“Σκέφτομαι να χωρίσω. Θέλω να χωρίσω δηλαδή αλλά δεν ξέρω αν πρέπει, ανησυχώγια τα παιδιά. Θα τους είναι πολύ δύσκολο. Όχι δεν είμαι πια ερωτευμένη με τον/τη σύζυγο μου. Απλά συνυπάρχουμε. Νιώθω ότι πνίγομαι. Είμαι δυστυχισμένος/η και είμαι σίγουρος/η ότι δεν θα μείνουμε μαζί αφού μεγαλώσουν τα παιδιά. Αλλά πως θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά τον χωρισμό; Νομίζω ότι είναι καλύτερα να μείνω για χάρη των παιδιών».
Ακούω συχνά παραλλαγές αυτού του μονολόγου. Έχω βρεθεί και εγώ σε παρόμοια κατάσταση, να προσπαθώ να αποφασίσω αν πρέπει να χωρίσω. Αυτό που με απασχολούσε περισσότερο από όλα ήταν το πως το διαζύγιο θα επηρέαζε τα παιδιά μου. Πόσο θα στενοχωριόντουσαν όταν θα άκουγαν ότι ο πατέρας τους και εγώ δεν θα ήμασταν πια μαζί.
Με τρόμαζαν οι οικονομικές και συναισθηματικές δυσκολίες που θα υπήρχαν.
Φοβόμουν ότι τα αγοράκια μου θα επηρεάζονταν και θα δυσκολεύονταν να κάνουν καλές σχέσεις όταν θα μεγάλωναν.
Πίστευα, ότι σαν ενήλικας, είχα πάρει τις αποφάσεις μου και ότι τα παιδιά μου δεν θα έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα για αυτές, ότι δεν έπρεπε να δουν την οικογένεια τους να διαλύεται.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι η οικογένεια μας ήταν ήδη διαλυμένη.
Αν με ρωτήσεις, «Πρέπει να χωρίσω;» η απάντηση μου θα είναι ναι. Και αν δεν έχεις το θάρρος να το κάνεις ακόμα, δεν πειράζει, θα έρθει η στιγμή που θα νιώσεις έτοιμη.
Σταμάτα όμως να τα ρίχνεις όλα στα παιδιά. Δεν μένεις στον γάμο σου για τα παιδιά. Τα χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία για να μην κάνεις αυτό το μεγάλο, τρομακτικό βήμα.
Το διαζύγιο είναι κάτι τρομακτικό, δύσκολο και επώδυνο. Μπορεί επίσης να είναι και αρκετά ακριβό. Αλλά ξέρεις τι είναι πιο τρομακτικό; Το να περάσεις όλη τη ζωή σου μέσα στην μιζέρια, την έλλειψη αγάπης και ίσως και την κακοποίηση. Είναι καλύτερα τα παιδιά σου να μεγαλώσουν έχοντας αυτό σαν παράδειγμα για τον γάμο;
Υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν ότι το διαζύγιο δημιουργεί πολλά προβλήματα στα παιδιά. Το ιδανικό για ένα παιδί είναι να μεγαλώσει σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, με τους δυο γονείς του. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν ένα ζευγάρι δεν χωρίσει, ο γάμος είναι ευτυχισμένος.
Οι άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι στον γάμο τους παραμένουν ευτυχισμένοι, όπως οι γονείς μου που είναι ακόμα ερωτευμένοι αν και έχουν περάσει 47 χρόνια από τότε που παντρεύτηκαν. Οι γάμοι που καταλήγουν σε διαζύγιο δεν είναι ευτυχισμένοι. Τα παιδιά που γεννιούνται μέσα σε αυτούς τους γάμους βιώνουν το άγχος, την κατάθλιψη κτλ.
Δεν θα μεγάλωναν ποτέ σε μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από τον Αμερικάνικο Οργανισμό Ψυχολογίας, “Κάποια παιδιά τα πάνε καλά μετά από ένα διαζύγιο και άλλα όχι. Όμως, δεν γνωρίζουμε αν η συμπεριφορά τους οφείλεται σε αίτια που έχουν να κάνουν με τις εντάσεις μέσα στο γάμο και που συχνά συνοδεύουν το διαζύγιο (πχ. οικονομικές πιέσεις και συγκρούσεις μεταξύ των συζύγων) ή από την επιρροή του ίδιου του διαζυγίου”.
