Πριν από 4 χρόνια σε ηλικία 28 ετών διαγνώστηκα με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και μετά με καρκίνο του μαστού. Έκανα χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και παράλληλα εργαζόμουν. Δεν έλειψα από τη δουλειά ούτε μία μέρα.
Έχασα τα μαλλιά μου αλλά φορούσα περούκα, κάτι που δεν με ενοχλούσε καθόλου. Έδινα μάχη για να κρατηθώ στη ζωή και δεν με ένοιαζε που δεν μου είχε μείνει τρίχα στο κεφάλι. Να ‘ναι καλά οι περούκες.
Αντιμετώπισα επιτυχώς και τους δύο καρκίνους και ανυπομονούσα να ξαναρχίσω τη ζωή μο
Κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής που έδωσα πολλοί φίλοι μου με εγκατέλειψαν και με άφησαν μόνη στα δύσκολα. Δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από εκείνους κι όμως απέδειξαν πόσο σκληροί μπορεί να γίνουν άνθρωποι κάποιες φορές. Ντρέπονταν που φορούσα περούκα και δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τα περίεργα βλέμματα στο δρόμο γι’ αυτό και επέλεξαν να με «πουλήσουν». Τόσο πολύ «φίλοι» ήταν, που ούτε τη «φίλη» τους δεν μπορούσαν να υπερασιστούν.
Ξέρω πως η περούκα ξεχωρίζει σε σχέση με τα πραγματικά μαλλιά, αλλά εγώ σαν άνθρωπος ποτέ δεν θα κορόιδευα κάποιον γι’ αυτό το λόγο. Να σας πω το εξής περιστατικό που μου συνέβη τον πρώτο καιρό που φόρεσα περούκα… Μία μέρα πήγαμε εκδρομή με το τρένο με το σύντροφό μου και απέναντί μας κάθισε ένα ζευγάρι. Ήταν και οι δύο μεθυσμένοι και άρχισαν να με δείχνουν και να γελάνε. Μου είπαν ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να κυκλοφορώ έτσι που είμαι και ότι τρομάζω τον κόσμο. Ο σύντροφός μου εκνευρίστηκε με την αγένεια τους και τους εξήγησε τι είχα περάσει. Αισθάνθηκαν άσχημα και μου ζήτησαν αμέσως συγγνώμη αλλά το περιστατικό αυτό με αναστάτωσε τόσο πολύ που μου χάλασε τελείως τη διάθεση.
Αυτό συνέβη πριν από 2 χρόνια αλλά ακόμα και σήμερα αρνούμαι να κοινωνικοποιηθώ και να βγω από το σπίτι. Ούτε μέχρι το σούπερ μάρκετ δεν θέλω να πάω. Πλέον είμαι καλά, δεν φοράω πια περούκα αλλά η κοροϊδία και η προδοσία που έζησα δεν με αφήνουν να το ξεπεράσω και με έχουν κάνει να ντρέπομαι και εγώ η ίδια για τον εαυτό μου. Θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου αλλά δεν ξέρω πώς. Μου λείπουν πολύ οι φίλοι μου και ας μου φέρθηκαν σκάρτα. Πάντα πίστευα ότι οι φίλοι μας στέκονται στα δύσκολα, μας στηρίζουν και μας ενθαρρύνουν αλλά απ’ ότι φαίνεται τα άτομα αυτά που τα λογάριαζα για φίλους ήταν φίδια έτοιμα να πατήσουν στον πόνο μου και να μου ρίξουν μία να πέσω ακόμα πιο χαμηλά. Λυπάμαι πάρα πολύ!
Για τους Ιάπωνες ένα πετυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να παρέχει Παιδεία και όχι αποκλειστικά ακαδημαϊκή επιτυχία, σύμφωνα με τον Στέλιο Πρεζεράκο, έναν Έλληνα καθηγητή που διδάσκει στην Ιαπωνία.
Σε αποκλειστική συνέντευξή του στο iefimerida.gr, ο Έλληνας εκπαιδευτικός στο Musashi International School στο Τόκυο περιγράφει μια τυπική μέρα σε ένα Ιαπωνικό σχολείο: «Οι μαθητές αρχίζουν να μαζεύονται κατά τις 8 το πρωί. Ο διευθυντής τους περιμένει στην πόρτα για να τους καλωσορίσει. Αφού βγάλουν τα παπούτσια τους και φορέσουν παντόφλες (στην Ιαπωνία δεν επιτρέπονται τα παπούτσια σε εσωτερικούς χώρους, είτε αυτοί είναι σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία ή ταβέρνες) μπαίνουν στην τάξη. Από τις 8:30 μέχρι και τις 8.45 ο υπεύθυνος καθηγητής κουβεντιάζει μαζί τους πώς πέρασαν την προηγούμενη ημέρα και το τι θα μάθουν τη σημερινή. Και κάπως έτσι ξεκινά η πρώτη ώρα.»
