Πλήρης ημερών, σε ηλικία 99 ετών έφυγε από τη ζωή ο τελευταίος ήρωας του Ιερού Λόχου Ασημάκης Πολυπαθέλλης ο οποίος ζούσε στο χωριό του τον Ασώματο που υπεραγαπούσε.
Σύμφωνα με την τοπική στοσελίδα stonisi ο Ιερολοχίτης ήταν υγιέστατος και λειτουργικός, ωστόσο ένα ατύχημα που είχε μέσα στο σπίτι επιβάρυνε σοβαρά την κατάσταση της υγείας του τον τελευταίο μήνα και έτσι κατέληξε στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης.
«Την καριέρα μου» έλεγε «την ξεκίνησα από μια πλάκα».
Οπως αναφέρει το ΑΠΕ, ούτε 17 χρονών δεν ήταν όταν κολυμπώντας στη Φυκιότρυπα στη Μυτιλήνη, παίζοντας με το φίλο του τον Τάσο Μανάκα «σαλτάρισε» σε μια γερμανική βάρκα με όπλα. Οι Γερμανοί δεν πολύκαταλάβαιναν όμως, από πλάκες… Βγήκε στην ακτή, κρύφτηκε γυμνός στα γύρω δένδρα, τον κατσάδιασε ο ιερέας πατέρας του και μετά… Μετά οργανώθηκε η διαφυγή του στα απέναντι παράλια. Η ποινή που τον περίμενε σε περίπτωση σύλληψής του για αυτόν τον εφηβικό «χαβαλέ» ήταν ο θάνατος δια εκτελέσεως λίγα μέτρα παραπέρα. Στον τόπο εκτέλεσης των πατριωτών που συλλαμβάνονταν στη Μυτιλήνη, στα Τσαμάκια.
Η πορεία του, η πορεία των αγωνιστών εκείνων των ημερών. Πρώτα στο στρατόπεδο της Περγάμου όπου συγκεντρώνονταν οι στρατιωτικοί κάθε βαθμού αλλά και όσοι ήθελαν να πολεμήσουν και οι οποίοι περνούσαν στη Μικρασία από τον Έβρο και τα νησιά. Και μετά στη Σμύρνη κι ύστερα στο Χαλέπι. Εκεί και στρατεύθηκε στον Ελληνικό Στρατό που μάχονταν στη βόρεια Αφρική. Ακολούθησαν οι απελευθερωτικές αποστολές στα νησιά του Αιγαίου.
Κι ύστερα η περιπέτεια του Εμφυλίου. «Δεν συμπαθούσα τους κομμουνιστές, αλλά αντιπαθούσα… τους γκεσταπίτες» έλεγε.
Έχασε την ευκαιρία να γίνει δάσκαλος, λόγω του γάμου του. Έχασε και την ευκαιρία να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων, δεν κατάλαβε τις δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης στο Στρατό λόγω της συμμετοχής του στα πολεμικά μέτωπα. «Δε βαριέσαι» κατέληξε υπάλληλος στην Αθήνα. Μα σαν συνταξιοδοτήθηκε επέστρεψε στον Ασώματο. «Το ομορφότερο μέρος στον κόσμο» έλεγε.
Μέχρι πριν από λίγες μέρες. Που πήγε να βρει τους συντρόφους του και να τα πούνε. Οι ήρωες πρέπει να έχουν δικό τους παράδεισο εκεί πάνω…