Έχω μόνο δύο παιδιά, αλλά θηλάζω 3. Πώς γίνεται αυτό;
Θηλάζω τα δύο δικά μου και μετά θηλάζω και ένα μωράκι που δεν είναι δικό μου. Μη σας κάνει εντύπωση. Ήταν κάτι το αυτονόητο για μένα και κατά την άποψή μου όλες οι μαμάδες θα έπρεπε να βοηθούν άλλες μαμάδες που βρίσκονται σε ανάγκη προσφέροντάς τους το γάλα που παράγουν και το έχουν σε αφθονία.
Το μωράκι αυτό που αποφάσισα να θηλάσω και ας μην είναι δικό μου είναι μιας πολύς καλής μου φίλης και είναι αγοράκι, 10 μόλις μέρες μεγαλύτερο από το γιο μου. Δυστυχώς η μαμά του δεν μπόρεσε να το θηλάσει γιατί πάνω που γέννησε έμεινε χήρα και από τη στεναχώρια της κόπηκε το γάλα. Ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Κανένα μωρό δεν πρέπει να στερείται τα οφέλη του μητρικού γάλακτος ακόμα και αν αυτό το γάλα που θα πιεί δεν ανήκει στη μαμά του.
Εγώ από τη μεριά μου και κοντά στο σπίτι της μένω και το στήθος μου έχει τριπλασιαστεί σε μέγεθος από τότε που άρχισα να θηλάζω, τόσο πολύ μάλιστα που η μάνα μου με παρομοιάζει με αγελάδα. Όπως καταλαβαίνετε παράγω καθημερινά μεγάλη ποσότητα μητρικού γάλακτος οπότε γιατί να πάει χαμένο; Όταν το συζήτησα με τη φίλη μου αυτή και της παραπονέθηκα, έβαλε τα κλάματα και μου είπε: «Μακάρι να είχα και εγώ γάλα. Από τότε που πέθανε ο άντρας μου, μου κόπηκε εντελώς και αναγκάζομαι να ταΐζω το μωρό με γάλα σε σκόνη. Να ‘ξερες μόνο πόσο σε ζηλεύω».
Χωρίς να το σκεφτώ και θέλοντας να την ενθαρρύνω της είπα: «Μην ανησυχείς. Το αναλαμβάνω εγώ».
Μόλις τελείωσα τη φράση δεν ένιωσα άγχος ή πανικό για την ευθύνη που επρόκειτο να αναλάβω. Ίσα-ίσα που αισθάνθηκα ανακουφισμένη, ανάλαφρη, ήρεμη.
«Θα στον ταΐζω εγώ».
Πέντε λεπτά μετά ένιωθα το κεφάλι μου να καίει και να πονάει σαν να με βάραγαν με δέκα σφυριά. Τι πήγα και έκανα; Με ποιο δικαίωμα τόλμησα να παρέμβω έτσι στη σχέση ανάμεσα σε μαμά και μωρό; Πόσο αηδιαστικό και απεχθές θα φανεί στους γύρω μας; Πώς θα με χαρακτηρίσουν; Γρήγορα οι σκέψεις αυτές χάθηκαν. Δεν υπήρχε τελικά ούτε ένας λόγος να μη βοηθήσω τη φίλη μου πέρα από τις αναμενόμενες αμφιβολίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας που ήταν έτοιμη να στιγματίσει ενέργειες σαν τη δική μου.
«Θα μου επιτρέψεις να σε βοηθήσω, έτσι;», τη ρώτησα.
«Ναι, ναι», απάντησε εκείνη κουμπωμένη στην αρχή, ενθουσιασμένη μετά λέγοντας με έμφαση δύο φορές το «ναι» για να επιβεβαιώσει εμένα, αλλά και για να το πιστέψει η ίδια.
