Όπως είδαμε πρόσφατα ο ΧάρηςΑσημακκόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Υοu και στο Γιώργο Κακογιάννη και αναφέρθηκε στη τηλεοπτική του επιστροφή μέσα από τη σειρά ” Γλυκάνισος ” αλλά και σε σημαντικές στιγμές της καριέρας του.
Πιο συγκεκριμένα είπε τα εξής:
“Πολύ, γι’ αυτό και το κυνήγησα. Έστειλα βιογραφικά σε εταιρείες παραγωγής και σε κανάλια, έδειξα πως ήθελα να επιστρέψω, δεν ήμουν σπίτι και περίμενα το τηλέφωνο. Μπορεί να πίστευαν ότι έχω πεθάνει κιόλας!”.
Ο Χάρης Ασημακόπουλος δεν καβάλησε ποτέ το καλάμι και εξήγησε το γιατί: “Σε όλες τις δουλειές που συμμετείχα υπήρχαν άνθρωποι με μεγάλη ιστορία στον χώρο, όπως ο Ακύλλας Καραζήσης, η Μαρία Πρωτόπαππα και η Πέμη Ζούνη. Αυτό με “προσγείωνε” κατά κάποιον τρόπο. Όταν έπαιξα στο πρώτο σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, την περίοδο που ο κόσμος ούρλιαζε στον δρόμο μόνο για εκείνον και για τον Σάκη Ρουβά, θα έπρεπε να ήμουν βλάκας για να πιστέψω πως όλος αυτός ο ντόρος γίνεται για μένα προσωπικά. Ξέραμε όλοι ότι ουρλιάζουν επειδή τραβούσαμε κάτι από το φως του Χριστόφορου. Σαφώς να συμμετέχεις σε μία δουλειά έχει απήχηση, σε κάνει περήφανο, αλλά ως εκεί. Είναι χαρά μου επίσης όταν μου λένε άνθρωποι ότι τους βοήθησα στην προσωπική τους ζωή. Όταν έπαιζα στην “Πολυκατοικία” μου είχε στείλει ένα μήνυμα στο Facebook ένα παιδί που ζούσε στην επαρχία και έλεγε: “Θέλω να σε ευχαριστήσω. Έβλεπα τη σειρά με την οικογένειά μου και στους γονείς μου αρέσει πολύ ο ρόλος σου. Ένα βράδυ τους είπα “Σας αρέσει; Είμαι κι εγώ σαν αυτόν”. Έτσι βρήκα το θάρρος να κάνω coming out στην οικογένειά μου”“.
Ο Χάρης Ασημακόπουλος απάντησε μάλιστα στο εάν έχει δεχτεί ποτέ κακοποιητική συμπεριφορά, λέγοντας: “Ευτυχώς δεν έχω βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία όπως άλλοι συνάδελφοι. Ένας ηθοποιός, μεγαλύτερος σε ηλικία, μου φερόταν απαξιωτικά από την ανάγνωση του έργου μέχρι να ολοκληρωθούν οι παραστάσεις. Δεν μου μιλούσε, προσπαθούσε να με κάνει να περάσω “μαύρα” χωρίς να καταλάβω τον λόγο, ούτε οι υπόλοιποι συνάδελφοι τον κατάλαβαν. Συνάντησα και κάποιον που προσπαθούσε να με πείσει ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για μένα εάν είμαι υπάκουος σε εκείνον… Σχεδόν το είχα ξεχάσει, αλλά μου ήρθε flashback με το κίνημα #Metoo και έψαξα να τον βρω στο Facebook. Ο τύπος μου μιλούσε σαν να μην τρέχει τίποτα, φαντάσου σε πόσους άλλους το είχε κάνει“.
Ήταν άσσος των πολεμικών τεχνών. Μπορεί να είχε ύψος μόλις 1,68, αλλά «γέμιζε για τα καλά» τα μάτια των αντιπάλων του. Με τεράστιο θώρακα και τριγωνικό σώμα, ο Yang Sze (γνωστός ως Μπόλο Γιουνγκ) ήταν για 10 συνεχόμενα χρόνια, ο απόλυτος πρωταθλητής του μπόντι μπίλντινγκ στο Χονγκ Κονγκ.