Στη συνέχεια, μας αποκαλύπτει μερικά σημαντικά στοιχεία της ντόπιας φιλοσοφίας για την παιδεία: «Στην Ιαπωνία, οι μαθητές δεν εξετάζονται σε κανένα μάθημα μέχρι τα 10 τους χρόνια διότι πιστεύουν ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου δεν πρέπει να ξοδεύονται σε γνώσεις αλλά για να πλάσουν τον χαρακτήρα των παιδιών. Διδάσκονται το πως να είναι ευγενικοί στους άλλους και στα ζώα, το να μοιράζονται, και το πως να είναι δίκαιοι και συμπονετικοί. Όταν τελειώσει η τελευταία ώρα, οι μαθητές θα χωριστούν σε ομάδες και θα αρχίσουν το καθάρισμα του σχολείου: τάξεις, κυλικείο, εστιατόριο, μέχρι και τουαλέτες. Όταν τελειώσουν οι καθαριότητες, αρχίζουν οι συλλογικές δραστηριότητες (κλαμπ). Υπάρχουν κλαμπ μουσικής, χορού, ηλεκτρονικών, μαγειρικής, κολύμβησης και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.»
Όσο για το τι σημαίνει εκπαιδευτικός στην Ιαπωνία, ο κ. Πρεζεράκος τονίζει ότι «οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην ίδια θέση στην κοινωνική ιεραρχία με τους γιατρούς, αν όχι υψηλότερα. Αυτό βέβαια οφείλεται στην απίστευτα σκληρή εκπαίδευση που πρέπει να έχει κάποιος πριν μπει στην τάξη – μια εκπαίδευση που δε σταματά ποτέ. Όταν ένας μαθητής κάνει μια αταξία εκτός σχολείου, η κοινωνία στρέφεται στους δασκάλους του οι οποίοι αναλαμβάνουν το 100% της ευθύνης. Είσαι ο καθρέφτης του σχολείου και όχι του σπιτιού σου.»
Αλήθεια, έχεις σκεφτεί ποτέ τι είναι ο αυτισμός; Πως μπορεί να είναι ο «κόσμος» ενός αυτιστικού παιδιού; Πόσα ταλέντα και πόσα «χρώματα» μπορεί να διαθέτει;
Η κυρία Μαρία Παπαδοπούλου, μένει στην Αθήνα και είναι μητέρα δύο αυτιστικών αγοριών και σήμερα μέσα από την ιστοσελίδα μας, ξετυλίγει την ιστορία της. Αποκαλύπτει τις ομορφιές των παιδιών της αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν..
«– Θα σε αγαπώ μέχρι το μαύρο – άσπρο διάστημα! Μαζί θα ταξιδέψουμε παντού! Θα παίζουμε κάθε λογής παιχνίδι! Θα έχεις τα όμορφα μάτια του μπαμπά σου, το χιούμορ του! Θα είμαι εκεί για να σε στηρίζω όποτε το χρειάζεσαι!
Χάιδευα την κοιλιά μου και σας σιγοτραγουδούσα, κάθε μου λέξη ντυμένη με ευλογημένη αγάπη!
Όνειρα μελένια, προσδοκίες, αγάπη γυμνή που δεν έβρισκε χώρο να απλωθεί μέσα μου», αφηγείται η κυρία Μαρία Παπαδοπούλου.
Και συνεχίζει:
« Όταν κράτησα στα χέρια μου τη διάγνωση του Αλέξανδρου ένιωσα τον κόσμο να γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια μου…”Μια λέξη τόση δα και δεν είχα πού να την κρύψω μέσα μου!” Αυτισμός! Μου είπαν ότι το παιδί μου δεν καταλάβαινε καμιά μου λέξη. Μου είπαν πως ποτέ δεν θα είναι σαν τα άλλα παιδιά! Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, κοιτούσα τα κλειστά του μάτια και έπνιγα τα δάκρυα μου για να μην τον ξυπνήσω. “Όχι δεν είναι δυνατόν!” Ο πόνος είναι βουβός, είναι σαν μέγγενη που συνθλίβει το κορμί και το μυαλό. Δεν κοιμήθηκα ποτέ ξανά χωρίς να σκέφτομαι, χωρίς να φοβάμαι. ¨’Αραγε θα μιλήσει ποτέ; Θα με κοιτάξει ποτέ στα μάτια; Θα με πει μαμά; Θα μου δείχνει πού πονάει;”
Πριν προλάβω να βρω τη δύναμη να κλάψω, η αγαπημένη μας γιατρός παρέδωσε στα τρεμάμενα χέρια μου τη διάγνωση και του δεύτερου παιδιού μου. Τα μάτια του Χρήστου ήταν το ίδιο απόμακρα, το γνώριζα καλά αυτό το βλέμμα. Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις δυο παιδιά που σε τίποτα δεν μοιάζουνε με τα άλλα. Όμως αν κάποιος με ρωτούσε εάν με δυσκολεύουν τα παιδιά μου θα απαντούσα με ένα βροντερό όχι!»
