Συνεχίστηκε σήμερα σε έντονα φορτισμένο κλίμα η ακροαματική διαδικασία, για τη φονική φωτιά στο Μάτι. Συγγενείς των 103 θυμάτων και επιζήσαντες, σε μια συγκλονιστική κίνηση εντός της αίθουσας τελετών του Εφετείου της Αθήνας, τοποθέτησαν στα καθίσματα του ακροατηρίου τις φωτογραφίες όσων δεν κατάφεραν να επιζήσουν της φονικής φωτιάς που προκάλεσε εθνική τραγωδία.
H γυναίκα του, η Πόπη του, ήταν εκείνη που του είπε να πάρει μία πετσέτα μαζί του, κάτι που τελικά έσωσε το παιδί του.
Ο μάρτυρας εξιστόρησε πως άρχισε να ανησυχεί όταν η γυναίκα του τον ξύπνησε και του είπε να σηκωθεί από το μεσημεριανό ύπνο που είχε πέσει με το γιο του.
«Μυρίζω καπνό. Βγαίνω έξω και βλέπω καπνό στην πλευρά της λεωφόρου Μαραθώνος. Αγουροξυπνημένος ήμουν και μου πήρε λίγο χρόνο να δω τι θα κάνω. Σκέφτηκα ότι θα είναι μακριά αλλά είπα να ετοιμαστούμε να φύγουμε. Αφήσαμε το παιδί να ξυπνήσει τελευταίο.
Το αυτοκίνητο βρισκόταν έξω από το σπίτι στην Περικλέους. Δεν είχαμε ακούσει κάτι που να θυμίζει πυρκαγιά. Καμπάνα, σειρήνα, κάτι στην τηλεόραση. Αρχίσαμε να φορτώνουμε πράγματα στο αυτοκίνητο»
περιέγραψε ο μάρτυρας.
Μέσα σε λίγα λεπτά όλα άλλαξαν.
«Η Πόπη μου, μου λέει “φωτιά είναι πάρε και μια πετσέτα μαζί!“. Πάω προς το σπίτι του συναδέλφου μου, που ήταν παραλιακό, να του παραδώσω το κλειδί του σπιτιού που έμενα.
Λέω τι βλέπεις; Μου λέει “καπνούς βλέπω, λέω να φύγουμε”. Πάω να μπω στο αμάξι με τη γυναίκα και το παιδί μου.
Βλέπω στην Ποσειδώνος κολλημένα αμάξια. Κάνουμε ένα νόημα στους οδηγούς πιο πίσω ότι έχει μπλοκάρει. Δεν είχα αντιληφθεί ότι η φωτιά ήταν 300 μέτρα πιο πάνω. Στο μεταξύ, ο δυνατός άνεμος έφερνε καύτρες προς το μέρος μας.
Πλησιάζω στο αμάξι από την πλευρά του συνοδηγού μπαίνω μέσα κι έβαλα το κλειδί στο τιμόνι για να βάλω μπροστά το αμάξι να λειτουργήσω τον κλιματισμό, να μην επηρεαστούμε από τον καπνό.
Αυτό σκέφτηκα εκείνη την ώρα» κατέθεσε ο μάρτυρας, προσθέτοντας ότι εκείνη ήταν η στιγμή που ένιωσε ένα κάψιμο στη δεξιά του πλευρά του.
«Η φωτιά είχα φτάσει σε εμάς. Είχε αρπάξει όλο τον κήπο του σπιτιού που είχαμε μείνει. Ήταν τεράστια, 10 μέτρα ύψος» τόνισε ο μάρτυρας και περιέγραψε τις δραματικές στιγμές που ακολούθησαν.
«Τα αυτιά μου, τα χείλη μου είχα φουσκώσει μόνο από τη θερμική ακτινοβολία. Το παιδί και η γυναίκα μου ήταν στα αριστερά μου.
Ήμουν φράγμα μπροστά τους. Μου φωνάζει η γυναίκα μου “το παιδί!” και το τυλίγω με την πετσέτα. Ανοίγω την πόρτα του οδηγού
. Το διπλανό αυτοκίνητο είχε άνθρωπο μέσα. Έτρεχα με όλη μου τη δύναμη προς τη θάλασσα. Το μέρος που είχα απομνημονεύσει να πάω. Έβλεπα γύρω στα 5-6 μέτρα».
Τρέχοντας μαζί με το παιδί του, έφτασαν στη θάλασσα. «Στο δρόμο για τη θάλασσα βρήκα μια ηλικιωμένη κυρία. Δεν ξέρω αν τα κατάφερε. Όλα αυτά 50 μέτρα από τη θάλασσα! Με όλη μου τη δύναμη έτρεξα προς τη θάλασσα.
Έπεφταν οι καύτρες. Αυτό έγινε 18.40. Ο χρόνος που είχαμε για να διαφύγουμε ήταν αυτό το διάστημα» περιέγραψε.
Στη συνέχεια, μετά από λίγη ώρα, όταν κάπως καλυτέρεψε η κατάσταση, ο μάρτυρας επέστρεψε για ψάξει τη σύζυγο του.
«Όσο περπατούσα έβλεπα τα πάντα καμμένα. Όταν έφτασα στο αμάξι βρήκα ένα κουφάρι, έναν απανθρακωμένο βράχο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν η γυναίκα μου αυτή. Λέω κάποιος θα παράτησε και θα έπεσε κάτω. Δεν πίστευα ότι είναι το αυτοκίνητο μας»
ανέφερε ο μάρτυρας ξεσπώντας σε λυγμούς.
«Συνάντησα ανθρώπους καμένους και πεθαμένους. Είτε στη στεριά, σε δρόμους παντού. Θέλω να σας πω ότι εγώ και η οικογένεια μου ήμασταν 180 μέτρα από τη θάλασσα.
Η φωτιά μας έκαψε στις 18.40 δηλαδή 2,5 ώρες μετά την έναρξη της. Αυτός ο χρόνος δεν ήταν αρκετός για να σωθεί η οικογένεια μου. Εγώ και το παιδί μου σηκωθήκαμε!
Για να είμαι εδώ και να σας περιγράφω όσα έγιναν, σωθήκαμε κατά τύχη. Σωθήκαμε κατά τύχη 180 μέτρα από τη θάλασσα. Δε βρεθηκε κανείς να μας ειδοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο. Όσοι κάηκαν εκεί δεν είχαν άλλη επιλογή» είπε στο δικαστήριο.
Στη συνέχεια, οργισμένος και ξεσπώντας σε λυγμούς, είπε απευθυνόμενος στους δικαστές:
«Δεν βρέθηκε η φωτιά από την εστία της ξαφνικά στο Μάτι. Αν εμείς καήκαμε 180 μέτρα από τη θάλασσα, άλλοι πνίγηκαν μέσα στη θάλασσα! Το 2022; Που ζούμε;
Ψάχνω δικαιολογία και δε μπορώ να βρω! Από τύχη γλιτώσαμε και είμαστε αντιμέτωποι με τα ψυχολογικά μας, την πραγματικότητα που ζούμε και τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες της πολιτείας να προστατεύσει τη ζωή των πολιτών.
Το είδαμε με το παιδί στις Σέρρες! Στο σχολείο του γιου έπεσε κολώνα φωτισμού μέσα στο προαύλιο. Αν ήταν πρωί θα σκότωνε παιδιά. Είναι απίστευτο αυτό που ζω! Το ζω και το ξαναζώ μετά από 4 χρόνια!» τόνισε ο μάρτυρας.