Φίλος με τον Μπρους Λι και αργότερα με τον Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ, υπήρξε στον κινηματογράφο το αντίπαλο δέος και ο τρομακτικός αντίπαλός τους. Και όχι μόνο αυτών, καθώς έδερνε κόσμο και κοσμάκη σε ταινίες, για περίπου 40 χρόνια.
Η απόδραση από το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός» του Μάο
Ο Μπόλο Γιουνγκ (Bolo Yeung) γεννήθηκε το 1946 στην κινεζική Guangzhou. Από παιδί έδειχνε μια κλίση στις πολεμικές τέχνες και ασχολούνταν συνεχώς με ξύλα, κλωτσιές και μπουνιές, τα οποία ενίοτε χρησιμοποιούσε εναντίον πεζών.
Σε ηλικία 10 ετών άρχισε να εκπαιδεύεται από τους μεγάλους μάστερς της περιοχής, στο Tai Chi και στο Wing Chun. Γρήγορα συνδύασε τις τέχνες με το ακροβατικό στυλ ενώ άρχισε να τραβάει το ενδιαφέρον του και το μπόντι μπίλντινγκ.
Στις αρχές του 1960 ακολούθησε όπως πολλοί άλλοι, τη Μεγάλη Έξοδο στο Χονγκ Κονγκ, καθώς δεν του άρεσε η ζωή στην κομμουνιστική Κινα του Μάο. Ήταν η περίοδος του Μεγάλου άλματος προς τα μπρος.
Ένα πρόγραμμα που άρχισε το 1958 και αποσκοπούσε στον εκμοντερνισμό της Κίνας, σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστεί την οικονομία της καπιταλιστικής Δύσης.
Κατά την εφαρμογή του η αχανής χώρα σύρθηκε σε έναν πυρετό παραγωγής χάλυβα, από κάθε είδους κατασχεθέν μεταλλικό αντικείμενο, όπως κάγκελα, κρεβάτια, καραβάνες και χύτρες. Η αγροτική παραγωγή τινάχτηκε στον αέρα. Οι ιδιωτικές καλλιέργειες απαγορεύτηκαν και οι Κινέζοι της υπαίθρου, πέθαιναν κατά εκατομμύρια από ασιτία.
Ήταν μια βαρβαρότητα που συνοδεύτηκε από ανθρωπιστική, οικονομική και οικολογική καταστροφή. Ο Bolo Yeung δεν ήθελε να ζει έτσι και έπαιξε τη ζωή του κορώνα – γράμματα για να γλιτώσει. Για να το καταφέρει αυτό κολύμπησε από το Shenzhen στο Χονγκ Κονγκ, όπου οι περισσότεροι πνίγονταν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας.
Ο Κινέζος Ηρακλής
Μετά την εγκατάστασή του στο Χονγκ Κονγκ, άρχισε να εργάζεται ως γυμναστής. Παράλληλα ασχολούνταν και με τα βάρη και καθημερινά «έχτιζε» το σώμα του. Η σωματοδομή του τράβηξε το ενδιαφέρον της εταιρείας παραγωγής «Shaw Brothers», που γύριζε ταινίες πολεμικών τεχνών.
Έπαιζε κατά κανόνα τον κακό και τρομακτικό τύπο που ξυλοκοπούσε τους αντιπάλους του. Όσο περισσότερο ο Bolo Yeung φούσκωνε από τα βάρη, τόσο περισσότερο μεγάλωναν οι ατάκες και η παρουσία του στα κινηματογραφικά πλάνα.
Το 1970 αποφάσισε να κατέβει στους αγώνες μπόντι μπίλντινγκ του Χονγκ Κονγκ, που θεωρούνταν σε δόξα αντίστοιχο του αμερικανικού Mr. Olympia. Κέρδισε και για τα επόμενα 9 χρόνια ήταν ο απόλυτος και αδιαφιλονίκητος «Mr. Hong Kong». Για τον κόσμο και τον Τύπο, ήταν ο Κινέζος Ηρακλής, όπως τον αποκαλούσαν.
Γύρω από τη φήμη του όμως, υπήρχαν και πολλοί ψίθυροι για το πως κατάφερνε και βελτίωνε συνεχώς το σώμα του. Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι έπαιρνε αναβολικά, ποτέ δεν αποδείχτηκε η κατηγορία.