Συμπληρώνει:
«Τα παιδιά μου είναι μικρά θαύματα και δεν έχουν μόνο δυσκολίες! Ο αυτισμός είναι ένας κόσμος μαγικός! Μια άλλη μορφή της ανθρώπινης ύπαρξης που εάν την αγαπήσεις θα δεις ταλέντα απίστευτα, χρώματα καθαρά ακριβώς όπως και η ψυχή τους. Καταλαβαίνεις πως υπάρχει και μια άλλη πορεία ανάπτυξης από αυτήν της τυπικής. Εκπληκτική μνήμη, μουσικά ταλέντα, οι λέξεις τους έρχονται σιγά – σιγά για να σε κάνουν να γιορτάσεις νίκες αμέτρητες! Νομίζω πως δεν υπάρχει άλλη μάνα που έχει γιορτάσει όσο εγώ!
Η καθημερινότητά μας δεν είναι εύκολη φυσικά. Ο πατέρας τους δουλεύει πάρα πολλές ώρες έτσι εγώ επωμίζομαι τα πάντα. Δεν είναι εύκολο να διαβάζεις δυο παιδιά με ειδικές μαθησιακές ανάγκες, να τρέχεις από κέντρο σε κέντρο, στις δραστηριότητές τους. Η ιδιατερότητά τους όλα τα κάνει ακόμη πιο δύσκολα. Ο δρόμος μέχρι να μπεις στον κόσμο τους μακρύς και γεμάτος αγκάθια και πέτρες.
Η μητέρα έχει να παλέψει με το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον που δεν μπορούν να καταλάβουν και να σταθούν πλάι της. Έχω κλάψει πολύ γι αυτό μέχρι να καταλάβω πως δεν φταίνε που δεν καταλαβαίνουν. Απλά έτσι είναι…είναι μοναχικός αυτός ο δρόμος. Κατά τη γνώμη μου έτσι θα έπρεπε, από το να ακούω κριτικές και δήθεν συμβουλές καλύτερα μόνη. Τα εμπόδια στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση σχεδόν ανυπέρβλητα.
Πόσους δασκάλους να πείσεις ότι το παιδί σου δεν είναι κακομαθημένο…πόσοι γονείς θα σε κρίνουν και θα θέλουν να απομακρύνουν αυτόν που καθυστερεί την τάξη…πόσες φορές αντέχεις να βλέπεις το παιδί σου να κλαίει γιατί συγκρίνει τον εαυτό του με τα άλλα παιδιά…πόσες φορές θα αντέξεις να νιώσεις ότι όσο δυνατά κι αν παλεύεις δεν φτάνει ποτέ…αυτό το καλύτερο μου ποτέ δεν είναι αρκετό!»
Τονίζει:
«Θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι τελικά με υπομονή και συνεργασία μπορείς να πείσεις και να εκπαιδεύσεις πάρα πολλούς δασκάλους. Τα μάτια των γονιών θα έρθει η στιγμή που δεν θα σε κοιτούν επικριτικά αλλά με καλοσύνη κι έγνοια. Θα σε δεχτούν μέσα στην τάξη όταν αργεί η παράλληλη στήριξη και θα αγαπήσουν τα παιδιά σου πολύ γιατί φρόντισες να τους πείσεις να δουν πέρα από αυτά που φαίνονται μόνο.
Δεν μπορώ να εργαστώ, δεν δικαιούμαι κανένα βοήθημα γι αυτό και δεν θα έχω δικαίωμα συνταξιοδότησης. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τις οικογένειες αυτιστικών παιδιών, σου δίνουν ένα χαρτί στο χέρι και ψάχνεις μόνος να βρεις τρόπους, απαντήσεις και διεξόδους. Τα ποσά για τις συνεδρίες υπέρογκα και τα πληρωνόμαστε πίσω μετά από μήνες.
Τα ειδικά σχολεία υποστελεχωμένα, οι παράλληλες στηρίξεις αν έρθουν έρχονται στα μέσα της χρονιάς και μόνο για κάποιες ώρες την εβδομάδα. Ό,τι έχει την ταμπέλα της ειδικής αγωγής είναι πανάκριβο, από τη γυμναστική μέχρι τα αγγλικά και από τη φύλαξη μέχρι την μελέτη. Είναι σκληρό να μην μπορείς να ζήσεις, να μην έχεις κάποιον να κρατήσει το παιδί σου για να πας σε ένα γιατρό, να πιεις ένα καφέ, να δεις το ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα του σπιτιού σου.
