γράφει η Αντιγόνη Συμεωνίδου, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, MA, Pgd.
Στην περίοδο της κύησης το έμβρυο μέσα από το σώμα της μητέρας του, μεταμορφώνεται σε άνθρωπο. Η μήτρα είναι η πρώτη «στέγη» που χαρίζει στον αγέννητο άνθρωπο την πρώτη αίσθηση προστασίας και ασφάλειας. Μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον όπου αναπτύσσεται, μέρα με την μέρα, βιώνει την ύπαρξη του ως μέρος του σώματος και της ψυχής της μητέρας του.
Η ύπαρξη του υφαίνεται από τα συναισθήματα που βιώνονται, οι καρδιές ταυτίζονται, η μήτρα γίνεται η «λίμνη των συναισθημάτων» και ο αγέννητος άνθρωπος ετοιμάζεται για την πρώτη του έκφραση αυτονομίας: τη γέννηση του…
Μετά τη γέννηση, η αγκαλιά του από την μητέρα του παραπέμπει στην ενδομήτρια ζωή και εκπληρώνει την ψυχοσωματική ανάγκη της επαφής και της σύνδεσης. Η αγκαλιά δίνει «σάρκα και οστά» στην ανάγκη να νιώθει κομμάτι της ύπαρξης της και να τη συναισθάνεται, μέσα από τη σωματική επαφή.
Στη βρεφική ηλικία η σωματική μας επαφή, πρωταρχικά με τη μητέρα μας, εκφράζει για ακόμα μια φορά την ανάγκη αυτή. Το χάδι, η αγκαλιά, το χαμόγελο, η ματιά είναι εκφράσεις και μορφές μη-λεκτικής επικοινωνίας που χρωματίζουν με την αίσθηση της αγάπης το χτίσιμο της σχέσης μαζί της…
Η αγκαλιά ανακουφίζει σε περιόδους άγχους, απαλύνει αγχoγόνα συναισθήματα, ενδυναμώνει ψυχοσυναισθηματικά, είναι εξαιρετική μορφή μη-λεκτικής επικοινωνίας μέσα από την αίσθηση και ενδυναμώνει την σχέση μητέρας-βρέφους. Είναι αναγκαία και για τους δύο γιατί εγκαθιδρύει την υγιή πρώτη αίσθηση του εαυτού στο νεογέννητο και μετά βρέφος. Το σώμα μας είναι μονοπάτι έκφρασης συναισθημάτων, χωρίς αμυντικούς μηχανισμούς και σπάνια ξεχνάει.
Ποτέ, μα ποτέ μην αρνείστε την αγκαλιά στο παιδί σας όταν τη ζητάει. Να τη δίνετε απλόχερα, να την προσφέρετε με όλη σας την ψυχή γιατί επίσης επιτρέπει το παιδί να μπει στην εσωτερική διαδικασία του να βιώνει δύσκολα συναισθήματα αλλά ταυτόχρονα του προσφέρει μια αίσθηση στέγης κι έτσι το βοηθάει να μην τα φοβάται…
Μέσα από την αγκαλιά, το παιδί εσωτερικεύει την αίσθηση της προστασίας και της αγάπης, συναισθάνεται τα συναισθήματα των γονιών του και όλη αυτή η βιωματική διαδικασία του επιτρέπει να βιώνει την εξέλιξη του εαυτού με συναισθήματα που έχουν χρωματιστεί από την υπέροχη αίσθηση της εκπλήρωσης των ψυχοσυναισθηματικών αναγκών του.
Η αγκαλιά χτίζει την αυτοεκτίμηση γιατί η αυτοεκτίμηση και η εμπιστοσύνη στην ύπαρξη μας, χτίζεται μέσα από την εκπλήρωση των ψυχικών μας αναγκών, την αναγνώριση συναισθημάτων και την αίσθηση σύνδεσης με τις βασικές μορφές της ζωής μας, τους γονείς. Η αίσθηση της σύνδεσης για τα μάτια του νεογέννητου, βρέφους και παιδιού συμβολίζει την ζωή, γιατί η ζωή είναι τα συναισθήματα που νιώθει και βιώνει μέσα από την έννοια της σχέσης που αναπτύσσει με τους γονείς του.
