Η τοποθεσία της χαμένης πόλης της Ατλαντίδας μπορεί τελικά να ανακαλύφθηκε, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς.

Αρχαία ερείπια εξετάστηκαν με την βοήθεια φωτογραφιών που τραβήχτηκαν από δορυφόρο και παρέχουν αποδείξεις ότι τα τεράστια τείχη του λιμανιού της αρχαίας πόλης κάποτε βρίσκονταν στην νότια Ισπανία.

Πολλές από τις τοποθεσίες που εξετάστηκαν από την ομάδα ήταν ήδη γνωστές στους αρχαιολόγους και πιστεύεται ότι έχουν κατασκευαστεί από τους αρχαίους Ρωμαίους και Έλληνες.

Τώρα, αυτή ο ομάδα αρχαιολόγων πιστεύει ότι αυτά τα τείχη είχαν κατασκευαστεί από έναν μυστηριώδη αρχαίο λαό γνωστό ως λαό της Ατλαντίδας.

Η Ατλαντίδα ήταν καταγεγραμμένη στα γραπτά του Πλάτωνα ο οποίος το 400 π.Χ. την περιέγραφε ως έναν ανεπτυγμένο νησιώτικο πολιτισμό που κυβέρνησε μια τεράστια ναυτική αυτοκρατορία περίπου 9.000 χρόνια πριν από την εποχή του.

Δείτε το βίντεο

Η Ατλαντίδα στο κέντρο αυτής της αυτοκρατορίας περιγράφεται να έχει τεράστια τείχη λιμανιού, τεράστιους πυλώνες εισόδου, έναν ναό αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα και τεράστια κυκλικά κομμάτια γης που είχαν χαρακτεί από τον λαό.

Πιστεύεται ότι η πόλη της αρχαίας Ατλαντίδας καταστράφηκε εξαιτίας κάποιου φυσικού φαινομένου όπως τσουνάμι ή ηφαιστειακή έκρηξη.

Βέβαια, πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Πλάτωνας εφηύρε την ιστορία ως έναν τρόπο για να παρουσιάσει τις φιλοσοφικές του θεωρίες.

Ωστόσο, οι επιστήμονες πρέπει να βρουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την ύπαρξη της αρχαίας Ατλαντίδας.

Ψηφιακή απεικόνιση της αρχαίας Ατλαντίδας. Τα κτίρια ήταν φτιαγμένα σε νησιώτικες πλατφόρμες μέσα σε μια έκταση εσωτερικής θάλασσας που από τότε έχει γεμίσει με ιζήματα και σήμερα αποτελεί το Εθνικό Πάρκο Doñana στην Ισπανία.

Ο Τιμ Άκερς, επικεφαλής της έρευνας, υποστηρίζει ότι όχι μόνο έχουν ανακαλύψει την αρχαία Ατλαντίδα αλλά διαπίστωσαν ότι ο λαός της ήταν πολύ ανεπτυγμένος.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι εργαστηριακές αναλύσεις έδειξαν ότι χρησιμοποιούσαν ένα τύπο τσιμέντου που δεν έχουν ξαναδεί καθώς και εξελιγμένη αρχαία μεταλλουργεία. 

“Έχουμε καταγράψει σαφή στοιχεία και έχουμε συγκεντρώσει δείγματα τα οποία έχουν εξεταστεί επιστημονικά σε ένα εργαστήριο στην Μόντενα της Ιταλίας στο οποίο έχουν εξεταστεί και αρχαία Ρωμαϊκά ευρήματα”, ανέφερε.

“Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αποδεικνύουν ότι η ηλικία των ευρημάτων είναι μεγαλύτερη από τον Ρωμαϊκό ή Ελληνικό πολιτισμό και ότι ήταν πιο εξελιγμένα.”

“Ο Πλάτωνας περιγράφει με ακρίβεια την περιοχή και εμείς απλά ακολουθήσαμε τον τρόπο που οι αρχαίοι ναυτικοί ταξίδευαν στις πόλεις.”

Ένα εύρημα που οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι χρονολογείται από την εποχή της αρχαίας Ατλαντίδας.

Ο Τιμ Άκερς (αριστερά) και ο διευθύνων σύμβουλος της Merlin Burrows, Μπρους Μπλάκμπερν.

[dailymail]

Μια σημαντική ανακάλυψη έκανε μια ομάδα επιστημόνων, η οποία βρήκε τις σπάνιες γάτες Pallas’s (γάτες του Πάλλας) στο βουνό Έβερεστ. Οι γάτες αυτές που αλλιώς λέγονται manul, είναι ένα απειλούμενο, άγριο είδος, που αρχικά είχε εντοπιστεί στα λιβάδια και τις ορεινές στέπες της Κεντρικής Ασίας.

Το σπάνιο αυτό είδος, προσαρμοσμένο στις κρύες συνθήκες της Ασίας, μπορεί να μην είναι διάσημο όπως το λιοντάρι ή η τίγρης, αλλά είναι ένα απίστευτα… φωτογενές ζώο με προσωπικότητα και ξεχωριστή εμφάνιση. Έχει το μέγεθος ενός μικρού εξημερωμένου αιλουροειδούς, στρογγυλεμένα αυτιά, στιβαρό σώμα και μία μονίμως γκρινιάρικη έκφραση, όπως περιγράφει το CNET.

Πώς βρέθηκαν στο Έβερεστ

Όλα ξεκίνησαν από μια αποστολή στο Έβερεστ για το National Geographic το 2019. Η ομάδα των ερευνητών συνέλεξε δείγματα περιττωμάτων γάτας Pallas από δύο διαφορετικές τοποθεσίες στο Εθνικό Πάρκο Sagarmatha του Νεπάλ στο βουνό. Τα δείγματα προέρχονταν από τοποθεσίες σε υψόμετρο άνω των 5.000 μέτρων (16.400 πόδια).

Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στο χειμερινό τεύχος του 2022 του περιοδικού Cat News. «Είναι πρωτοφανές να ανακαλύπτουμε αποδείξεις αυτού του σπάνιου και αξιόλογου είδους στην κορυφή του κόσμου», δήλωσε η βιολόγος Tracie Seimon σε ανακοίνωση της Wildlife Conservation Society την Πέμπτη. Η Seimon ήταν μία από τους επικεφαλής της αποστολής, όπως μεταδίδει η ίδια πηγή.

«Η μελλοντική έρευνα θα βοηθήσει στο να προσδιορίσουμε πόσες ακριβώς τέτοιες γάτες ζουν στο Έβερεστ και θα βοηθήσει στην προστασία τους ώστε να συνεχίσουν να ζουν προστατευμένες στο φυσικό τους περιβάλλον», συμπλήρωσε.

Στο μέγεθος οι γάτες του Πάλλας, είναι όπως οι κανονικές οικόσιτες γάτες, περίπου 4,5 κιλά, και ξεχωρίζουν γιατί έχουν πυκνό τρίχωμα για το κρύο, κοντά πόδια και περίεργα αφτιά. Οι γάτες αυτές προτιμούν να μένουν μέσα σε σχισμές βράχων ή σε φυλλωσιές ώστε να μη γίνονται αντιληπτές, ενώ τρέφονται με μικρά τρωκτικά, λαγούς και πουλιά.