Το ελληνικό κράτος πρόνοιας φτάνει μέχρι το επίδομα αναπηρίας που δεν φτάνει ούτε για να καλύψουμε τις συνεδρίες μέχρι να πληρωθούμε από τον εοπυυ. Ευχαρίστως, τους το χαρίζω πίσω! Αρκεί να μου δώσουν τα όπλα να πολεμήσω για τα παιδιά μου! Κι εγώ υπόσχομαι να μεγαλώσω ανθρώπους όμορφους, σημαντικούς! Όσο σημαντικοί είναι όλοι οι άνθρωποι στη ζωή αυτή! Μόνο που εμείς είμαστε αόρατοι ακόμη! Είμαστε μόνο αριθμοί σε καταστάσεις και μηχανογραφικά συστήματα».
Προσθέτει:
«Ο Αλέξανδρος είναι στα δεκατέσσερα και ο Χρήστος στα έντεκα. Έχουν διαψεύσει κάθε μου φόβο, έχουν παλέψει δίχως όπλα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν χωράει κανένα παιδί, πόσο μάλλον αυτά τα παιδιά. Κάθε τους λέξη έχει μέσα την ψυχή μου, γεννήθηκαν μια με κόπο και μαγική αγάπη!
Με έχουν μάθει να κοιτώ τους ανθρώπους με άλλα μάτια χωρίς να κρίνω. Με έχουν μάθει να πέφτω και να σηκώνομαι πιο δυνατή από πριν αν και πολύ πολύ κουρασμένη. Όταν κοιτάζουμε τα σύννεφα δεν ονειρευόμαστε ταξίδια μόνο ζωγραφίζουμε μαγικά φτερά και μικροσκοπικά αεροπλάνα γιατί ξέρουμε ότι θα έρθει η στιγμή που θα ταξιδέψουμε και αυτό δεν είναι όνειρο.
Ήρθαν δίπλα μας πολλές κουρασμένες γενναίες μητέρες που έκαναν τα μοναχικά βράδια λίγο πιο υποφερτά. Είναι σπουδαίο να ξέρεις πως κάπου κάποια ζει ότι εσύ. Σε νιώθει και σου μιλάει δίχως λέξεις γιατί ξέρει. Δεν χρειάζεται να εξηγείς. Αυτές τις γυναίκες τις ευχαριστώ ολόψυχα. Τις ευχαριστώ που είναι εκεί στα δύσκολα αλλά και στα όμορφα! Κι όταν κάποια ρωτάει με πόνο…
“Γιατί σε εμένα; Γιατί θέε μου; ”
Τις τραγουδάμε όλες μαζί …Γιατί μπορώ! Γιατί κι όταν δεν μπορώ θα ρίξω στις πληγές μου δάκρυα η δύναμη από εκεί να ανθίσει.”
Σκληρές σαν ατσάλι και εύπλαστες σαν ζυμάρι οι ψυχές αυτών των μανάδων. ´Αυπνες, κουρασμένες, τσακισμένες, μόνες και μπορούμε θαύματα να μαγειρεύουμε! Σε αυτόν τον δρόμο που δεν τελειώνει ποτέ ζητάμε από το ελληνικό κράτος τα αυτονόητα δικαιώματα των παιδιών μας στην παιδεία και στην υγεία.
Ζηταμε να μπορέσουμε να κλείσουμε τα μάτια και να υπάρχουν δομές που θα δεχτούν τα παιδιά μας με αγάπη ανθρωπινή! Ζητάμε να μας βλέπει! Είμαστε εδώ! Ο δρόμος μας δεν είναι αγώνας ταχύτητας, είναι μαραθώνιος! Θα ήταν σπουδαίο αν μας δίνατε το χέρι! Θα ήταν έργο Θεού!»
Ο λόγος για τον Δάνο Μουρατίδη. Ο ίδιος «αναζητούσε» στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη «Φως στο Τούνελ» την Κική Κούσογλου, την 20χρονη κοπέλα που είχε στραγγαλίσει και θάψει.
Η υπόθεση της Κικής Κούσογλου, ο Δάνος και η συμβολή της Αγγελικής Νικολούλη
Απρίλιος 2005. Η υπόθεση εξαφάνισης της 20χρονης Κικής Κούσογλου –που έμεινε στα πρακτικά ως «η καλλονή από τη Βέροια»- απασχολεί επί εβδομάδες την εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη.
Πρωταγωνιστής στο θρίλερ αναζήτησης της Αγγελικής, ο επί 5 χρόνια σύντροφός της, Δάνος Μουρατίδης, τον οποίο η ίδια είχε μόλις χωρίσει. Ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που την είδε ζωντανή γι’ αυτό και θεωρήθηκε ύποπτος για την εξαφάνισή της, την οποία δήλωσε η μητέρα της στην Αστυνομία δύο ημέρες αργότερα, ως είθισται.