Έτσι παρά το γεγονός ότι κάποιες αναστολές τις είχα στην αρχή, τελικά το έκανα. Αφού το συζητήσαμε με το γιατρό μου, αλλά και με τον παιδίατρό της και αφού πήραμε την έγκρισή τους, το κάναμε. Ερχόταν κάθε μέρα σπίτι μου τις ώρες που έπρεπε να φάει το μωρό και το θήλαζα.
Όσοι το έμαθαν, είπαν πολλά, αλλά δεν με νοιάζει. Παρόλο που προσπάθησα να το κρατήσω κρυφό όχι από ντροπή, αλλά γιατί τέτοια πράγματα δεν χρήζουν διαφήμισης, ο κύκλος μας το έμαθε και πολλές μαμάδες καταδίκασαν την απόφασή μου αυτή. Μόνο μία θυμάμαι ότι είπε: «Ουάου. Μπράβο σου, κοπέλα μου. Σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι. Να σε έχει καλά ο Θεός».
Μία άλλη μητέρα είπε μπροστά μου και μάλιστα δυνατά συζητώντας με μία φίλη της και κοιτάζοντάς με με νόημα «Τι αηδιαστικό!». Δεν ασχολήθηκα καν. Δεν την κατηγορώ ούτε εκείνη ούτε οποιονδήποτε άλλον σχολιάζει αρνητικά αυτό που κάνω. Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ χαίρομαι για την απόφασή μου. Αν ξέραμε με πόσους πολλούς τρόπους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σώμα μας για να παρέχουμε βοήθεια σε άλλους ανθρώπους, θα μέναμε με το στόμα ανοιχτό.
Δωρεά αίματος, δωρεά μυελού των οστών σε κάποιον που είναι συμβατός με εμάς, δωρεά σπέρματος και ωαρίων, δωρεά, δωρεά, δωρεά. Ακόμα και δωρεά οργάνων ανθρώπων που μόλις πέθαναν για να ζήσουν άλλοι που χωρίς τα όργανα αυτά είναι καταδικασμένοι. Γιατί λοιπόν η δωρεά μητρικού γάλακτος φαντάζει τόσο αηδιαστική; Γιατί η ενέργεια αυτή να είναι τόσο στιγματισμένη κοινωνικά; Το να ταΐζεις ένα μωρό με τον τρόπο που η φύση έχει ορίσει είναι θαύμα και όχι αηδία.
Θεωρώ πως το πρόβλημα δεν είναι τόσο το μητρικό γάλα όσο το στήθος. Δυστυχώς η κοινωνία μας δυσκολεύεται να δεχτεί το γεγονός ότι το στήθος χρησιμοποιείται και σε άλλες περιπτώσεις πέραν του σεξ κάτι που καθίσταται οδυνηρά προφανές σε όλες τις δημόσιες συζητήσεις για το θηλασμό.
Κάποιοι απορούν: «Γιατί κάποιος να χρειάζεται πραγματικό γάλα από το στήθος της μητέρας όταν μπορεί να το βρει έτοιμο στην αγορά;». Εγώ με τη σειρά μου έχω να πω το εξής: «Αν μου τύχει κάτι και χρειαστώ μετάγγιση αίματος θα ήθελα πραγματικό αίμα από πραγματικό άνθρωπο και όχι κάτι φτιαγμένο σε εργαστήριο».
Η συνταγή για το μητρικό γάλα είναι μοναδική. Κανένα αγορασμένο γάλα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει το μητρικό σε ποιότητα και οφέλη. Από τη στιγμή που αυτό το γάλα μπορώ να το προσφέρω σε ένα μωρό με απόλυτη ασφάλεια και έγκριση πάντα από το γιατρό, τότε γιατί να ασχοληθώ με το τι λένε οι γύρω μας; Ας πουν ό, τι θέλουν. Μεγάλη μου σκασίλα. Αυτό που κάνω είναι κάτι παραπάνω από υπέροχο. Δεν είναι;
Πηγή: yourtango.com