Είμαι μητέρα 3 παιδιών. Μετά από 14 χρόνια απέκτησα το 3ο. Τα 2 πρώτα παιδιά δυσκολεύτηκα πολύ να τα μεγαλώσω. Ήμουν εντελώς μόνη και όλη μέρα, κάθε μέρα για 3 χρόνια δεν έβγαινα καθόλου εκτός σπιτιού πέρα απ’ τον παιδίατρο.
Δεν είχα χρήματα ούτε ο σύζυγος μου έδινε και φυσικά τίποτα δικό μου ούτε καν ρούχα. Παρόλο που ο άντρας μου, μου έλεγε «Πάρε χρήματα να ψωνίσεις» εγώ δεν μπορούσα γιατί δεν ήξερα που να πάω και τι να πάρω. Και αυτό το έλεγε με το ζόρι.
Ποτέ δεν μου έδωσε λεφτά και δεν ξέρω πόσα έχουμε γιατί πάντα τα κρατάει αυτός και συνεχώς μου λέει ότι δεν έχουμε.
Έπιασα δουλειά και έφυγα σε 2 μήνες γιατί του άντρα μου του κακοφάνηκε πολύ. Μου έλεγε ότι χαλάω το σπίτι και ότι δουλειά μου είναι να μεγαλώσω τα παιδιά.
Επέστρεψα και ξεκίνησε ξανά η φυλακή. Πέρασαν τα χρόνια, έφτασαν 12 χρονών τα παιδιά και έπιασα δουλειά σαν καθαρίστρια. Η δουλειά αυτή κράτησε 4 μήνες αφού έμεινα ξανά έγκυος πάρα τη θέλησή μου. Όχι, δεν θα έριχνα παιδί.
Το πρόβλημα μου είναι ότι έχω φυλακιστεί ξανά και δεν μπορώ πάλι να πάω κάπου καθώς δεν έχω καμία φίλη. Πραγματικά είμαι ολομόναχη και φοβάμαι. Οι γονείς μου δεν δίνουν δεκάρα για εμένα καθώς πέρασα κατάθλιψη πριν 2 χρόνια και με θεωρούν τρελή και άρρωστη και τα λένε και στον κόσμο, συγγενείς και φίλους.
Σας παρακαλώ, επειδή υποτίθεται τα έγραψα περιληπτικά, αν μπορείτε μια καλή συμβουλή ή κουβέντα να μου πείτε γιατί δεν βαστώ πολύ.
Αν υπάρχει κάποιος να με βοηθήσει. Δεν είμαι πολύ έξυπνη παρ’ όλο που ήθελα να σπουδάσω και δυστυχώς δεν έχω φοβερή προσωπικότητα για να πάω εναντίον του γιατί δεν έχω πουθενά να πιαστώ. Είμαι ένα θύμα, το ξέρω. Αλλά δεν θέλω να αρρωστήσω πάλι και δεν θέλω να πεθάνω. Θα ήθελα να φτιάξω τη ζωή μου έτσι όπως ονειρευόμουν από μικρή.
Βιβή