Η φιλία με τον Μπρους Λι
Το 1971 μετά τη δεύτερη κατάκτηση του τίτλου στο μπόντι μπίλντινγκ, ο Yang έφυγε από τους «Shaw Brothers». Λίγο πριν, σε ένα διαφημιστικό για τα τσιγάρα Winston, ο Yang Sze, γνωρίστηκε με τον ανερχόμενο αστέρα Μπρους Λι.
Αμέσως έγιναν φίλοι και όποτε μπορούσαν έκαναν μαζί προπόνηση. Μιλούσαν για τις πολεμικές τέχνες και είχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα.
Όταν ετοιμαζόταν η θρυλική ταινία «Enter the Dragon», ο Μπρους Λι του πρότεινε ένα ρόλο, που ήταν από τους χαρακτηριστικότερους του έργου. Αν και στην ταινία τον παρουσίαζαν ως πρωταθλητή στην πολεμική τέχνη Σότοκαν, ποτέ δεν υπήρξε γνώστης της.
Ο Bolo, όπως τον ονόμασε ο σεναριογράφος, έδερνε με ιδιαίτερο στυλ και αποτελούσε φόβο και τρόμο, για λογαριασμό του κακού Χαν, που οργάνωνε τους αγώνες.
Το όνομα του άρεσε και έτσι το κράτησε για πάντα. Για πολλούς η μοναδική απογοήτευση του έργου είναι ότι, δεν υπάρχει μάχη σώμα με σώμα μεταξύ των δύο ανδρών.
«Θα σε σκοτώσω στο επόμενο φιλμ», έλεγε χαριτολογώντας ο Μπρους Λι στον Bolo, εννοώντας στην ταινία Game of Death. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Πριν ακόμη κυκλοφορήσει το «Enter the Dragon», ο Μπρους Λι πέθανε. «Είχα πάντως την τιμή να με αποκαλεί φίλο του», έλεγε με απόλυτο σεβασμό ο Bolo, για το μεγάλο δάσκαλο των πολεμικών τεχνών.
Η επάνοδος με τον Jean-Claude Van Damme
Ο Bolo Yeung μετά την επιτυχία του Enter the Dragon έπαιξε σε αμέτρητες ταινίες καράτε.
Η ποιότητα αρκετών ταινιών ήταν τραγική. Για ένα διάστημα ο Bolo, άρχισε να τρώει κινηματογραφικό ξύλο, από διάφορους κλώνους του Μπρους Λι, όπως ο Bruce Li, ο Bruce Le και ο Dragon Lee.
Ήταν ακόμη ένας εντυπωσιακός καρατέγκα, που έπαιζε σε κακογυρισμένες ταινίες. Όλα αυτά μέχρι το 1988, οπότε κλήθηκε να παίξει το ρόλο του κακού, απέναντι στον Jean-Claude Van Damme, στην ταινία Bloodsport.
Ο Bolo Yeung έσπαγε λαιμούς και πάλι με τα χέρια του και ο Van Damme εξόντωνε με το σπαγγάτο του, όλους τους αντιπάλους. Μέχρι τον τελικό, όπου ο Bolo, με δόλια μέσα, τσάκισε στο ξύλο τον Van Damme, αλλά έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον τίμιο και ταλαντούχο αντίπαλό του.
Η ταινία ήταν μικρού προϋπολογισμού αλλά με πολύ μεγάλα κέρδη. Η μεγάλη έκπληξη ήταν ο Κινέζος μπόντι μπίλντερ, που είπε δεν είπε είκοσι κουβέντες σε όλο το έργο. Ήξερε πάντως να χαρίζει θέαμα και αυτομάτως έγινε γνωστός και εκτός Ασίας.
Ακολούθησαν και άλλες ταινίες με τον Βέλγο ηθοποιό, με τον οποίο μέχρι σήμερα, παραμένουν στενοί φίλοι. Το μεγάλο του όνειρο παραμένει να καταφέρει να γυρίσει το σίκουελ του Enter the Dragon.
Μια δήλωση που θα συζητηθεί έφερε στο φως της δημοσιότητας η εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου «Super Κατερίνα» με πρωταγωνιστή τον Στέφανο Κασσελάκη και την σχέση του με τον Τάιλερ.
Είναι γνωστό πως ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ανοικτά ομοφυλόφιλος, ωστόσο σύμφωνα με τον Δημοσθένη Βεργή, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι γκέι αλλά το «παίζει» για να πάρει ψήφους από την LGBT κοινότητα.
