Έχει συμβεί σε όλες να χάσουμε την υπομονή μας και να ξεσπάσουμε τον εκνευρισμό μας στο παιδί.
Φυσικά, μετά μας κυριεύουν οι τύψεις και οι ενοχές και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να επανορθώσουμε. Όλες οι μαμάδες έχουμε κακές μέρες γι’ αυτό και δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Με τα λόγια αυτής της μητέρας θα ταυτιστείτε και δεν θα δείτε ότι δεν είστε μόνη.
«Παιδί μου,
Εσύ με χρειαζόσουν, αλλά εγώ είχα ανάγκη να κάνω ένα διάλειμμα.
Με διέλυσες απόψε. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έφτασα στα όριά μου.
Είμαι ψυχικά εξαντλημένη. Το σώμα μου πονάει ολόκληρο γιατί σε κουβαλάω παντού μαζί μου και το μυαλό μου έχει θολώσει από τις αμέτρητες ερωτήσεις που μου κάνεις εδώ και 6 εβδομάδες.
Η αποψινή νύχτα ήταν το αποκορύφωμα. Τα νεύρα μου έσπασαν…
Φασαρία, κλάματα, πεταμένα παιχνίδια και φαγητά στο πάτωμα και εγώ στη μέση όλων αυτών να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Το ποτήρι ξεχείλισε και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου. Δεν ήμουν ευγενική, ήρεμη ούτε έδειξα κατανόηση.
Εσύ με χρειαζόσουν, αλλά εγώ ήθελα να σε βάλω για ύπνο. Είχα ανάγκη να μείνω λίγο μόνη μου και να μην ακούω τίποτα.
Ήθελα σιωπή και μοναξιά. Λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να με χρειάζεται κάποιος.
Αλλά εσύ με χρειαζόσουν περισσότερο…
Έτσι, λοιπόν, ξάπλωσα δίπλα σου και σε αγκάλιασα. Εσύ με παρακάλεσες να το κάνω, αλλά εγώ ήμουν αυτή που το είχα πραγματικά ανάγκη. Δεν γίνεται να μη με κυριεύσουν οι ενοχές και οι τύψεις. Δεν γίνεται να μην κλάψω.
Ελπίζω ότι αύριο θα με συγχωρέσεις και ότι θα είμαι πιο υπομονετική μαζί σου.
Έσπασα απόψε, αλλά δεν έφταιγες εσύ.
Και σε αυτή τη στιγμή της σιωπής και της ησυχίας που τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμουν, με το χεράκι σου να κρατάει το δικό μου, τα σπασμένα μου κομμάτια ενώθηκαν ξανά μαζί.
Κομμάτι-κομμάτι.
Από σένα.
Αυτή είναι η μητρότητα.»
Πηγή: The Motherhood Project
ΠΗΓΗ: www.mama365.gr