Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την φράση ‘Τα παιδιά είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο’ ; Ωστόσο, μερικές φορές όταν το μικρό σου αποφασίζει να βάψει ξανά τον τοίχο ή να ‘εγχειρήσει την γάτα ξανά ή να κάνει κάτι άλλο από αυτά που κάνει καθημερινά και σας τρελαίνει, δεν μπορείτε να αποφύγετε το συναίσθημα ότι θέλετε να τρέξετε μακριά σε κάποιο έρημο νησί για να βρείτε λίγη ηρεμία.  Αλλά ξανά και ξανά το συγχωρείτε για όλα όσα σε κάνουν να περνάς.

Αν κάτι από τα παραπάνω σας φαίνεται γνωστό τότε σας συστήνουμε να διαβάσετε την παρακάτω συγκινητική ιστορία που γράφτηκε από την Megan Morton, μητέρα 3 παιδιών. Βάζει σε λέξεις ακριβώς αυτό που όλοι σκέφτονται όταν οι προκλήσεις του να είσαι γονιός γίνονται πολλές.

‘Από τότε που φέραμε την κόρη μας σπίτι, τα  μεγαλύτερα αδέρφια της ήταν τα πρώτα που μου φώναζαν όταν αυτή έκλαιγε ή μύριζε ύποπτα. ‘Κάποιος σε χρειάζεται’ μου έλεγαν. Δεν ξέρω πως άρχισε αυτό αλλά στην αρχή με εκνεύριζε. Μόλις πήγαινα να ευχαριστηθώ το μπάνιο μου … ‘Μαμά κάποιος σε χρειάζεται. Το μωρό κλαίει.’ Ή, μόλις καθόμουν και ήξερα ότι σε λίγο το μωρό θα ξυπνούσε… ‘Μαμά, κάποιος σε χρειάζεται!’

Δεν χρειάζεται να πω ότι το μωρό δεν ήθελε πολλά σε σχέση με τα άλλα δυο παιδιά. Κάποιος πάντα ήθελε ένα σνακ ή ένα τσιρότο ή μια κάλτσα, παγάκια στο νερό, μια αγκαλιά, μια ιστορία, ένα φιλί. Κάποιες μέρες δεν είχαν τέλος. Τότε ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα και κατάλαβα. Αυτά χρειάζονταν ΕΜΕΝΑ. Κανέναν άλλο. Κανένα άλλο πρόσωπο πάνω στην γη. Χρειάζονταν τη μαμά τους.

Όσο πιο γρήγορα  αποδεχτώ το γεγονός ότι το να είμαι μαμά σημαίνει ότι ποτέ δεν παύω να έχω αυτόν τον ρόλο, τόσο πιο γρήγορα θα ηρεμήσω. Το ότι είμαι μαμά είναι μεγάλο καθήκον, τιμή και προνόμιο. Σημαίνει ότι είμαι εκεί όταν κάποιος  με χρειαστεί, νύχτα και μέρα. Μαμά είναι να βάζεις το μωρό για ύπνο αφού το ταΐσεις  στις 4 το πρωί, όταν το τρίχρονο  ξυπνάει την νύχτα από εφιάλτες εσύ να το αποκοιμίζεις και να επιβιώνεις με καφέ και ότι περίσσεψε από φαγητό.   

Μαμά σημαίνει να μην έχεις μπορέσει να κάνεις μια πραγματική συζήτηση με τον άνδρα σου για εβδομάδες. Σημαίνει να βάζεις τις ανάγκες τους πάνω από τις δικές σου, χωρίς καν να το σκεφτείς. Μαμά σημαίνει ότι το σώμα σου είναι γεμάτο κούραση αλλά η καρδιά σου γεμάτη αγάπη.