Ο Stuart Gibson, φωτογράφος από την Τασμανία, κατάφερε να τραβήξει ένα βίντεο που το σίγουρο είναι ότι θα σου κόψει την ανάσα.
Με την χρήση μη επανδρωμένης ιπτάμενης μηχανής, βιντεοσκόπησε ριψοκίνδυνους σέρφερ να δαμάζουν τα κύματα της ακτής Ship Stern Bluff, γνωστή και με την ονομασία «ο κάβος του Διαβόλου», που βρίσκεται στην χερσόνησο της Τασμανίας.
Η ακτή αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους έμπειρους σέρφερ που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους, καθώς πολλές φορές ξεπροβάλλουν κύματα-τέρατα.
Δείτε το εκπληκτικό βίντεο στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Shaun Wallbank, Sandy Ryan και Alex Zawadzki.
Όπως φαίνεται δεν είναι μόνον ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που χλευάζει την κοινωνία και ό,τι βρίσκεται προς την προοδευτική κατεύθυνση. Μια σχετική ανάρτηση του γιου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Κωνσταντίνου στο facebook σχολίασε η Έλενα Ακρίτα.
Στην ανάρτηση ο γιος του πρωθυπουργού χλευάζει τις συναυλίες των καλλιτεχνών για την Ουκρανία και την ειρήνη.
Γράφει η Έλενα Ακρίτα:
«O θρασύτατος γιος του εν ενέργεια πρωθυπουργού της Ελλάδας, στα 20 του χρόνια χλευάζει και απαξιώνει τεράστιες καριέρες όπως του Νταλάρα, της Τσανακλίδου, του Μητσιά, του Δεληβοριά, της Λίνας Νικολακοπούλου, της Γλυκερίας, της Τσαλιγοπούλου, Πουλικάκου, και άλλων.
Προφανώς μέχρι Ρουβά και Μόνικα φτάνει ο νεαρός. Τόσος είναι.»
Ο ηθοποιός, με αιχμηρό τρόπο, θέλησε να σχολιάσει όσα συμβαίνουν στο χώρο του θεάτρου τις τελευταίες ημέρες.
Mε μια αιχμηρή ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ο Τάσος Νούσιας θέλησε να σχολιάσει όσα συμβαίνουν στο χώρο του θεάτρου τις τελευταίες ημέρες.
Μετά τις καταγγελίες κατά ηθοποιών που υποστηρίζουν ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων και επιθέσεων, όταν ήταν ακόμα ανήλικοι, ο γνωστός ηθοποιός ξέσπασε, καθιστώντας σαφές πως τέτοιες συμπεριφορές δε συγχωρούνται.
«Όλα τα άλλα τιμωρούνται και κάποια στιγμή μπορεί και να συγχωρούνται. Ο ΒΙΑΣΜΟΣ και η ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ εκτελούνται, τ΄ακούτε βρωμιάρηδες!!! ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ» έγραψε χαρακτηριστικά ο Τάσος Νούσιας.
Τα τελευταία 24ωρα όλο και πληθαίνουν οι καταγγελίες νεαρών ηθοποιών που καταγγέλλουν πως όταν ήταν ανήλικοι ήρθαν σε επαφή με σκηνοθέτες και σεναριογράφους που προσπάθησαν να τους εκμεταλλευτούν ερωτικά.
Ειμαι εδω και ενα χρονο παντρεμένη με έναν άντρα ο οποίος έχει μια 10χρονη κόρη απο προηγούμενο γάμο. Εμείς πρόσφατα αποκτήσαμε ένα δικό μας μωράκι.
Το πρόβλημά μου είναι ο χρόνος που μας αφιερώνει ο άντρας μου. Κάθε μέρα σχεδόν θα αφιερώσει όλο του το απόγευμα στην κόρη του αμέσως μόλις γυρίσει από τη δουλειά. Εγω του εξηγω οτι πρεπει να βρει λιγο τις ισορροπιες και να περιορισει το χρονο που της αφιερωνει. Πλεον εχει και αλλο παιδι το οποιο τον χρειαζεται και εγω δεν μπορω να βαρυνομαι με ολες τις υποχρεωσεις. Μολις γυρισω και εγω στην δουλεια δηλαδη τι θα γινει; Θα αφηνουμε το μωρο μας σε ντανταδες για να πηγαινει στο πρωτο του παιδι;
Επισης δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα στο παιδι μας αν δεν το κανουμε και στην κορη του. Παιρνω παιχνιδι στο δικο μας; Πρέπει να πάρουμε και στην κόρη του. Ανοιγω στο παιδί μας λογαριασμό τραπέζης; Πρέπει και στην κόρη του.
