Η επιβολή φόρου από 2 έως 4 ευρώ στην τιμή του κιλού του προϊόντος και αναλόγως του είδους του, θα οδηγούσε –με βάση τη σημερινή κατανάλωση- σε πιθανά έσοδα 100 εκατ. ευρώ. Εξ αυτών, οι εμπνευστές του φόρου αντελήφθησαν ότι μόλις τα 62 εκατ. μπορούν να αποτελέσουν στόχο στα ταμεία του Κράτους.

Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι οι έμμεσοι φόροι και οι φόροι στην κατανάλωση δεν εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά επίτευξης, είναι ξεκάθαρο ότι η αναστάτωση ειδικά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα γίνεται για 40-45 εκατ. ευρώ επιπλέον φορολόγησης.

Αν μάλιστα κάποιος παρατηρήσει τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία αναδεικνύουν τη μείωση της ετήσιας κατανάλωσης, πριν καν την επιβολή του νέου φόρου, θα επιβεβαιώσει το… ανέφικτο του στόχου. Πόσο μάλλον όταν τα πάνω από 800 εκατ. ευρώ υπεραπόδοσης των εσόδων στο εννιάμηνο τον καθιστούν και αχρείαστο.

Οι γνώστες της αγοράς του καφέ παρατηρούν τρία δεδομένα:

Πρώτον, η μείωση της κατανάλωσης του καφέ στο ράφι θα είναι πολύ μεγαλύτερη της αναμενόμενης. Ένας καταναλωτής με μεσαίο, χαμηλό ή πολύ χαμηλό εισόδημα θα κληθεί να πληρώσει τα 200g του ελληνικού καφέ πάνω από 3 ευρώ και την αντίστοιχη συσκευασία του στιγμιαίου σχεδόν 7,5 ευρώ.

Η αύξηση είναι σημαντική για ένα προϊόν ευρείας κατανάλωσης, το οποίο συνεισφέρει αποτελεσματικά στη στήριξη της λιανικής αγοράς συνολικά και ιδιαίτερα της μικρής λιανικής, συμπεριλαμβανομένου του κάθε συνοικιακού παντοπωλείου.

Δεύτερον, η αύξηση ακόμα και του take away ροφήματος καφέ δε θα περιοριστεί στα 10-20 λεπτά ανά τεμάχιο (η οποία για 2-3 καφέδες ημερησίως οδηγεί σε υπολογίσιμο επιπλέον κόστος το μήνα) αλλά θα φτάσει τα 40-50 λεπτά.

Οι έμποροι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν σημαντικά αυξημένα ποσά στους προμηθευτές και μάλιστα προικαταβολικά ή με την παραλαβή του προϊόντος. Οι επισφάλειες είναι τεράστιες και η μόνη (προφανώς προτιμητέα) εναλλακτική της επιβολής μικρότερης αύξησης θα ήταν η μη έκδοση αποδείξεων. Το σενάριο είναι εξαιρετικά πιθανό και φαίνεται να μην έχει ληφθεί επαρκώς υπ’ όψιν στους υπολογισμούς.

Ταυτόχρονα, μία αύξηση 50 λεπτών σε take away ή σερβιρισμένο καφέ για δυο-τρεις καφέδες την ημέρα οδηγεί σε επιπλέον ετήσιο κόστος μεγαλύτερο των 500 ευρώ! Το ποσό είναι μάλλον εξωφρενικό ειδικά για τις πλέον αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Ορισμένοι… πιο υποψιασμένοι πολίτες μάλιστα φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί, δημιουργώντας σελίδες διαμαρτυρίας στα social media (π.χ. #MasKovounTonKafe στο facebook)

Τρίτον, η παγκόσμια τιμή του καφέ κυρίως για λόγους κλιματικούς αναμένεται φέτος να αυξηθεί έως και 20%. Αν σε αυτήν την αύξηση προσθέσει κανείς την αύξηση της τιμής λόγω του νέου καταναλωτικού φόρου, τότε η αγορά του καφέ κινδυνεύει με απόλυτη απορρύθμιση. Με θύματα δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, το σύνολο των καταναλωτών και την ελληνική Οικονομία. Κι αυτό για προϋπολογισθέντα έσοδα… 62 εκατ. ευρώ.

Σε ένα χώρο που απασχολεί περισσότερους από 150.000 εργαζόμενους, το καλό σενάριο θέλει την τιμή του καφέ να αυξάνεται κατά 20-25%. Το κακό σενάριο… έως και 50%. Το ρίσκο είναι τεράστιο συγκριτικά με το δημοσιονομικό στόχο. Μέχρι την 1/1/2017, ημερομηνία αναμενόμενης επιβολής του νέου φόρου υπάρχει ωστόσο χρόνος να διορθωθεί ένα προφανές λάθος.

[newsit]