Ο “πρώτος των πρώτων” στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι ο Ευαγγελινός Μιχελής, ο μεγαλύτερος από οκτώ παιδιά της οικογένειάς του σε ένα χωριό 60 μόλις κατοίκων – “Η επιτυχία ή μία παροδική αποτυχία δε καθορίζουν τη ζωή σου” λέει
«Όταν έχεις όρεξη, δημιουργικότητα και συνέπεια στη ζωή σου θα βρεις το δρόμο σου και θα δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις να πας τη χώρας σου μπροστά…» με αυτά τα λόγια ο αριστεύσας στις Πανελλαδικές εξετάσεις, με 19.376 μόρια, Ευαγγελινός Μιχελής από τα Δενδρινάτα Πυλάρου της Κεφαλονιάς, ολοκλήρωσε τη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Μία συνέντευξη χαρακτηρισμένη από την αυθεντικότητα και τον παρορμητισμό ενός νέου ανθρώπου που μόνο θετικά μηνύματα μπορεί να δώσει.
Ο Ευαγγελινός Μιχελής, ο μεγαλύτερος γιος μιας πολύτεκνης οικογένειας, με οχτώ παιδιά, είναι και ήταν το καμάρι του μικρού χωριού, των 60 συνολικά μόνιμων κατοίκων, τα Δενδρινάτα Πυλάρου.
Από μικρός, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πατέρας του, Γεράσιμος Μιχελής, ήταν ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα, με μοναδικές του αγάπες, τη μουσική και τα βιβλία.
«Ήταν βιβλιοφάγος, από την ώρα που έμαθε να διαβάζει» θα πει ο κ. Μιχελής, που ξεδιπλώνει στιγμές του γιου του στο μικρό χωριό και στιγμές με την οικογένεια του, όταν ο Ευαγγελινός, απτόητος από την κούραση του παιχνιδιού, άρπαζε το βιβλίο και χανόταν μέσα στις σελίδες του.
«Θα μπορούσε να βγάλει και 20, αλλά η βιολογία τον “πρόδωσε”» λέει με απίθανο χιούμορ και απόλυτη υπερηφάνεια, ο κ. Μιχελής, καθηγητής στο επάγγελμα, που ξέρει τις δυνατότητες του γιου του καλύτερα από τον καθένα.
Και ο Ευαγγελινός το ίδιο αισθάνεται. Ο άπιαστος για πολλούς βαθμός των 19.376 μορίων, για αυτόν θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερος, όχι από επίδειξη, αλλά από γνώση.
«Για αυτό που ένιωσα μεγάλη έκπληξη ήταν η έκταση που πήρε το όλο ζήτημα, στην τοπική κοινωνία και ευρύτερα στην Ελλάδα» θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ευαγγελινός που δεν κρύβει τη χαρά του κυρίως για την αναγνωρισιμότητα που έλαβε ο τόπος του, μετά τη δική του επιτυχία.
Στόχος του δεν ήταν αρχής εξαρχής η ιατρική.
Όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο πατέρας του η επιμονή μίας καθηγήτριάς του στη δευτέρα λυκείου, της κ, Σιμάτη, ήταν αυτή που τον οδήγησε να αποφασίσει να επιλέξει τον συγκεκριμένο κλάδο σπουδών.
«Η επιτυχία μου να περάσω στην ιατρική είναι μόνο η αρχή. Θέλω να βοηθήσω τον κόσμο να γίνει καλά. Έστω και να τον κάνω πιο χαρούμενο, αυτό μου αρκεί. Μακάρι να καταφέρω να ασχοληθώ με μία καινοτόμο έρευνα, σε μία πρωτότυπη θεραπεία. Όλα αυτά όμως τα όνειρα του μέλλοντος μπορεί να πραγματοποιηθούν μόνο σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους. Η ιατρική δεν είναι ατομική υπόθεση» θα πει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελινός Μιχελής.
Ένα παιδί, με μυαλό ενός ενήλικα, που γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Ένα παιδί που η πολυμελής οικογένεια του, του έδωσε όλα εκείνα τα εφόδια ψυχικά και υλικά για να αριστεύσει σήμερα.
Πώς μπορεί όμως σε μια οικογένεια με οχτώ παιδιά να μείνει κάποιος ανεπηρέαστος από τη «φασαρία» και να αφοσιώνεται στο στόχο του;
«Στο σπίτι γίνεται ένας mini πόλεμος. Το μυστικό όμως είναι ένα: να ισορροπείς, να σέβεσαι τα θέλω των άλλων και να συμβιώνεις με ηρεμία. Όταν μάθεις να μοιράζεσαι αποκτάς άλλα προτερήματα για την υπόλοιπη ζωή σου. Συνυπήρχα με την οικογένεια μου και θα συνεχίσω να το κάνω. Δεν λέω, κάποιες φορές, κυρίως μετά το Πάσχα, χρειάστηκε να πηγαίνω στη γιαγιά μου για να διαβάζω. Η αγάπη της μου έδινε περίσσιο κουράγιο» εξηγεί ο Ευαγγελινός.
Όσο για τους φίλους και τις στερήσεις που έχει ένα παιδί στην ηλικία του Ευαγγελινού, προκειμένου να διαθέσει πολλές ώρες από το χρόνο του, στο διάβασμα, ο Ευαγγελινός αισθάνεται ότι το αποτέλεσμα τον δικαίωσε απόλυτα, ενώ αμέσως μετά τις εξετάσεις «δραπέτευσε» με τους φίλους του που και αυτοί είχαν επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις, για λίγες ημέρες στην Πάρο.
Αυτό που δε στέρησε ποτέ από τον εαυτό του ήταν η «τούμπα» και η Φιλαρμονική της Σάμης στην οποία παίζει από μικρός.
Ο μακρύς δρόμος για την ακαδημαϊκή μόρφωση, τον Ευαγγελινό δε τον πτοεί πουθενά, άλλωστε μόλις τελείωσε το δημοτικό, ήταν αναγκασμένος να φεύγει πολύ νωρίς το πρωί, από το μικρό του χωριό για να φτάσει στο γυμνάσιο και μετέπειτα στο Γενικό Λύκειο της Σάμης.
Τον Ευαγγελινό, τον βρήκαμε, λίγο μετά το τέλος του ωραρίου του από τη δουλειά, όπου εργάζεται τα δύο τελευταία καλοκαίρια στη reception ενός μικρού ξενοδοχείου, για να βγάλει το χαρτζιλίκι του, όπως λέει, και να αποκτήσει τη δική του αυτονομία. Μιλώντας απταίστως αγγλικά αλλά και ιταλικά, ο Ευαγγελινός, τα πάει άψογα και στις δημόσιες σχέσεις.
Το βλέμμα του ήρεμο και καλοσυνάτο, η ιατρική τον περιμένει, αυτός όμως εξυπηρετεί τον κόσμο με ευγένεια.
«Οι καρδιές μας ηρεμούν μόνο όταν αυτό που κάνεις το κάνεις με αγάπη» θα μας πει. «Η επιτυχία ή μία παροδική αποτυχία δε καθορίζουν τη ζωή σου. Όμως όλες οι γνώσεις που αποκτάς θα φανούν χρήσιμες στο μέλλον, αν έχεις όρεξη και διάθεση να τις χρησιμοποιήσεις και να κάνεις τον κόσμο πιο όμορφο» θα πει όλο νόημα ο αριστούχος, μελλοντικός γιατρός, Ευαγγελινός Μιχελής.