Τα ξημερώματα της 11ης Απριλίου τους βρήκαν στο σπίτι του, ύστερα από μία συνάντηση που ο ίδιος επεδίωξε στην καφετέρια που εκείνη δούλευε, θέλοντας να τα ξαναβρούν. Η Κική κοιμήθηκε στο σπίτι του, χωρίς όμως να δεχτεί να συνευρεθεί σεξουαλικά μαζί του.
Ο Δάνος πιάστηκε στην κάμερα της Αγγελικής Νικολούλη
Ο σύντροφός της, με τον οποίο η ίδια ήταν ζευγάρι από τα 15 της χρόνια, είχε μπει στο στόχαστρο της Αστυνομίας από την πρώτη στιγμή. Δεν υπήρχε, όμως, το παραμικρό στοιχείο σε βάρος του.
Έχοντας παραδεχτεί ότι το βράδυ πριν την εξαφάνισή της ήταν μαζί της, δήλωνε άγνοια για το πού μπορεί να βρισκόταν τις ώρες που οι φωτογραφίες της είχαν περάσει από όλα τα δελτία ειδήσεων της χώρας. «Ξύπνησα και δεν τη βρήκα στο δωμάτιο», κατέθεσε στην Ασφάλεια και δήλωσε αργότερα και στην Αγγελική Νικολούλη.
Επί μήνες έδινε τη δική του παράσταση μπροστά στις κάμερες. Μιλούσε για το τελευταίο μήνυμα που έστειλε στην Κική την ημέρα μετά την εξαφάνισή της στο οποίο δεν έλαβε ποτέ απάντηση. «Όπως νομίζεις εσύ. Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένη. Καλά να περνάς, φιλάκια», έγραφε ως «ανώτερος» στη γυναίκα που βρισκόταν νεκρή δίπλα του…
Αναζητούσε «τη γυναίκα της ζωής του» και παρακαλούσε όποιον γνώριζε κάτι να βοηθήσει να γυρίσει η Κική στο σπίτι της. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που αντιλήφθηκε πως το θέατρό του δεν είχε πείσει την πιο «επικίνδυνη» γυναίκα της έρευνας. Την Αγγελική.
Ο ίδιος άρχισε να αντιδρά στις συνεχείς προσπάθειες της δημοσιογράφου για επικοινωνία μαζί του και ανάλυση της κάθε λεπτομέρειας από τη σχέση και την τελευταία του συνάντηση με την Κική. Δε μπορούσε να συγκρατήσει την οργή του ακόμα και μπροστά στις κάμερες!
Η Αγγελική Νικολούλη το ήξερε από την αρχή
Η Αγγελική ήταν πλέον βέβαιη πως η κοπέλα δεν ζούσε και πως υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν ο Δάνος. Όσοι τους γνώριζαν έκαναν λόγο για έναν τρομερά κτητικό και ζηλιάρη άντρα που δεν είχε διστάσει μέχρι και να τη χτυπήσει. «Μόνο νεκρούς θα μας χωρίσουν», συνήθιζε να της λέει κατά τη διάρκεια των καβγάδων τους.
Όπως είχε κάνει και με πρώην σύντροφό του, η οποία πήγε να καταθέσει στην Αστυνομία φοβούμενη πως κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στο κορίτσι που όλη η Ελλάδα αναζητούσε. «Από την πρώτη στιγμή γνώριζα πως τη σκότωσε ο Δάνος», θα έλεγε λίγο αργότερα στην Αγγελική Νικολούλη.
Το λάθος που πρόδωσε τον Δάνο Μουρατίδη
Η επιβεβαίωση, όμως, θα ερχόταν τέσσερις μήνες μετά την εξαφάνιση της κοπέλας. Τον Αύγουστο του 2005, η αυλαία πέφτει για τον Δάνο. Στην Αστυνομία φτάνουν τα έγγραφα της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας που θέλουν τα κινητά Κικής και Δάνου να πήραν σήμα από την ίδια κεραία όταν η Κική έλαβε το «αποχαιρετιστήριο» μήνυμα του δολοφόνου της.
Η ομολογία έρχεται στις 11 Αυγούστου. Οι δυο τους καβγάδισαν όταν εκείνος ψάχνοντας το κινητό της βρήκε ένα μήνυμα προς την κολλητή της φίλη στο οποίο μιλούσε για έναν άλλον άντρα. Τη χτύπησε και τη στραγγάλισε.