Προσπαθω να του εξηγησω οτι εγω δεν εχω οικονομικες υποχρεωσεις απεναντι στη κορη του, εχει μανα και πατερα που δινει διατροφη και με το παραπανω. Δεν μπορω εγω να πιεζομαι οικονομικα (κανω δυο δουλειες) ή να μην προσφερω πραγματα στο παιδι μου αν δε τα εχει και το αλλο παιδι.
Πρόκειται για μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία. Έχει να κάνει με έναν άνδρα, τον οποίο η ίδια ερωτεύτηκε, αλλά «έφυγε» από τη ζωή. Μπορεί η ίδια να παντρεύτηκε άλλο, όμως, ο πόνος παραμένει…
Πώς ξεκινά
Όταν ήμουν 18 χρονών, πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο, γνώρισα εκείνον που θα παντρευόμουν. Η καλύτερή μου φίλη που ήταν στην ίδια σχολή μ’ εμένα μας σύστησε. Θυμάμαι καθαρά την στιγμή που μου είπε ψιθυριστά στο αυτί για να μη μας ακούσει «αυτός είναι που σου έλεγα». Μία που μας σύστησε και μία που… έμεινα. Είχε πανέμορφο πρόσωπο, ένα καταπληκτικό πρόσωπο με γωνίες, κρυμμένο μέσα σε πλούσια, μακριά, μαύρα μαλλιά, πανέμορφα μάτια που γελούσαν και αυτά όταν χαμογελούσε και λακάκια.
Έμοιαζε πολύ στον Τομ Κρουζ στα νιάτα του. «Γεια σου», του είπα. «Γεια σου», μου απάντησε. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα δεν χωρίσαμε ποτέ. Ήμασταν πάντα και παντού μαζί. Μαζί για φαγητό, μαζί βόλτα, μαζί παντού. Όλη την ώρα γελούσαμε και μπορούσα να του πω τα πάντα, όλα μου τα μυστικά, ακόμα και αυτά που φοβόμουν να πω στους άλλους και ποτέ δεν είπε κάτι που με έφερε σε δύσκολη θέση.
Με κρατούσε αγκαλιά στα καλά, με κρατούσε αγκαλιά και όταν έκλαιγα. Κι εκείνος όμως μου έλεγε όλα του τα μυστικά ακόμα και εκείνα που δεν τολμούσε να πει στους άλλους και εγώ πάντα τον άκουγα. Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι. Τον αγαπούσα και με αγαπούσε με εκείνη την αγάπη των 18 ετών, την άδολη, την αγνή, την επιφανειακή θα μπορούσε να πει κάποιος αλλά εγώ ήξερα ότι αυτό που υπήρχε ανάμεσά μας ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι βαθύτερο. Ήμασταν τόσο ίδιοι, τόσο δεμένοι αλλά και τόσο μπερδεμένοι. Αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που δεν μπορώ να σας εξηγήσω.
Τι αναφέρει στη συνέχεια
Όλοι το ήξεραν ότι αυτός ήταν ο άντρας που θα παντρευτώ. Το ήξεραν οι γονείς μου, το ήξεραν οι συγγενείς μου, το ήξεραν οι φίλοι μας. Ήταν ο πρώτος άντρας με τον οποίο έκανα σεξ μια βροχερή νύχτα του Δεκέμβρη, μια αξέχαστη νύχτα λίγο πριν τα Χριστούγεννα όταν όλα γύρω μας ήταν ήσυχα. Ήταν τέλεια. Όταν χωριστήκαμε εκείνο το βράδυ, έβαλα τα κλάματα. Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του πήρα ένα σωρό δώρα και σαν έκπληξη έγραψα στον πίνακα του αμφιθεάτρου στο Πανεπιστήμιο ένα τεράστιο «σ’ αγαπώ» και ένα «θες να παντρευτούμε;» με κιμωλία.
