“Είναι σαν να θέλουμε να φτιάξουμε τις εντολές του Χριστού κάθε εποχή όπως μας βολεύει, δεν είναι έτσι” διευκρινίζει ο Πέτρος Γαϊτάνος.
Καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής «Δύο στις 10» βρέθηκε ο Πέτρος Γαϊτάνος προκειμένου να συνομιλήσει με τη Ζωή Κρονάκη και τον Δημήτρη Γιαγτζόγλου στην ΕΡΤ. Μεταξύ άλλων, δε, ο γνωστός καλλιτέχνης κλήθηκε να τοποθετηθεί περί της αμαρτίας εν έτη 2024 και της ευρύτερης ασυδοσίας, κατά τον ίδιο, στα θέλω των ανθρώπων.
«Είπες τη λέξη αμαρτία, τι είναι αμαρτία; Δηλαδή δεν είναι και κάτι πιο ασαφές; Με έναν κλειστό όρο έχουμε ακούσει ότι αμαρτία μπορεί να είναι οτιδήποτε, ακόμα και οι προγαμιαίες σχέσεις, τι είναι όμως το 2024 αμαρτία;» ρώτησε η οικοδέσποινα για να αποκριθεί ο καλεσμένος της ως εξής. «Ότι ήταν και στο 0 αυτής της ανθρωπότητας. Ξέρετε αυτό, αν μου επιτρέπεται, είναι ένας μύθος. Δηλαδή πολλές φορές ακούω να λένε οι άνθρωποι «το 2024 επιτρέπεται να γίνεται αυτό;» μα τι σχέση έχει ο χρόνος; Άλλωστε η εξέλιξη και η ροή της ιστορίας σημαίνει ότι προϋποθέτει την καλυτέρευση των αξιών και της εφαρμογής του καλού και του αγαθού;».
«Ευρύτερα θα πρέπει να καταλάβουμε κάτι και συγχωρέστε με που θα το πω λίγο σκληρά. Είναι σαν να θέλουμε να φτιάξουμε τις εντολές του Χριστού, μέσα από τα Ευαγγέλια και τον λόγο των Πατέρων, που είναι αιώνιος, κάθε εποχή όπως μας βολεύει. Δεν είναι έτσι, παιδιά. Και αυτό πιστεύω ότι είναι το στοιχείο που μας έχει φέρει σε αυτό το σημείο της σύγχυσης και απορώ πως οι άνθρωποι σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι η σύγχυση προκύπτει από την αμαρτία τους».
«Μπορεί κάποιος να νομίζει ότι θα βάζει το χέρι στη φωτιά, θα το βγάζει αλλά συνεχώς θα καίγεται. Κάποια στιγμή θα είναι γεμάτος εγκαύματα και μπορεί σιγά σιγά να συνηθίσει. Επειδή δεν καίγεται ο άνθρωπος ή δεν έχει άμεσο πρόβλημα, γιατί υπάρχει ελευθερία κίνησης στο είναι του ανθρώπου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ασυδοτεί και να κάνει ό,τι νομίζει. Άρα λοιπόν είναι πολύ σημαντικό πράγμα αυτό» πρόσθεσε, επίσης, ο Πέτρος Γαϊτάνος στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης.
«Όσο περνούν τα χρόνια διακρίνω πως υπάρχει μια διάθεση να θέλουμε να δικαιολογήσουμε δήθεν ως ελευθερία και, δυστυχώς αυτό είναι τραγικό, ως δικαίωμα την αμαρτία. Η αμαρτία δεν είναι δικαίωμα, δεν μπορούμε να θεωρούμε δικαίωμα το να θέλω να αποκτώ ότι θέλω. Αυτό είναι μια κατάσταση ουτοπική. Θα πρέπει να υπάρχει μια τάξη, ένα νοικοκυριό και ένα σημείο αναφοράς».