Σε συνάντησα το Μάϊο του 2000, όταν η φίλη μου και συνάδελφος σου μας κάλεσε στα εγκαίνια ενός εστιατορίου. Δεν είχαμε ιδέα ότι από την αρχή είχε κανονίσει να συναντηθούμε, και καταλήξαμε να συζητάμε ότι θέλαμε να μείνουμε σπίτια μας και να μην βγούμε εκείνο το βράδυ. Αν δεν είχαμε πάει που θα βρισκόμασταν σήμερα; Συναντηθήκαμε και ερωτευτήκαμε. Ανυπομονούσαμε να μιλήσουμε, να ακουμπήσουμε ο ένας τον άλλο ή απλά να γελάσουμε μαζί.
Μετά από μερικούς μήνες συγκατοικήσαμε. Ήταν υπερβολικό ότι ζούσαμε σε ένα χώρο με πέντε παιδιά και ένα σκύλο; Ίσως θα έπρεπε να περιμένουμε να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Τα οικονομικά μου ήταν χάλια και η ανάγκη σου να με βοηθήσεις με τα λιγοστά μου χρήματα ώστε να έχουμε ένα δικό μας σπίτι, ήταν όλα όσα θα μπορούσα να ζητήσω. Ποτέ δεν μου πρόσφερες χρήματα αλλά φρόντισες να διατηρείς μια ζωή που μου επέτρεψε να γίνω η καλύτερη μαμά που θα μπορούσα ποτέ. Δεν περνούσα πια άσχημα οικονομικά και δεν αναρωτιόμουν πια, αν θα μου έπαιρναν το αυτοκίνητο. Ένιωθα ζωντανή, ένιωθα ότι με αγαπούσαν για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό.
Ήσουν εσωστρεφής στην σχέση, και εγώ υπερκοινωνική. Έπαιζες μουσική σε ένα συγκρότημα κάτι που σου επέτρεπε να έχεις μια κοινωνική πλευρά. Μου άρεσε πολύ να σε ακούω να παίζεις μουσική.
Με αγαπούσες ή τουλάχιστον έτσι νόμιζες. Ήσουν κτητικός και δεν ήθελες άλλοι άντρες να μου δίνουν σημασία. Ήθελες να ξέρουν ότι ανήκα σε σένα. Εκείνη τη στιγμή θεωρούσα ότι ήταν ότι καλύτερο να νιώθει έτσι ένας άντρας για εμένα, τώρα όμως ξέρω ότι δεν ήταν φυσιολογικό.
Και τότε προσγειώθηκα στην πραγματικότητα.
Ανακάλυψα δύο χρόνια μετά, ότι είχες παράλληλη σχέση. Δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά όλα τα σημάδια έδειχναν το αντίθετο. Η ερωμένη σου ήταν παντρεμένη με τρία μικρά παιδιά, και έχτισες ένα σπίτι για εκείνη και τον άντρα της. Την συνάντησα σε ένα μπαρ λίγο πριν μάθω για τη σχέση σας. Ήσουν δίπλα της όλο το βράδυ, κάτι που δεν συνήθιζες. Δεν ήσουν εσύ εκείνος. Σε συγχώρεσα και έμεινα παρά τα όσα άσχημα που μου είπες. Έμεινα για μήνες ενώ ήξερα τι συνέβαινε, και στράφηκα στον πρώην μου. Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό, και γι αυτό θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη. Θα έπρεπε να είχα φύγει πριν ξεκινήσουν όλα, ώστε να σώσω την αξιοπρέπεια μου.
Ο γάμος μας είχε συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Μια οικογένεια έχει δυσκολίες αλλά είμαι σίγουρη ότι αγαπούσες τα αγόρια σου, όπως πίστευα ότι αγαπούσες τα παιδιά μου. Περνούσες χρόνο μαζί τους και τους άρεσε όταν έπαιζες χιουμοριστικά τραγούδια στην κιθάρα σου. Σε θαύμαζαν και για μένα αυτό ήταν προτέρημα. Είχα μπορέσει να βρώ έναν άντρα που θα ήταν πατέρας στα παιδιά μου, όταν ο δικός τους ήταν απών.