Μόλις έκατσε στο έδρανο κατάλαβε αμέσως ποια το είχε γράψει. Ακόμα και αν δεν το είχε καταλάβει θα του το έλεγαν οι γύρω του που χειροκροτούσαν φωνάζοντας «Τέλειο. Άντε και στα δικά μας». Από εκείνον πήρα δώρο το πρώτο μου κόσμημα. Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με δύο μικρά διαμάντια πάνω. Είχαμε αποφασίσει μέχρι και πώς θα βγάλουμε τα παιδιά μας. Κάναμε όνειρα και σχεδιάζαμε τη ζωή που δεν επρόκειτο να ζήσουμε. Του είχα απεριόριστη εμπιστοσύνη.
Οδηγούσε το αμάξι μου και περάσαμε όλο το καλοκαίρι μαζί. Όταν χρειάστηκε να κάνει ένα μικρό χειρουργείο, δεν ζήτησα άδεια ούτε από τους γονείς μου ούτε από τους γονείς του ούτε από κανέναν. Έμεινα δίπλα του από την αρχή μέχρι το τέλος. Μόνο εγώ, κανείς άλλος. Έτσι κάνουν τα ζευγάρια που αγαπιούνται. Μαζί στην υγεία, μαζί και στην αρρώστια. Ήμασταν μόνο 19 χρονών αλλά αποφασισμένοι να ζήσουμε όλη μας τη ζωή μαζί. Όταν αρραβωνιαστήκαμε, η μητέρα του μου έδωσε το πιο όμορφο οικογενειακό κειμήλιο που υπήρχε.
Τι συνέβη μετά
Και μια μέρα ξαφνικά πέθανε. Θα μπορούσα να σας πω όλη την ιστορία, λεπτό προς λεπτό, αλλά δεν θα το κάνω. Ο εφιάλτης μας κράτησε δύο εβδομάδες. Το μόνο που θυμάμαι από εκείνη την εποχή είναι εφιαλτικές εικόνες, φώτα νοσοκομείου, εμένα να κλαίω, τον ήχο από τα φορεία που πηγαινοέρχονταν και χίλια ακόμα τρομερά πράγματα, αλλά καλύτερα ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Να σας πω μόνο αυτό: 24 Αυγούστου του 2000 ο άντρας που επρόκειτο να παντρευτώ έπεσε σε κώμα μέχρι που πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου.
Όλοι πίστευαν ότι θα πεθάνω και εγώ αλλά δεν το έκανα. Έβαλα τα δυνατά μου και άντεξα. Τον πρώτο χρόνο όλοι ανησυχούσαν για μένα αλλά μετά το ξέχασαν. Για μένα ο άνθρωπος που επρόκειτο να παντρευτώ είχε πεθάνει. Ένιωσα σαν την Αλίκη που έπεσε σε εκείνη την κουνελότρυπα και βρέθηκε ξαφνικά μόνη σε ένα μέρος που δεν είχε κανένα νόημα, στη σκοτεινή Χώρα των Θαυμάτων. Όλοι μου έλεγαν ότι είχε πεθάνει και ότι έπρεπε να το ξεπεράσω. Εγώ από τη μεριά μου κουβαλούσα το δικό μου σταυρό.
Advertisements
Ο κόσμος μου είχε καταρρεύσει. Ο άντρας που θα παντρευόμουν ήταν νεκρός. Την ώρα που οι πένθιμες καμπάνες χτυπούσαν, εγώ έβλεπα όλο μου το μέλλον να διαγράφεται. Έκανα κάποιες άλλες σχέσεις αργότερα κυρίως για το σεξ αλλά μάταια. Με κανέναν δεν μπορούσα να βρω ούτε ένα σημείο επικοινωνίας. Κανείς τους δεν με καταλάβαινε. Όλοι τους ήταν «κάπως» μπροστά σε αυτή την απώλεια που κυριαρχούσε στην ύπαρξή μου. Για όλους δεν ήμουν πάρα μία εικοσάχρονη χήρα.