«Είχαμε χωρίσει δύο βδομάδες πριν. Συζητούσαμε και πέρασε η ώρα. Εκείνη κοιμήθηκε, ενώ εγώ έβλεπα τηλεόραση», είπε στο Δικαστήριο, ενώ παραδέχτηκε ότι την ξύπνησε για να του δώσει εξηγήσεις για το μήνυμα. «Την τράβηξα πάνω μου. Δεν θυμάμαι αν φώναζε ή αν είπε κάτι. Όταν την άφησα, δεν κουνιόταν. Έπιασα το σφυγμό της. Διαπίστωσα πως δεν αναπνέει. Εκείνη την ώρα τα έχασα. Πανικοβλήθηκα και αποφάσισα να την εξαφανίσω. Δεν ξέρω τι έπαθα. Λες και δεν ήμουν εγώ», κατέληξε.
Η Κική βρέθηκε σε άσχημη κατάσταση στο σημείο που ο Δάνος με τη βοήθεια του 40χρονου ξάδερφού του, Παναγιώτη Κανέλλη, -στον οποίο ομολόγησε τα πάντα το βράδυ του εγκλήματος- την είχε θάψει. Ήταν στην περιοχή του φράγματος Ασωμάτων. Τα πράγματά της τα είχε πετάξει σε διάφορα σημεία μακριά από εκεί.
Το Δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση και περιύβριση νεκρού, χωρίς να του αναγνωρίσει το παραμικρό ελαφρυντικό. Ο 40χρονος ξάδερφός του καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Σήμερα, ο Δάνος Μουρατίδης εκτίει την ποινή του στις φυλακές Διαβατών στη Θεσσαλονίκη.
Δεκάδες γυναίκες επικοινώνησαν μαζί του εκφράζοντας του τον θαυμασμό τους για τη «μυστηριώδη γοητεία» του…
Η ιστορία της Κικής ενέπνευσε την υπόθεση του βιβλίου της Αγγελικής Νικολούλη «Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου».
Δείτε τις συνομιλίες της Αγγελικής Νικολούλη με τον Δάνο Μουρατίδη
Το βράδυ της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου, στις 23:48 ώρα Ελλάδας, ο Ήλιος θα βρεθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο, έτσι θα ξεκινήσει και τυπικά ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο. Για μια ακόμη φορά το χειμερινό ηλιοστάσιο θα συμπέσει σχεδόν με την κορύφωση της τελευταίας βροχής διαττόντων του έτους, των Αρκτίδων.
Το βράδυ του ηλιοστασίου, το πρώτο του χειμώνα, καθώς και τα αμέσως επόμενα θα είναι τα μεγαλύτερα του έτους σε διάρκεια. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.
Τι είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο
Όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό. Έτσι ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», έως ότου στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα. Αυτό γιατί έχει αντικατασταθεί το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.Χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.
Η σχέση με τα Χριστούγεννα
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που εθεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου. Αυτή σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχεντζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.
Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν ότι ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες. Οι πρώτοι Χριστιανοί στη Ρώμη, οι οποίοι κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ασχολούνταν με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
Απολαύστε τους Αρκτίδες – Τα τελευταία πεφταστέρια του έτους
Το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου θα κορυφωθεί η σχετικά μικρή βροχή διαττόντων αστέρων Αρκτίδες. Τα τελευταία «πεφταστέρια» του έτους. Οι Αρκτίδες, που συμβαίνουν μεταξύ 17-25 Δεκεμβρίου και παράγουν πέντε έως δέκα μετέωρα την ώρα. Προέρχονται από τη σκόνη που άφησε πίσω του ο κομήτης Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1790.
Οι διάττοντες φαίνεται να έρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού της Μικρής Άρκτου, εξ ου και το όνομά τους. Επειδή όμως έχει προηγηθεί πανσέληνος στις 19 Δεκεμβρίου, ο ουρανός δεν θα είναι αρκετά σκοτεινός για καλή παρατήρηση, καθώς το φωτεινό φεγγάρι θα «επισκιάσει» τα περισσότερα μετέωρα. Δοκιμάστε, όμως, να τα δείτε και εδώ.
Όλο το παρασκήνιο της αποχώρησής του από την εκπομπή «Στην υγειά μας» αποκάλυψε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!».
Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί στη σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι» και όπως δήλωσε ο ίδιος, το cast έχει τη φλόγα του ερασιτέχνη και θέλει να συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν.
Ακόμη, αποκάλυψε για ποια σειρά είχε δεχτεί πρόταση να παίξει: «Μου πρότειναν τον ρόλο του Δούκα Σεβαστού στις “Άγριες Μέλισσες”, αλλά δεν είχα το χρόνο να το κάνω».
Σπύρος Παπαδόπουλος : Πώς πήρε την απόφαση για το «Στην υγειά μας»
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι στενά συνδεδεμένος με τις γιορτές και το γλέντι, λόγω των εκπομπών του «Στην υγειά μας». Όπως ξεκαθάρισε όμως αυτός ο κύκλος έχει κλείσει.
«Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά για μένα ο κύκλος του “Στην υγεία μας” έχει κλείσει μέσα μου. Ήταν τεράστιος κύκλος, η λίμνη του Μαραθώνα. Με ενοχλούσε όταν δημοσιογράφοι με αποκαλούσαν παρουσιαστή. Με ρωτούσαν “Είστε και ηθοποιός;”. Δεν βλέπω τον εαυτό μου ξανά ως παρουσιαστή, στην τηλεόραση πια προτιμώ τη μυθοπλασία», δήλωσε.
Και συμπλήρωσε: «Είμαι τόσο εγωιστής που και 100 εκατομμύρια να μου δώσεις, εάν δεν θέλω να κάνω κάτι, δεν θα το κάνω. Είμαι αγύριστο κεφάλι, δύσκολα ο άλλος μου αλλάζει γνώμη. Τις μεγάλες αποφάσεις δεν τις παίρνω κατόπιν ώριμης σκέψης, μου σκάνε ξαφνικά. Ξύπνησα μέσα στην νύχτα και είπα για το “Στην υγειά μας” ότι “τώρα τελειώνω”».
«O χρόνος μας έφθειρε, έφυγε η αρχική ορμή. Δεν προσέχαμε κάποια πράγματα όσο έπρεπε, χωρίς βέβαια να γίνει αντιληπτό αυτό στον κόσμο. Είπα “Φτάνει, μέχρι εδώ”. Υπήρξαν περιστατικά ανθρώπων που διαφωνούσαν με το πώς γίνεται η εκπομπή», αποκάλυψε ακόμα για το παρασκήνιο του “Στην υγειά μας”.
Ξέσπασε σε κλάματα η Ζωζώ Σαπουντζάκη στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα» αναφορικά με την απώλεια της μητέρας της.
Με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων, η Ζωζώ Σαπουντζάκη μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα» το πρωινό της Τρίτης. Μάλιστα, μιλώντας για την απώλεια της μητέρας της, η αγαπημένη star δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη συναισθηματική της φόρτιση.
Πιο συγκεκριμένα, η Ζωζώ Σαπουντζάκη εξομολογήθηκε αρχικά πως «όταν ακούω Χριστούγεννα η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η μάνα μου, την οποία αγαπούσα πάρα πολύ».
Όταν η ρεπόρτερ την ρώτησε όμως αν της λείπει, ειδικά αυτές τις γιορτινές μέρες, η δημοφιλής ηθοποιός και τραγουδίστρια απάντησε λιτά, «πολύ», ξεσπώντας σε κλάματα.
Αξίζει να σημειωθεί πως η ίδια μαζί με τον Νίκο Κοκλώνη και τον Πάνο Ιωαννίδη έδωσαν το παρών στο εορταστικό επεισίοδιο του «Cash or Trash» στο STAR.
Στις 26 Μαρτίου 2023 – σύμφωνα με το πιο βασικό σενάριο που επικρατεί – αναμένεται να διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές.
Όπως αποκάλυψε η δημοσιογράφος Χριστίνα Κοραή, μιλώντας στο Live News του MEGA με τον Νίκο Ευαγγελάτο, όλες οι πληροφορίες «από πολύ σοβαρή πηγή» συγκλίνουν σε αυτή την ημερομηνία για τις εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής.
«Η κυβέρνηση αναμένεται να προκηρύξει τις εκλογές στο τέλος Φεβρουαρίου», ανέφερε η Χριστίνα Κοραή, προσθέτοντας ότι οι δεύτερες κάλπες θα στηθούν ή στις 30 Απριλίου – γιατί αυτό εξαρτάται από το πόσο θα καθυστερήσουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που θα πάρουν οι αρχηγοί των τριών πρώτων κομμάτων – ή στις 7 Μαΐου 2023.
Ειδικότερα, μετά τις 14 Φεβρουαρίου θα εξετάσει ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του τα δεδομένα, αφού από τις αρχές του μήνα εκείνου θα αρχίσει να αισθάνεται ο πολίτης όλα αυτά τα μέτρα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση – αυξήσεις σε συντάξεις και στον κατώτατο μισθό, κατάργηση εισφοράς αλληλεγγύης και άλλα.
Παράλληλα, όπως σημείωσε ο Νίκος Ευαγγελάτος, η επιλογή της 26ης Μαρτίου για την διεξαγωγή των εκλογών διευκολύνει και τους ετεροδημότες, που θα πάνε στις περιφέρειες για την 25η Μαρτίου.
