Ειμαι μητερα τεσσαρων παιδιων.παντα ειχα την πιστη μου ομως οχι οπως τωρα.πριν 3 χρονια εγινε ενα δυστηχημα ο γιος μου 16 ετων ηταν συνοδηγος…σκοτωθηκε. Ευτυχως ο οδηγος δεν επαθε τιποτα.
Εγω ενιωθα χαμενη ηταν το δευτερο παιδι μου του ειχα πολυ αδυναμια ηταν ξεχωριστος ακουγε οτι του λεγα και δεν αντιδρουσε. Δυστυχως εχασε την ζωη του. Εγω σαν μανα παραιτηθηκα ολη μερα ημουν στο κοιμητηριο , Ωρες πολλες. Μια μερα πριν τα σαραντα εβρεχε πολυ. Ετρεξα στο κοιμητηριο σαν τρελλη μην σβησει το κανδιλι!
Ένιωθα τοση παγωνια να περνα τα κοκκαλα μου εκλεγα γιατι πιστευα οτι ο γιος μου ηταν στο χωμα….τρελλενομουν…κρυωνα πολυ αλλα ηθελα να ημουν εκει…μονη χωρις να δωσω λογαριασμο σε κανεναν . Μια φιλη μου που ειχα μερες να μηλησω με πηρε τηλεφωνο την επομενη και μου λεει: Ειδα ενα παραξενο ονειρο πολυ ζωντανο!
Ειδα τον γιο σου λεφκοντημενο φωτεινο και μου ζητησε μια χαρη, η φιλη μου αμεσως του απαντησε φυσικα ναι!…θελω να πεις της μανας μου οτι δεν μπορω να την βλεπω να βρεχετε απο την βροχη και να τρωει την παγωνια…πεστης να μην με ψαχνει στις βροχες…εγω δεν ειμαι εκει!
Οταν η φιλη μου μου πε αυτο εγω ταραχτηκα….κανεις δεν ηξερε τι ειχα περασει εκεινη την μερα ουτε εδωσα λογαριασμο ουτε καποιος ηταν εκει που να με εβλεπε!
Απο τοτε δεν πηγαινω στο κοιμητηριο οταν βρεχει…οι κεκοικημενοι ολα τα βλεπουν ζουν αιωνια και προσευχονται για μας .Ευχαριστω Αυτο το εγραψα για τα ατομα που χανουν καποιον και υποφερουν …δεν χανετε κανεις αμην. Αργυρώ.