Συγκλονίζει η Έλενα Τοπαλίδου: «Οι τοξικοί άνθρωποι με ξέσκιζαν στα social media…. “Μα δεν τη βλέπεις πώς είναι;”, “τέρας”, “γριά”, “Τι της βρίσκει;”»
Η Έλενα Τοπαλίδου παραχώρησε μια πραγματικά συγκλονιστική συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και στον Μιχάλη Ροδόπουλο που θα συζητηθεί όσο καμία.
Η ηθοποιός και χορεύτρια μιλά για τα σχόλια που διάβαζε στα social media για την εξωτερική της εμφάνιση, για τον Νίκο Κουρή και πολλά άλλα.
Μεταξύ άλλων, περιγράφει και τον τρόπο με τον οποίο τιμωρεί τον εαυτό της ακόμα και στερώντας από τον οργανισμό της το φαγητό, ακόμα και τον ύπνο.
Τι ήταν αυτό που την κέρδισε στην Κατερίνα Καινούργιου όταν είχε βρεθεί καλεσμένη στη Super Κατερίνα;
Ήταν Μάιος του 2005 όταν ξεκίνησε η σχέση σου με τον Νίκο Κουρή.
Ναι, είχε κερδίσει τότε η Ελλάδα στη Eurovision. Εκείνη τη χρονιά έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση, στο “Γη και Ουρανός” στο Mega. Τότε, λοιπόν γνώρισα πρώτη φορά στη ζωή μου τη βία της δημοσιότητας. “Πώς είναι έτσι αυτή;”. “Είναι άσχημη”. Και στον δρόμο ακόμα. Αυτό μας σόκαρε και τους δυο. Ο άλλος όμως σε βλέπει με τα δικά του μάτια. Θα έπρεπε να τον είχα προστατεύσει, γιατί δεν είχε ανάγκη να δικαιολογήσει κάτι για μένα.
Τους τελευταίους μήνες βέβαια τα όρια της χυδαιότητας και της λεκτικής κακοποίησής σου νομίζω ξεπεράστηκαν κατά πολύ από τους διαδικτυακούς «εισαγγελείς» της ομορφιάς. Γι’ αυτό και βρέθηκες να απαντάς με αναρτήσεις σου στο Instagram.
Κάποια στιγμή το παράτησα το Facebook γιατί έμπαιναν και τσακώνονταν κάτω από τη σελίδα μου, αν ας πούμε η πλάτη μου είναι ωραία. Οι τοξικοί άνθρωποι με ξέσκιζαν στα social media. «Μα δεν τη βλέπεις πώς είναι;». «Τέρας». «Γριά». «Τι της βρίσκει;»… Όταν ερχόταν όλος αυτός ο εμετός πάνω μου, βγήκε πρώτα η Ελένη Ψυχούλη και έγραψε ένα ολόκληρο κείμενο. Είχε πλάκα αυτό. Εννοώ ότι δεν κάθεται εύκολα ο άλλος να ασχοληθεί μαζί σου επειδή σε βρίζει ο κόσμος. Και άλλους βρίζουν.
Είμαι άνθρωπος που θέλει να αρέσει και να νιώθει αγάπη. Το έχω μεγάλη ανάγκη και στην προσωπική μου ζωή και στη δουλειά μου. Και ξαφνικά βγαίνει και η Κατερίνα Καινούργιου μια μέρα και λέει: «Αυτή είναι κούκλα, θέλω να την αγκαλιάσω». Λέω «να με αγκαλιάσει λοιπόν και να με χρίσει όμορφη», έτσι έγινε και πήγα στην εκπομπή της.
Και με σεβάστηκε πάρα πολύ στον αέρα, είχε αληθινή απορία για όλο αυτό το bullying πραγματικά. Νομίζω ότι τώρα έχω εμπιστευτεί πάρα πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι, που διεκδικώ να συνεννοηθώ και να κατανοήσω αυτό τον χώρο, ο οποίος με κοιτάει λίγο πίσω από τους θάμνους.
