«Θυμάμαι ήταν Χριστούγεννα και με έχουν καλέσει σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή…»
Ο Στέλιος Μάινας μιλά στο ένθετο «Νησίδες» της Εφημερίδας των Συντακτών και στην Κυριακή Μπεϊόγλου και φέρνει στο μυαλό του την εποχή που ξεκινούσε και την περίοδο που έγινε πολύ αναγνωρίσιμος μέσα από τη σειρά «Οι Μεν και οι Δεν».
Σε ποια σχολή πήγατε;
Στη Σχολή Βεάκη. Στην οποία διδάσκω τώρα για συναισθηματικούς λόγους!
Το τονίζετε βλέπω.
Θα σας πω γιατί. Γιατί δεν γίνονται όλα τα πράγματα για τα λεφτά. Τα πράγματα γίνονται κατά βάση για την ψυχή μας. Γενικότερα εμένα δεν μου άρεσε να διδάσκω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου δάσκαλο. Καθόλου. Αλλά επειδή έχω συναισθηματικούς δεσμούς με το σχολείο που με έβγαλε, διδάσκω εκεί.
Πώς φτιάχνονται τελικά οι συναισθηματικοί δεσμοί;
Κάτι έχουν να σου πουν κάποιοι άνθρωποι.
Ποιοι άνθρωποι είχαν να σας πουν κάτι εκεί;
Κοιτάξτε, η Σχολή Βεάκη προέρχεται από τη Σχολή Μιχαηλίδη, που είναι η βάση, και έχει συμβάλει σε αυτό ο Δημήτρης Βεάκης, γιος του μεγάλου ηθοποιού Αιμίλιου Βεάκη. Αυτό το σχολείο λοιπόν αγαπούσε πολύ τη δουλειά του και τους μαθητές του και αγωνιζότανε με νύχια και με δόντια. Με μια πολύ βαθιά ενσυναίσθηση για το επάγγελμα. Δάσκαλοι μου ήταν ο Αλέκος Πέτσος, ο Ιάκωβος Ψαρράς, ο Νικήτας Τσακίρογλου, η Κατερίνα Χέλμη, η Βούλα Ζουμπουλάκη. Είχα αυτή τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω εκεί αυτούς τους ανθρώπους.
Το μεγάλο κοινό σάς γνώρισε από την τηλεοπτική σειρά «Οι μεν και οι δεν»…
Πριν από αυτή τη σειρά, είχα κάνει μια ταινία που λεγότανε «Ο λιποτάκτης» του Γιώργου Γκόρα, Καταπληκτική ταινία. Είχα την τύχη να δουλέψω με τον Γιώργο Γκόρα και το Χρήστο Βούπουρα, σπουδαίοι άνθρωποι! Με αγκαλιάσανε. Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε γιατί καμιά φορά οφείλουμε να τα λέμε, επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ευεργεσίες. Ήμουν φτωχός άνθρωπος και εξακολουθώ να είμαι. Είχα όμως σκοπό να παντρευτώ και είπα σ’ αυτούς τους ανθρώπους ότι μόλις τελειώσει η ταινία θα το κάνω. Τις παραμονές του γάμου, λοιπόν, αφού είχε τελειώσει η ταινία και είχαμε πάει σε φεστιβάλ και λοιπά, με φωνάζουν στο σπίτι και μου λένε «έλα να σου δώσουμε το δώρο του γάμου σου». Και μου δίνουν μια επιταγή πενήντα χιλιάδες δραχμές. Πολλά λεφτά εκείνη την εποχή και για ένα νέο παιδί που παντρεύεται ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή που δεν ξέχασα ποτέ. Δεν είχα λεφτά, εκ του υστερήματος τους δώσανε τα χρήματα αυτά.
Σας συνέβη κάποιοι αστείο περιστατικό όταν ήσασταν πολύ δημοφιλής από το ρόλο του «χύμα» τύπου στους «Μεν και Δεν»;
Θυμάμαι ήταν Χριστούγεννα και με έχουν καλέσει σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Πηγαίνω στον Πειραιά που ήταν το γύρισμα. Παίρνω το αυτοκίνητο μου, ένα παλιό Ρενό, Κυριακή 7 η ώρα το πρωί. Είμαι στα φανάρια και σταματάει δίπλα μου ένα Ντάτσουν με έναν Ρομά. Με κοιτάει καλά καλά, σε στιλ κάπου τον ξέρω αυτόν. Κατεβάζει το παράθυρο και μου λέει «μεγάλε, πες καμιά μαλακία να γελάσουμε!» Και του λέω «μεγάλε, τώρα είπες σοφή κουβέντα, ακόμα και αν δεν το ξέρεις!». Εκεί σε ισορροπούν τα πράγματα για να μη νομίζεις ότι κάνεις κάτι σπουδαίο.