Έμεινα δίπλα σου σε όλες τις επαγγελματικές σου αλλαγές και κινήσεις, σε όλες τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετώπισες. Κράτησα το κεφάλι σου στον ώμο μου και σε άφησα να κλάψεις πολλές φορές. Ένιωθα ότι σαν σύζυγος και σύντροφος ότι αυτό έπρεπε να κάνω. Μαζί και στα καλά αλλά και στα άσχημα, σωστά;
Είναι πολύ κρίμα ότι το, ” Και ζήσαν αυτοί καλά” δεν ήταν για εμάς. Μετέφερες αλλού την δουλειά σου και μετά από λίγο καιρό ακολούθησα και εγώ. Άφησα την οικογένεια μου, τα δύο ενήλικα παιδιά μου και μετέφερα το 14 ετών παιδί μου ( το οποίο είχε σοβαρές κρίσεις πανικού) για να ζήσουμε μαζί σε μια άλλη χώρα. Ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι γιατί τα παράτησες. Δεν βλέπω τίποτα στο παρελθόν σου, που να το είχες εγκαταλείψει. Όλα πάντα αφορούσαν εσένα, τη δουλειά σου, τα παιδιά σου και το άγχος σου. Δούλευα και εγώ 7 μέρες την εβδομάδα αλλά δεν παραπονιόμουν ποτέ γιατί εσύ ήσουν αυτός που έφερνε τα λεφτά στο σπίτι, άσχετα ότι συνέβαλλα και εγώ.
Όταν ανακάλυψα τη δεύτερη σχέση σου τον Οκτώβριο του 2013, ένιωσα να χάνομαι. Ο τρόπος με τον οποίο το έκανες ήταν απαίσιος, και πλήγωσες εμένα και τα παιδιά με έναν απάνθρωπο τρόπο. Ήταν παντρεμένη, δούλευε για εσένα και είχε ένα μικρό παιδί. Ήταν στην ηλικία του γιού σου! Θα γελάτε μαζί μου και αυτό με πληγώνει. Σήμαινα ποτέ τίποτα για εσένα; Χωρίς δικαιολογία, χωρίς λόγο, μου είπες ότι τελειώσαμε και με πέταξες έξω από το σπίτι. Άξιζα κάτι περισσότερο από όλο αυτό.
Μου ζήτησες να παραμείνεις στην ζωή των παιδιών μου μετά το διαζύγιο και άφησα εκείνα να κάνουν την επιλογή. Τα έβλεπες για ένα χρόνο και μετά εξαφανίστηκες, νομίζω αυτό με πληγώνει περισσότερο από όλα. Μπορώ να συγχωρήσω τις σχέσεις εξαιτίας της μοναξιάς που ένιωθα όταν ήμουν μαζί σου. Αναζήτησα να πνίξω την θλίψη μου σε τρίτους κάτι το οποίο ήταν λάθος και το αναγνωρίζω.
Σε βλέπω σήμερα 4 χρόνια μετά στο γυμναστήριο μαζί της. Είναι ακόμα παντρεμένη και δουλεύει μαζί σου. Αναρωτιέμαι γιατί η μοίρα δεν σας εκδικήθηκε ακόμα. Μετά όμως μου λένε οι φίλοι μου πως δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Είπες ψέματα στους φίλους σου, στην οικογένεια σου και στα αφεντικά σου. Προσπάθησες να τους πείσεις όλους ότι δεν έκανες τίποτα κακό όταν μέσα σου γνωρίζεις το αντίθετο.
Μακάρι να μπορούσες να αναγνωρίσεις πόσο πολύ σε αγάπησα, και πόσο πολύ μου λείπει ο άνθρωπος που γνώρισα τον Μάϊο του 2000. Ήμουν περήφανη που ήμουν σύζυγος σου και σε αγαπούσα πραγματικά πάρα πολύ. Το άτομο που βλέπω μπροστά μου σήμερα δεν το γνωρίζω και δεν θέλω να το μάθω. Είμαι χαρούμενη με τη ζωή μου και για όλα όσα έχω καταφέρει. Βρήκα γαλήνη στη ζωή μου και που πραγματικά ανήκω. Είμαι πιο κοντά στα παιδιά και την οικογένεια μου, ποτέ δεν έχω νιώσει πιο όμορφα.
Το μόνο που μπορώ να σου πώ είναι σε ευχαριστώ που με απάλλαξες από την παρουσία σου.