Τα ζώα που είναι πιο πιθανό να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το 2050 σύμφωνα με την ΑΙ – Ένα έχουν να το δουν από το 1989

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, περισσότερα από 41.000 είδη ζώων απειλούνται με εξαφάνιση.

Ο σύγχρονος κόσμος μας χρησιμοποιεί περισσότερους πόρους, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο φυσικός χώρος και να μειώνεται ο αριθμός των πλασμάτων.

Η έκθεση «2024 Living Planet Report» του Παγκόσμιου Ιδρύματος Άγριας Ζωής (WWF) αποκάλυψε ότι οι πληθυσμοί των άγριων ζώων έχουν μειωθεί κατά ανησυχητικό ποσοστό 73% από το 1970. Παρά κάποιες επιτυχημένες περιπτώσεις διατήρησης, τα μειονεκτήματα υπερτερούν κατά πολύ των πλεονεκτημάτων και πολλές μορφές ζωής απειλούνται με εξαφάνιση χωρίς πολλές ελπίδες διάσωσης.

Αν και είναι δύσκολο να προβλεφθεί με απόλυτη βεβαιότητα ποια ζώα θα εξαφανιστούν μέχρι το 2050, τέθηκε το ερώτημα αυτό στο αναλυτικό μυαλό της τεχνητής νοημοσύνης.

Το εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης Gemini λέει ότι αρκετά είδη αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές και θεωρούνται ιδιαίτερα ευάλωτα.

Στη συνέχεια, συνέχισε να απαριθμεί μερικά από τα πιο εξέχοντα παραδείγματα από κάθε ομάδα ζώων.

Θηλαστικά, ερπετά, πτηνά και αμφίβια

Ξεκινώντας με τα θηλαστικά, η τεχνητή νοημοσύνη λέει ότι οι πολικές αρκούδες δεν θα υπάρχουν το 2050 χάρη στην «κλιματική αλλαγή που λιώνει τους πάγους της Αρκτικής, το κύριο βιότοπό τους, επηρεάζοντας και την πηγή τροφής τους».

Ο δυτικός γορίλας, όπως προέβλεψε η τεχνητή νοημοσύνη, δεν θα υπάρχει το 2050, λόγω της απώλειας του βιοτόπου του από την αποδάσωση και τη λαθροθηρία.

Η αποδάσωση και η λαθροθηρία για τα μέλη του σώματός τους οδηγούν και την τίγρη της Σουμάτρας στο χείλος της εξαφάνισης.

Το πιο απειλούμενο κητώδες ζώο (π.χ δελφίνια) στον κόσμο, το vaquita, διατρέχει υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης επειδή παγιδεύεται συχνά σε αλιευτικά δίχτυα.

Στον κόσμο των πτηνών, η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τους τόπους αναπαραγωγής και τη διαθεσιμότητα τροφής του αυτοκρατορικού πιγκουίνου.

Η υπεραλίευση της τροφής του puffin και η απώλεια των οικοτόπων του είναι σημαντικοί παράγοντες για την εξαφάνισή του.

Το ιθαγενές πτηνό της Νέας Ζηλανδίας, το κακάπο, αντιμετωπίζει επίσης απειλές από εισαγόμενα αρπακτικά.

Στο βασίλειο των ερπετών, τόσο η γιγάντια χελώνα των Γκαλαπάγκος όσο και ο δράκος του Κομόντο θα μπορούσαν να μην είναι πλέον μαζί μας σε ένα τέταρτο του αιώνα.

Για τη χελώνα, «τα χωροκατακτητικά είδη και η απώλεια των οικοτόπων αποτελούν σημαντικές απειλές». Ενώ για τον δράκο «η καταστροφή των βιότοπων και το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής αποτελούν σημαντικές ανησυχίες».

Μεταξύ των δύο ειδών αμφιβίων που θα μπορούσαμε να χάσουμε μέχρι τα μέσα του αιώνα, είναι ο χρυσός φρύνος, ο οποίος την τελευταία φορά εθεάθη το 1989. Το Gemini λέει: «Η εξαφάνισή του είναι πιθανό να οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του μύκητα chytrid και της κλιματικής αλλαγής».

Και τέλος, ο χρυσός βάτραχος του Παναμά, του οποίου οι κύριες απειλές είναι η απώλεια βιοτόπων και ο μύκητας chytrid είναι μεγάλες απειλές.

Το Gemini κλείνοντας είπε: «Οι προσπάθειες διατήρησης, όπως η διατήρηση των ενδιαιτημάτων, τα προγράμματα αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία και οι διεθνείς συμφωνίες, είναι ζωτικής σημασίας για την καταπολέμηση της εξαφάνισης».