Είμαι σίγουρη πως θα έρθει μια μέρα που δεν θα είμαι αναγκαία σε κανένα. Τα μωρά μου θα έχουν φύγει και θα κάνουν την δική τους ζωή. Ίσως να κάθομαι σε κάποιο καθιστικό κάποιου γηροκομείου και να παρακολουθώ το σώμα μου να καταπέφτει. Δεν θα με χρειάζεται κανείς τότε. Ίσως και να είμαι βάρος. Σίγουρα θα έρθουν να με επισκεφτούν αλλά τα χέρια μου δεν θα είναι πια το καταφύγιό τους. Τα φιλιά μου δεν θα είναι πια η γιατριά τους. Δεν θα υπάρχουν πια λασπωμένα μποτάκια να καθαριστούν ούτε ζώνη για να ασφαλίσεις στο αυτοκίνητο. Θα έχω διαβάσει την τελευταία ιστορία μου, για έβδομη φορά στην σειρά. Δεν θα υπάρχουν πια τσάντες να φτιάξω η να αδειάζω Είμαι σίγουρη ότι η καρδιά μου θα θέλει να ακούσει ξανά τις φωνούλες τους να λένε ‘ Μαμά, κάποιος σε χρειάζεται’.

Έτσι για τώρα, βρίσκω ομορφιά στις 4 το πρωί να ταΐζω το μωρό. Να σκαρφαλώνουμε με τα παιδιά στην φωλιά μας  πάνω στο γυμνό δέντρο του κήπου  και να παρακολουθούμε τις νιφάδες του χιονιού καθώς πέφτουν.

Και είμαι εγώ με το μωρό μου, η γειτονιά είναι σκοτεινή και ασάλευτη. Είμαστε μόνες και βλέπουμε το χλωμό φεγγάρι να ανατέλλει και τις σκιές να χορεύουν στο δωμάτιο. Μόνο εμείς ακούμε την κουκουβάγια μακριά. Τυλιγόμαστε στην κουβέρτα και την κουνάω για να κοιμηθεί.

Είναι 4 το πρωί, είμαι πολύ κουρασμένη  αλλά δεν πειράζει γιατί με χρειάζεται. Μόνο εμένα. Και ίσως εγώ αυτήν. Γιατί αυτή με κάνει μαμά.

Κάποια μέρα θα κοιμάται όλη  νύχτα. Κάποια μέρα θα κάθομαι στην αναπηρική καρέκλα, η αγκαλιά μου άδεια, και θα ονειρεύομαι αυτές τις ήσυχες νύχτες στο παιδικό δωμάτιο. Όταν με χρειαζόταν και ήμασταν οι μόνοι δυο άνθρωποι πάνω στη γη.

Μπορώ να το απολαμβάνω που είμαι αναγκαία; Μερικές φορές, σίγουρα, αλλά συχνά είναι κουραστικό. Είναι εξουθενωτικό. Αλλά δεν γίνεται για να είναι απολαυστικό. Είναι καθήκον. Είναι μια κατάσταση που επιθυμούσα πολύ, πριν καν να το είχα καταλάβει.

Μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, ο άνδρας μου δεν πίστευε πόσες φορές τα αγόρια μας έλεγαν ‘μαμά, μαμά,μαμά’! Με ρωτούσε γεμάτος τρόμο και συμπάθεια, ‘Έτσι κάνουν συνέχεια;’ ‘ Ναι! Όλη μέρα. Κάθε μέρα. Αυτή είναι η δουλειά μου.’ Και πρέπει να το παραδεχτώ ότι είναι η σκληρότερη δουλειά που είχα ποτέ.

Παλαιότερα ήμουν μάνατζερ σε ένα μεγάλο εστιατόριο στην Φλόριντα. Η σκληρή δουλειά και το ωράριο όλη μέρα είναι  παιχνιδάκι μπροστά σε μωρά που δεν λέει να  κλείσει το μάτι τους.

Μια φορά και έναν καιρό, είχα χρόνο για τον εαυτό μου. Τώρα τα δάχτυλα των ποδιών μου χρειάζονται λίγη ξεκούραση. Το σίδερο για τις μπούκλες μπορεί να μην λειτουργεί πια, δεν ξέρω. Δεν μπορώ να κάνω ντους χωρίς θεατές και έχω αρχίσει να βάζω κρέμα ματιών. Κανείς δεν μου στέλνει κάρτα πια. Η απόδειξη της μητρότητας. Η απόδειξη ότι κάποιος με χρειάζεται. Όπως χτες βράδυ…

Στις 3 το πρωί ακούω μικρά βήματα στο δωμάτιο μου. Μένω ακίνητη, σχεδόν χωρίς να αναπνέω. Ίσως θα γυρίσει στο δωμάτιό του. Ναι, καλά.

