Το όνομα της ήταν Αγγελική.
Δεν το έμαθε ποτέ κανείς.
Όπως φυσικά και του αγέννητου παιδιού της που κάηκε μαζί της στον δολοφονικό εμπρησμό της Μαρφιν στις 5 Μαΐου 2010.
Στη μνήμη της δεν έγινε ούτε ένα συλλαλητήριο.
Κανείς δεν έγραψε τραγούδι.
Ο σύζυγος κι η οικογένεια της δεν διεκτραγωδησαν τον πόνο τους στην εκπομπή κανενός Σταύρου Θεοδωρακη. Κανένας Πρετεντερης η Τρεμη δεν απαίτησαν απο τους δικαστές την άμεση προφυλάκιση των δολοφόνων της. Κανένα Μεγκα, Αντενα, Σκαι, Σταρ, Αλφα δεν έκανε αφιέρωμα στην στυγερή δολοφονία της. Κανένας Σαμαρας δεν έκανε δηλώσεις διεθνώς ότι πατάξε το τέρας της ανεξέλεγκτης βίας που οδήγησε στη δολοφονία της. Κανένας Δενδιας δεν συνέλαβε τους δολοφόνους της. Κανένας εισαγγελέας δεν βρήκε μάρτυρες που να αποκαλύψουν μέσα σε μια βδομάδα την εγκληματική συμμορία που την σκότωσε. Βλέπετε κανείς δεν ενδιαφερόταν να την κανει τηλεοπτικό σόου η να την εκμεταλλευθεί πολιτικά.
Γιατί όπως φώναζαν οι δολοφόνοι της προτού πετάξουν τις μολότοφ που την σκότωσαν :«Να καείτε, να καείτε, στις τράπεζες δουλεύετε».
Κι εκείνη η Αγγελική λίγο προτού ξεψυχισμένο μιλώντας στο κινητό στον τρομαγμένο σύζυγο της του είπε:
«Δεν μπορω να σου μιλήσω άλλο. Πνίγομαι».
Και μαζί της πνίγηκε το αγέννητο παιδί της.
Θύματα της διεστραμμένες λογικής κάποιων φανατικών περί δήθεν «κοινωνικών αγώνων».
Καληνύχτα Ελλάδα
Από την ιστοσελίδα του Γιάννη Λοβέρδο τον Δεκέμβριο του 2015
