Γύρω στο 1920 στην Αλεξάνδρεια η μικρή Κατίνα είχε πάει σε φιλικό σπίτι με την οικογένειά της, όπως συνηθίζονταν, ν’ ακούσουν μουσική δωματίου.
Tο τραγούδι Πόσο πολύ σ’ αγάπησα που έγινε επιτυχία με τη φωνή του Χρήστου Θηβαίου ανήκει στην Ηρακλειώτισσα ποιήτρια του μεσοπολέμου Κατίνα Παΐζη.
Η ποιήτρια γεννήθηκε στην Ανώπολη Σφακίων το 1911, έζησε στο Ηράκλειο και πέθανε στην Αθήνα το 1996. Υπηρέτησε ως δασκάλα στο Ηράκλειο, όμως άνθισε και ως ποιήτρια, τη δεκαετία του ’30. Εκτός από πέντε ποιητικές συλλογές, έγραψε μικρά πεζά για τη γενέτειρά της (ιστορίες στα τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα για απαγορευμένους έρωτες, «κλεψίματα» κοριτσιών, οικογενειακή θαλπωρή, δύσκολους γάμους και φονικές μπαλοθιές, που τις διηγούνταν η μητέρα της). Ενταγμένη στο ΕΑΜ τα χρόνια της Κατοχής, όπως η αγαπημένη της αδελφή και εκλεκτή ηθοποιός Αλέκα Παΐζη. Ξεχωριστή ποιητική φωνή της γενιάς του μεσοπολέμου, έγινε γνωστή τα τελευταία χρόνια με το ποίημα της «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα» που έγινε τραγούδι με τη φωνή του Χρήστου Θηβαίου.
Η Κατίνα Παΐζη ήταν μια δυναμική γυναίκα και παραγνωρισμένη δημιουργός, της οποίας «η ποίηση διέθετε δύο σημαντικά προσόντα, αθωότητα και αυθεντικότητα», όπως τονίζει η Νίκη Τρουλλινού, που επιμελήθηκε το τέταρτο βιβλίο της σειράς «Οι λησμονημένοι του τόπου’’ από τις εκδόσεις Δοκιμάκη με τίτλο «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΪΖΗ, Πόσο πολύ σ΄ αγάπησα». Έχουν ήδη εκδοθεί τα βιβλία για τον Μανόλη Δερμιτζάκη, τον Μηνά Δημάκη, τον Άρη Δικταίο, αλλά και το πέμπτο της σειράς για τον Λευτέρη Αλεξίου με επιμέλεια και ανθολόγιο από τον Δ. Δασκαλόπουλο.
Την ιστορία αυτού του τραγουδιού ή καλύτερα του ποιήματος της Κατίνας Παΐζη αποκάλυψε ο Χρήστος Θηβαίος από μία ιστορία όπως του την αφηγήθηκε ο γιος της.
Γύρω στο 1920 στην Αλεξάνδρεια η μικρή Κατίνα είχε πάει σε φιλικό σπίτι με την οικογένειά της, όπως συνηθίζονταν, ν’ ακούσουν μουσική δωματίου. Εκεί ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα τον βιολοντσελίστα της ορχήστρας όπως εκμυστηρεύτηκε το ίδιο βράδυ στην αδερφή της Αλέκα. Αυτό το γεγονός την ενέπνευσε αν γράψει αυτό το υπέροχο ποίημα. Το σημαντικό βέβαιο για εκείνη ήταν ότι μετά από κάποια χρόνια παντρεύτηκε αυτόν που την ενέπνευσε.