Τα παιδιά των οποίων οι γονείς χωρίζουν, βιώνουν περισσότερο άγχος από τα παιδιά των ζευγαριών που είναι ευτυχισμένα αλλά δεν υπάρχουν μελέτες που να εξετάζουν την επιρροή που θα είχε στα παιδιά η παραμονή σε ένα δυστυχισμένο γάμο.
Το εάν τα παιδιά θα έχουν προβλήματα εξαιτίας του διαζυγίου εξαρτάται κατά πλειοψηφία από το πως θα το αντιμετωπίσουν, πράγμα που καθορίζεται αρκετά από την αντίδραση των γονιών τους. Οι γονείς που βλέπουν τα προβλήματα σαν προκλήσεις και προσπαθούν να τα λύσουν σκεπτόμενοι θετικά και παραμένοντας ευέλικτοι, είναι καλά παραδείγματα για τα παιδιά τους.
Οι γονείς που πελαγώνουν μπροστά στα προβλήματα και απλά ελπίζουν σε μια καλή επίλυση τους, δεν αποτελούν καλά παραδείγματα για τα παιδιά τους.
Ποια παιδιά νομίζεις ότι μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες; Τα παιδιά των οποίων οι γονείς χτίζουν με αποφασιστικότητα μια καινούρια ζωή ή τα παιδιά των γονιών που παραμένουν κολλημένοι σε έναν φαύλο κύκλο δυστυχίας;
Ποιος είναι ο πρίγκιπας στα μάτια της κορούλας σου; Ο μπαμπάς. Ποια είναι η πιο εκπληκτική γυναίκα στον κόσμο στα μάτια του γιου σου; Η μαμά.
Τα παιδιά βλέπουν όλα όσα κάνεις. Βλέπουν την σχέση που έχεις με τον/την σύζυγο σου. Μαθαίνουν χωρίς να τα διδάσκεις τι σημαίνει γάμος, απλά παρακολουθώντας την σχέση που έχει η μαμά και ο μπαμπάς. Μπορεί να μην τσακώνεστε, μπορεί απλά να ζείτε ξεχωριστές ζωές, αγνοώντας ο ένας τον άλλο εκτός και όταν πρέπει να συνεννοηθείτε για κάτι.
Καλό θα ήταν να αναρωτηθείς το εξής: Πως θα ένιωθες αν ο γάμος του παιδιού σουήταν σαν τον δικό σου;
Φαντάσου το παιδί σου στην θέση σου.
- Είσαι χαρούμενος/η που το παιδί σου έχει μια τέτοια σχέση;
Αν ναι, συνέχισε ως έχεις.
- Χαίρεσαι για το παιδί σου αλλά σε απασχολεί λίγο η απόσταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ εκείνου και του/της συζύγου;
Μίλησε με τον/τη σύζυγο σου και βρείτε τρόπο να ξαναζεστάνετε την σχέση σας πριν να είναι αργά.
- Λυπάσαι; Είσαι θυμωμένος/η που ο/η σύζυγος του παιδιού σου του συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο; Νιώθεις απογοήτευση επειδή επιτρέπει να του/της συμπεριφέρονται έτσι;
Φύγε! Τώρα!
Κάθε φορά που λες στον εαυτό σου ότι παραμένεις στον γάμο σου για τα παιδιά, στέλνεις υποσυνείδητα ένα μήνυμα στο παιδί σου: Παραμένω εξαιτίας σου. Εσύ φταις. Και αν κάνεις το ίδιο λάθος που έκανα εγώ θα πρέπει να υποφέρεις όπως εγώ.
Δεν είναι ανάγκη να κατηγορήσεις κανέναν. Τα πράγματα είναι όπως είναι. Αυτή είναι η ζωή σου. Αν έχεις καταλάβει ότι πρέπει να χωρίσεις, κάντο. Αν θες να μείνεις, μείνε. Απλά συνειδητοποίησε ότι δεν το κάνεις για τα παιδιά, το κάνεις επειδή αυτό σε βολεύει στην παρούσα φάση.
Ο George Bernard Shaw το είπε πολύ ωραία: “Μην δώσεις ποτέ στο παιδί σου να διαβάσει ένα βιβλίο που δεν θα διάβαζες εσύ». Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τον γάμο σου.
Πηγή: yourtango.com, singleparent.gr