Ακόμα και η μητέρα μου, μου έλεγε πως πρέπει να το ξεπεράσω και ότι κανείς δεν θα δεχτεί να είναι μαζί μου αν συνεχίσω να φέρομαι έτσι. Τα λόγια της ένιωθα να με πνίγουν. Η εικόνα του στο κρεβάτι του νοσοκομείου σε κώμα με είχε στοιχειώσει. Κανείς δεν με καταλάβαινε. Μετά από 1, 2, 3 χρόνια εξακολουθούσα να είμαι η τρελή που δεν μπορούσε να φέρει πίσω το νεκρό αγαπημένο της. Με έβλεπαν και με λυπόντουσαν. «Η καημένη… δεν μπορεί να το ξεπεράσει» έλεγαν όλοι.
Έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε και κανείς δεν θυμάται ούτε το όνομά του. Ο άνθρωπος που θα παντρευόμουν πέθανε όταν ήταν 19 χρονών, πριν από 19 χρόνια. Τα χρόνια θα περάσουν και κάποτε δεν θα θυμάμαι πόσος χρόνος πέρασε από τότε που τον έχασα, τότε όταν θα είναι για περισσότερο καιρό νεκρός απ’ ότι είχε ζήσει. Ο σύζυγος μου γνωρίζει αλλά δεν καταλαβαίνει. Δεν μιλάω πλέον καθόλου για εκείνον. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Πως θα μπορούσα να κοιτάξω τον άντρα που παντρεύτηκα και να του πω ότι ακόμα πονάω για εκείνον τον άντρα που αγάπησα;
Πως θα μπορούσα να τον κοιτάξω και να του πω ότι τον αγαπώ αλλά αγαπούσα περισσότερο εκείνον και τώρα μου λείπει; Κάποιες φορές κοιτάζω τα παιδιά μου και συνειδητοποιώ ότι δεν τα έκανα με εκείνον που ήθελα ούτε τους έδωσα τα ονόματα που είχα αποφασίσει με εκείνον. Σε όποιον κι αν προσπαθώ να μιλήσω δεν με καταλαβαίνει. Ακούν την ιστορία μου αλλά κάνουν πως δεν με ακούν: τον έχασα όταν ήμουν 19. Ο άντρας που αγάπησα «έφυγε». Έχασα τον έρωτα της ζωής μου.
Τι επιπλέον πρόσθεσε
Πέθανε και με άφησε μόνη να νιώθω πως πνίγομαι κάθε φορά που τον θυμάμαι. Δεν καταλαβαίνουν πώς μπορεί ένα 19χρονο κορίτσι να είναι τόσο σίγουρο. Νομίζουν ότι επειδή ήμουν μικρή η αγάπη ήταν για μένα ουράνια τόξα και ηλιοβασιλέματα. Ο καλύτερος μου φίλος γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του στα 17. Είναι μαζί 30 χρόνια και ακόμα ερωτευμένοι. Μιλάω συχνά μαζί του κάτι που με βοηθάει πολύ. Αν ζούσε εκείνος… αν ζούσε θα ήμασταν ακόμα μαζί… το ξέρω ότι θα ήμασταν ακόμα μαζί.
Όταν κάποιος πονάει επειδή έχασε κάποιον που αγαπούσε πολύ, η έλλειψη αναγνώρισης των συναισθημάτων του τα κάνει όλα χειρότερα. Υποφέρει και ντρέπεται γι’ αυτό. Κρύβεται για να μην το δουν οι άλλοι. Ο άντρας μου δεν καταλαβαίνει γιατί κάθε τέλος Αυγούστου-αρχές Σεπτέμβρη νιώθω τόσο χάλια. Πολλές φορές βάζω τις φωνές σε όλους χωρίς λόγο. Ξεχνάει γιατί δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους σε κώμα.
Μερικές φορές θέλω να φωνάξω: Ο άνθρωπος που επρόκειτο να παντρευτώ πέθανε. Κανείς σας δεν μπορεί να με καταλάβει και κανείς δεν θα με καταλάβει αν δεν έχει χάσει κάποιον. Μη μου πείτε ότι επειδή ήμουν μόλις 19 δεν σήμαινε τίποτα για μένα. Μην με υποτιμάτε έτσι επειδή ήμουν μικρή. Μη μου πείτε ότι δεν στεναχωρήθηκα στ’ αλήθεια, ότι δεν πληγώθηκα, ότι δεν ένιωσα σαν να πεθαίνω και εγώ. Μη μου πείτε ότι έπρεπε να το είχα ήδη ξεπεράσει. Μη μου πείτε ότι ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές. Μη μου λέτε ότι μία πληγωμένη καρδιά μπορεί να γιατρευτεί και ό,τι θα έπρεπε να ήμουν ευγνώμων για τον άντρα που έχω.