‘Μαμά.’

‘Μαμά.’ Λίγο πιο δυνατά.

‘Ναι’. Ψιθυρίζω.

Σταματά, τα μεγάλα μάτια του έλαμπαν στο λιγοστό φως.

‘Σ’ αγαπώ.’

Και εξαφανίστηκε πίσω στο δωμάτιό του. Αλλά τα λόγια του αιωρούνταν ακόμη στον νυχτερινό, κρύο αέρα. Εάν μπορούσα να τα αρπάξω και να τα αγκαλιάσω στο στήθος μου! Η απαλή φωνή του να ψιθυρίζει την καλύτερη φράση του κόσμου. Σε αγαπώ.

Ένα χαμόγελο σχηματίζεται  στα χείλη μου και εκπνέω αργά, σχεδόν με τον φόβο ότι θα χαθεί η εικόνα. Πέφτω ξανά για ύπνο και αφήνω τις λέξεις του να καθίσουν στην καρδιά μου.

Κάποια μέρα το μικρό αγόρι θα γίνει μεγάλος άνδρας. Δεν θα υπάρχουν πια γλυκιές λέξεις που να μου ψιθυρίζονται  τις νύχτες. Μόνο το ροχαλητό του άνδρα μου. Θα κοιμάμαι ήσυχα την νύχτα και δεν θα ανησυχώ ότι κάποιο παιδί είναι άρρωστο ή το μωρό κλαίει. Δεν θα είναι παρά μια ανάμνηση. Αυτά τα χρόνια που σε έχουν ανάγκη είναι εξουθενωτικά αλλά φεύγουν γρήγορα. Θα πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι ότι ‘μια μέρα’, όταν τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.
Γιατί η αλήθεια είναι πως ίσως είναι ευκολότερα αλλά δεν θα είναι ποτέ καλύτερα από τώρα. Τώρα, που είμαι γεμάτη μύξα μωρού. Τώρα που λατρεύω αυτά τα παχουλά χεράκια που τυλίγονται γύρω από τον λαιμό μου. Τώρα είναι το τέλειο. ‘Μια μέρα’ θα κάνω πεντικούρ και ντους μόνη. ‘Μια μέρα’ θα πάρω τον εαυτό μου πίσω. Αλλά σήμερα τον χαρίζω και είμαι κουρασμένη και βρώμικη και με αγαπούν ΤΟΣΟ πολύ και πρέπει να φύγω. Κάποιος με χρειάζεται.’

Η χιονόπτωση που είναι συνεχής σήμερα στην Καλαμπάκα προσέφερε ένα μοναδικό ατμοσφαιρικό κι απόκοσμο τοπίο, καθώς το χιόνι πέφτει στους επιβλητικούς βράχους των Μετεώρων.

via

O Shay Aaron που είναι φοιτητής ενδυματολογίας θεάτρου στο Τελ Αβίβ,  μοιράζεται στο instagram τις μινιατούρες που φτιάχνει από φαγητό όταν έχει ελεύθερο χρόνο από την σχολή του.

Οι δημιουργίες του είναι τόσο μικροσκοπικές που έχουν το μέγεθος ενός κέρματος και ακόμη μικρότερες αλλά πολύ ρεαλιστικές.

Λουκάνικα, τηγανίτες, τηγανητό κοτόπουλο, κρουασάν, μπισκότα, φτιάχνει ακόμη και σκουλαρίκια πίτσες ενώ ακολουθεί τα χνάρια ενός άλλου δημιουργού του Fairchildart που κάνει ακριβώς το ίδιο με κοσμήματα.

Μπορείτε να αγοράσετε τις δημιουργίες του στο ηλεκτρονικό του κατάστημα στο ETSY.

ShayAaronMiniatures