Νωπό το τραύμα από τη μητέρα του που έχασε πέρυσι τον Απρίλιο
Ο χαμός ενός γονιού, σε όποια ηλικία και αν αυτός συμβεί, ανοίγει πληγές που δεν κλείνουν ποτέ τελείως, το σημάδι μένει πάντα εκεί, να υπενθυμίζει τον πόνο του αποχωρισμού…
Ο Γιάννης Κότσιρας έχασε πέρυσι τον Απρίλιο τη μητέρα του κι ακόμα η θλίψη του δεν έχει φύγει. Και πώς άλλωστε, όταν ξέρει πως δεν θα τη δει κι ούτε θα την αγκαλιάσει ποτέ ξανά…
Ο καιρός περνά, έρχονται γιορτές, σημαντικές στιγμές, τραπέζια, κι εκείνη λείπει. Αυτό το Πάσχα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για εκείνον, όπως εξομολογείται ο ίδιος ο ερμηνευτής στην ανάρτηση που δημοσίευσε μνημονεύοντας τη μητέρα του.
«Τέτοιες μέρες, πάντα ανησυχούσες να κάνουμε Πάσχα όλοι μαζί. Και όταν ήμασταν παιδιά, τη Μεγάλη Εβδομάδα, έφτιαχνες τα γεμιστά πάντα χωρίς κιμά, την αγαπημένη μου σπανακόπιτα και τη μονίμως αποτυχημένη σου μαγειρίτσα. Εμείς βέβαια, σου λέγαμε πόσο νόστιμη ήταν γιατί κουραζόσουν να την φτιάξεις και γελούσες μαζί μας γιατί ήξερες ότι σου λέγαμε ψέματα. Είχαμε συνεχώς πολλές δουλειές και αυτό σε φόβιζε μήπως και κάνουμε χωριστά Πάσχα. Όμως σχεδόν πάντα τα καταφέρναμε. Εκτός από πέρσι. Δεν προλάβαμε.
Το φετινό λοιπόν ήταν δύσκολο και συνάμα ωραίο. Έλειπε και ο Θάνος. Και ο Λαυρέντης σου. Την Παρασκευή ανηφορίσαμε στο Μαρούσι και ανάψαμε κερί και σε σένα και στον μπαμπά. Ο Νικόλας, το Σάββατο φόρεσε τα καλά του, με το τρομερό σακάκι που του είχες πάρει. Του πάει πολύ, να ξέρεις. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να λέει πολλές λεξούλες. Και την Κυριακή, καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί με την Γιωτούλα, τον Βαγγέλη και τον Αντωνάκη. Και θυμηθήκαμε ωραία πράγματα. Θα ήσουν πολύ χαρούμενη αφού πάντα ανησυχούσες μήπως οι καταστάσεις μας απομακρύνουν. Δεν θα συμβεί ποτέ αυτό. Και η Κατερίνα σου, συνεχίζει να μας φέρνει πιο κοντά.
Η καρέκλα σου ήταν εκεί. Άδεια. Θα συνηθίσουμε, πού θα πάει… Θα συνηθίσουμε να τη βλέπουμε άδεια, γιατί δεν έχουμε σκοπό να την βγάλουμε από το τραπέζι.
Λείπεις μάνα μου» έγραψε με συγκίνηση κάτω από την τρυφερή φωτογραφία που ανέβασε μαζί της.