Τι έγινε στο τέλος
Αγαπώ τον άντρα μου αληθινά και απόλυτα. Μπορείς να αγαπάς δύο άτομα την ίδια στιγμή για διαφορετικούς λόγους. Μπορεί να υποφέρεις επειδή έχασες τον έναν και παράλληλα να λατρεύεις τον άλλον. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Η αγάπη δεν είναι ένα παιχνίδι με μηδενικό άθροισμα.
Η αδερφή του με καταλαβαίνει. Μπορεί οι οικογένειές μας να μην πρόλαβαν να ενωθούν αλλά έχουμε εξαιρετικές σχέσεις ακόμα και σήμερα και βρισκόμαστε συχνά. Την τελευταία φορά που την είδα κάτσαμε για ένα καφέ και παρατήρησα το δαχτυλίδι των αρραβώνων της. Μου είπε ότι ήταν της γιαγιάς της. Μόλις το είδα η φωνή μου σχεδόν «έσπασε» και το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω ήταν «αυτό ήταν το δαχτυλίδι των αρραβώνων μου».
Με κοίταξε ήρεμη και έγνεψε καταφατικά. Κράτησε το χέρι μου και το χάιδεψε απαλά. Ο αδερφός της ήταν νεκρός. Ο άνδρας που επρόκειτο να παντρευτώ ήταν νεκρός. Πέρασαν 19 χρόνια αλλά ο πόνος δεν έχει φύγει. Εύχομαι έστω και ένας από εσάς να με καταλαβαίνει.
Ήταν Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021 ακριβώς έξω από τη βουλή των Ελλήνων… ο 23χρονος Ιάσονας ανεβαίνει με τη μηχανή του στο ρεύμα προς Ευαγγελισμό…
Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο με οδηγό υπηρεσιακού οχήματος συνοδείας της Ντόρας Μπακογιάννη, στρίβει αριστερά από το αντίθετο ρεύμα για να μπει στη Βουλή. Συγκρούεται με τη μηχανή και ο 23χρονος αναβάτης παρόλο που φορά κράνος αυτό εκσφενδονίζεται και ο ίδιος τραυματίζεται πολύ σοβαρά.
Οι ώρες που κυλούσαν για τον άτυχο νεαρό ο οποίος μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο ήταν κρίσιμες όμως ο ίδιος δυστυχώς σύμφωνα με τους γιατρούς δεν κατάφερε να συνέλθει και έμεινε κλινικά νεκρός. Η απόφαση της οικογένειας του Ιάσονα να δωρίσουν τα όργανά του συγκλονίζει.
Ο Ιάσονας ήταν ένα παιδί αγαπητό σε όλους. Ο 23χρονος ήταν φοιτητής στην ΑΣΟΕ και παράλληλα εργαζόταν σε κατάστημα εστίασης. Η οικογένειά του από τότε δεν σταματά να βρίσκεται στους δρόμους, να διαμαρτύρεται και να περιμένει τη δικαίωση στη μνήμη του αλλά και τη δικαίωση για όλους τους ανθρώπους που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους στην άσφαλτο.
Στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα” μίλησε σε ζωντανή σύνδεση το μεσημέρι της Τρίτης αδελφή του 23χρονου Ιάσονα, λίγο πριν την δίκη για το τροχαίο που στέρησε τη ζωή στον αδελφό της
Στο ΤRT World, τμήμα της Τουρκικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης που ανήκει στο τουρκικό κράτος αποφάσισε να δώσει συνέντευξη ο βουλευτής της Χρυσής Αυγης Ηλίας Κασιδιάρης. Μάλιστα το αγγλόφωνο τουρκικό δίκτυο επιλέγει να παρουσιάσει τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής ως τον “playboy της ελληνική άκρας Δεξιάς”, ενώ σε συζήτηση με τον ανταποκριτή ο Κασιδιάρης παραπονιέται στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο γιατί η Χρυσή Αυγή έχει τα μικρότερα γραφεία στο ελληνικό κοινοβούλιο, καθώς και πώς εκτός από το site του κόμματος δεν υπάρχει άλλος τρόπος προβολής.