ώς θα περιέγραφες πλέον τα δεδομένα της ζωής σου;
Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί με κάποιον τρόπο να συμβαίνει αυτό που συνέβαινε τόσα χρόνια. Δηλαδή σαν να σκαρφαλώνουμε σε ένα επικίνδυνο βουνό. Ο ένας, ας πούμε, έχει πάει στους Εσκιμώους, ο άλλος στους Ινδιάνους και προσπαθούμε να φτιάξουμε μια εικόνα του ανθρώπου που βρίσκεται στην άλλη ήπειρο. Εγώ έτσι βιώνω αυτή την περίοδο. Βρίσκομαι σε μία πόλη που ψάχνω να τον βρω και μου αρέσει που δεν τον βρίσκω. Έτσι κι αλλιώς οι σχέσεις που έχουν νόημα είναι αυτές που κρέμονται από τον ιστό της αράχνης. Αλλά πρέπει να τις πληρώσεις με το αίμα σου.
Πριν μου είπες, “εξακολουθεί με κάποιο τρόπο να συμβαίνει αυτό που συνέβαινε τόσα χρόνια”. Δηλαδή;
Όλη αυτή η ζωή διανύθηκε χωρίς καμία σύμβαση, καμία στιγμή πλήξης ή συμβιβασμού. Το δικό μου όνειρο πάντα, από παιδί, ήταν να έχω την άδεια του χρόνο για να ομολογήσω ότι λατρεύω κάποιον, ότι ανήκω στα κύτταρά του. Θυμάμαι ότι έλεγα μικρότερη, “Είμαι τρεις μήνες με αυτόν τον νεαρό; Πω, πω. Παναγιά μου, μέχρι τα τρία χρόνια δε θα μπορέσω”. Συνήθως βαριόμουν ή έφευγα. Γιατί ο χρόνος σου επιτρέπει να δώσεις το παράσημο στον εαυτό σου ότι το πέτυχες.
Η μητρότητα δεν υπήρχε καν στο μυαλό μου. Δεν πληρούσα τις βιολογικές προϋποθέσεις της γυναίκας. Αδιαθετούσα μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Τη μισή μου ζωή την έζησα ως χορεύτρια. Δεν προλάβαινα να ονειρευτώ κάτι για την Πέμπτη, έπρεπε να τα βγάλω πέρα με το μπαλέτο μου για την Τετάρτη. Ήμουν 21 χρόνων και το σώμα μου αρνιόταν να γίνει γυναικείο.
Οι διατροφικές διαταραχές και ο χορός, εννοείται μου τα προκάλεσαν αυτά. Σαν να μην πέρασα προεφηβεία. Ήμουν συνέχεια παιδί. Τώρα νιώθω γυναίκα.
Κοιμάσαι εύκολα τα βράδια;
Δυσκολεύομαι γιατί δε μπορώ να επιλέξω το όνειρό μου. Κοιμάμαι μόνο όταν ο ύπνος καταφέρει να με ρίξει στο κρεβάτι. Αλλά υπάρχουν και μέρες που βυθίζομαι σε έναν ύπνο σαν επούλωση. Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να οδηγήσει τον εαυτό του σε πάρα πολλές συμφορές. Δηλαδή, μου στερώ τον ύπνο, το φαγητό, υπερισχύει η τιμωρία που επιβάλλω στον εαυτό μου.
Τα σχόλια της Τσιμτσιλή
Νωρίτερα σήμερα 19/3, η Σταματίνα Τσιμτσιλή σχολίασε στο Happy Day με τους συνεργάτες τα όσα είπε η ηθοποιός.
«Νιώθω την ανάγκη να πάρω μια αγκαλιά την κυρία Τοπαλίδου γιατί αντιλαμβάνομαι μέσα από τις συνεντεύξεις της ότι είναι ένα πολύ πληγωμένο πλάσμα. Όταν ένας άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να αυτοτιμωρηθεί να επιβάλλει στον εαυτό του πείνα και αυπνία γιατί για κάποιον λόγο αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά, αυτό με θλίβει, με συγκινεί, με πονά. Προφανώς από τις συνεντεύξεις της κάποιοι την έκαναν να νιώθει ότι δεν αξίζει αυτή την ευτυχία», είπε η Σταματίνα Τσιμτσιλή.
Και συνέχισε: «Εμένα με θλίβει και εκεί είναι που θέλω να πάω να την κάνω μια αγκαλιά και να πω στους ανθρώπους που την αγαπάνε και είναι κοντά της, να το κάνουν πιο υποστηρικτικά εκεί που λέει: “νιώθω την ανάγκη να αυτοτιμωρούμαι κάποιες φορές”. Κυρία Τοπαλίδου, είστε όμορφη, είστε γλυκύτατη, είστε κούκλα και μην αφήνετε κανέναν να σας κάνει να πιστέψετε το αντίθετο».