Σε εφαρμογή θα μπει από την τρέχουσα εβδομάδα το plan B με τη λειτουργία των εφεδρικών συστημάτων και γεωτρήσεων σύμφωνα με το ρεπορτάζ που προβλήθηκε στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του ANT1.
Η Αττική που φιλοξενεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας και μετά από την παρατεταμένη ανομβρία των τελευταίων δύο ετών, την έλλειψη χιονοπτώσεων και τη συνεχιζόμενη ξηρασία, έχει αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες που αρκούν για τα επόμενα τρία χρόνια.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η ΕΥΔΑΠ βρίσκεται ένα βήμα πριν την απάντληση και μεταφορά νερού στους ταμιευτήρες της Αττικής από τις πηγές της Μαυροσουβάλας που βρίσκεται κάτω από την Πάρνηθα και τις πηγές του μέσου ρου του Βοιωτικού Κηφισού, οι οποίες είναι κοντά στην Υλίκη.
Ο αντιπεριφερειάρχης Βοιωτίας, Γιώργος Ντασιώτης μιλώντας στο Ant1 ανέφερε πως «η χρήση αυτών των γεωτρήσεων θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα, αν υπεραντληθούν και τα υπόγεια ύδατα μιλάμε για πρόωρη ερημοποίηση».
Έχουμε έλλειμμα 200 εκατ. κυβικών μέτρων
Όπως ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, Φίλιππος Σαχίνης «όσο νερό μπαίνει στους ταμιευτήρες μας τόσο νερό βγαίνει, μπαίνουν 400 εκατομμύρια κυβικά και βγαίνουν 400 εκατομμύρια κυβικά. Αυτή τη στιγμή θα έλεγα ότι είμαστε σε έναν “κίτρινο συναγερμό”. Την τελευταία διετία οι ταμιευτήρες αδειάζουν. Τον Σεπτέμβριο του 2022, οι ταμιευτήρες είχαν 1100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα. Αντί να μείνουν σταθερά τον Σεπτέμβριο του 2023 μειώθηκε στα 950 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, [χάσαμε 150 εκατομμύρια]. Τον Σεπτέμβριο του 2024 αναμένεται να πέσει στα 700 εκατομμύρια κυβικά μέτρα που θα αρκούν για τα επόμενα 3 χρόνια. [έλλειμμα 250 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων, το οποίο παρουσιάστηκε τους τελευταίους μήνες]».
Μάλιστα, ο κ. Σαχίνης τόνισε πως «τα τελευταία 2 χρόνια, λοιπόν, έχουμε ένα έλλειμμα 200.000.000 κυβικών μέτρων. Ουσιαστικά τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχει βρέξει».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1, αν δεν αυξηθούν τα αποθέματα του νερού, τελευταία σανίδα σωτηρίας είναι η αφαλάτωση καθώς η Αττική περιβάλλεται σε μεγάλο βαθμό από θάλασσα. Ωστόσο η μέθοδος αυτή αν και εφαρμόζεται σε χώρες όπως το Ισραήλ που με μία από τις εγκαταστάσεις θα μπορούσε να καλύψει το 1/3 των αναγκών της Αθήνας, έχει μεγάλο ενεργειακό κόστος αλλά και περιβαλλοντικό αποτύπωμα.