Επιπλέον, η ημερομηνία αυτή δεν διαταράσσει το Πάσχα (16/4), ενώ θα έχουμε τελειώσει και με τις δεύτερες εκλογές πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις – κάτι πολύ σημαντικό για τις οικογένειες με παιδιά-υποψηφίους.
Η βασιλόπιτα έχει την τιμητική της την πρώτη ημέρα του χρόνου και ο Στέλιος Παρλιάρος έχει την πιο νόστιμη και εύκολη συνταγή, με απλά υλικά.
Ειδικότερα, ο pastry chef, Στέλιος Παρλιάρος, έχει τη συνταγή για τη βασιλόπιτα που θα ικανοποιήσει μέχρι και τους πιο απαιτητικούς γευσιγνώστες.
Υλικά
125 γρ. αμύγδαλα λευκά
125 γρ. φουντούκια
250 γρ. βούτυρο αγελάδας κομμένο σε κύβους + επιπλέον, λιωμένο, για το ταψί
250 γρ. άχνη ζάχαρη & επιπλέον για πασπάλισμα
300 γρ. ξερά φρούτα (π.χ. δαμάσκηνα, βερίκοκα, χουρμάδες), ψιλοκομμένα
200 γρ. λικέρ Amaretto ή κονιάκ ή ό,τι άλλο μας αρέσει
6 τεμ. αυγά μεγάλα
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις & επιπλέον για το ταψί
1 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
Η συνταγή για τη βασιλόπιτα κέικ του Στέλιου Παρλιάρου
Εκτέλεση
Σ’ ένα μπολ βάζουμε τα ξερά φρούτα και το λικέρ και τα αφήνουμε να μουλιάσουν. Στο μεταξύ, αλέθουμε στο μπλέντερ τα αμύγδαλα μαζί με τα φουντούκια και λίγη από την άχνη ζάχαρη μέχρι να γίνουν σκόνη.
Τα αδειάζουμε στον κάδο του μίξερ και προσθέτουμε το βούτυρο και την υπόλοιπη άχνη. Τα χτυπάμε με το φτερό μέχρι να αφρατέψουν πολύ καλά και να γίνουν μια λευκή κρέμα.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C. Πολτοποιούμε στο μπλέντερ τα ξερά φρούτα μαζί με το λικέρ και ρίχνουμε τον πολτό στον κάδο του μίξερ. Χτυπάμε ξανά, προσθέτοντας σταδιακά και τα αυγά. Μόλις αναμειχθούν τα υλικά, σταματάμε το μίξερ. Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και τα ρίχνουμε λίγα-λίγα στο μείγμα ενώ παράλληλα ανακατεύουμε με μια ευλύγιστη σπάτουλα (μαρίζ), έως ότου ενσωματωθούν.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα στρογγυλό ταψί διαμέτρου 30 εκ. και αδειάζουμε μέσα το μείγμα. Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα. Αφήνουμε να κρυώσει καλά, πριν ξεφορμάρουμε. Τέλος, πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη και η βασιλόπιτα είναι έτοιμη.
Άρωμα άνοιξης θα έχει το Σαββατοκύριακο, με κάποιες περιοχές της χώρας να κάνουν Χριστούγεννα ακόμα και με 20 βαθμούς Κελσίου.
Ο υδράργυρος τα Χριστούγεννα θα είναι ανεβασμένος για την εποχή, με τον Σάκη Αρναούτογλου να αναφέρει πως υπάρχει 60% πιθανότητα να παραμείνει ήπιος και μαλακός ο καιρός και μετά τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων.
Χειμερινό ηλιοστάσιο: Από το βράδυ της Τετάρτης ξεκινά και επίσημα ο χειμώνας
Το βράδυ της Τετάρτης 21 Δεκεμβρίου, στις 23:48 ώρα Ελλάδας, ο Ήλιος θα βρεθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο, έτσι θα ξεκινήσει και τυπικά ο φετινός χειμώνας στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο. Για μια ακόμη φορά το χειμερινό ηλιοστάσιο θα συμπέσει σχεδόν με την κορύφωση της τελευταίας βροχής διαττόντων του έτους, των Αρκτίδων.
Το βράδυ του ηλιοστασίου, το πρώτο του χειμώνα, καθώς και τα αμέσως επόμενα θα είναι τα μεγαλύτερα του έτους σε διάρκεια. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.
Όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», εωσότου στην εαρινήισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Ο λόγος που το χειμερινό ηλιοστάσιο δε συμβαίνει πια ανήμερα τα Χριστούγεννα
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα, επειδή έχει αντικατασταθεί το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.Χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που εθεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχεντζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.
Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν ότι ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες. Οι πρώτοι χριστιανοί στη Ρώμη, οι οποίοι κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ασχολούνταν με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
Δείτε πώς θα κάνουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά – Έρχονται 20άρια μέσα στο Σαββατοκύριακο
