Χώρισα το 2015 μετά από 10 χρόνια γάμου και αφού με απατούσε με ό,τι κινούνταν.
Από αυτό τον γάμο το μόνο καλό στη ζωή μου είναι το παιδάκι μας.
Χώρισα και μαζί χώρισα κι από την εμπιστοσύνη. Δεν υπήρξα ποτέ καχύποπτη στη ζωή μου και όμως από τότε και ύστερα πέρασα απέναντι αλλά σε κακουργηματικό βαθμό.
Σε σημείο να έχω καταντήσει κουραστική και ψυχοφθόρα, να βγάζω αρνητικά συμπεράσματα για τους πάντες και τα πάντα, να μου λένε την αλήθεια σε όλους τους τομείς προσωπικά, επαγγελματικά και εγώ να τα ισοπεδώνω όλα, να τα χλευάζω και ουσιαστικά να απομακρύνω ανθρώπους από γύρω μου.
Είχα χτίσει γύρω μου ένα τόσο ψηλό τοίχος που δεν το διαπερνούσε κανείς. Στη δουλεια πηγαινοερχόμουν τυπικά, δεν έκανα παρέα με κανέναν συνάδελφο, ζούσα για μένα και το παιδί και αν καμιά φίλη, ζητούσε τη συμβουλή μου για τη σχέση ή τον γάμο της, η μόνιμη απάντησή μου ήταν “χώρισέ τον, σε απατάει/σου λέει ψέματα”.
Κάπως έτσι οι φίλες μου απήυδησαν και κάποιες άρχισαν να εξαφανίζονται και άλλες μου έλεγαν πως έπρεπε να δω ειδικό χθες.
Δεν ειχα καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης ώσπου γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου.
Εννοείται επιφυλακτική τερμα μαζί του σιγά σιγά όμως άρχισε να κερδίζει την εμπιστοσύνη μου. Ήμασταν μαζί ήδη ένα μήνα όταν είπαμε το σκ που δεν θα ειχα το παιδι , να κοιμηθεί σπίτι μου.
Κυριακή πρωί λοιπόν ξυπνάω και τί να δω; Έλειπαν τα κλειδιά του σπιτιού και του αμαξιού μαζί και το αμάξι μου!
Τον παίρνω στο κινητό δεν απαντά. Πρώτη σκέψη, ότι μου έκλεψε το αυτοκίνητο.
Αμέσως καλώ την Αστυνομία. Έρχονται οι άνθρωποι σε χρόνο dt. Δίνω τα στοιχεία του, τους εξηγώ το συμβάν και κάνω επί τόπου μήνυση.
Ώσπου εμφανίζεται εκείνος.
Με δυο καφέδες και κρουασάν στο ένα χέρι, δυο τριαντάφυλλα στο άλλο και τα κλειδιά να κρέμονται από τις τσέπες του.
Είχε ξυπνήσει νωρίτερα και ήθελε να μου κάνει έκπληξη αλλά επειδή δεν ήθελε να με ξυπνήσει, πήρε τα κλειδιά ώστε να βγει και να ξαναμπει αθόρυβα και να μου φέρει πρωινό στο κρεβάτι. Το αμάξι του δεν έπαιρνε μπρος και αφού είχε τα κλειδιά στα χέρια του, πήρε το δικό μου.
Το κινητό το είχε αφήσει σπίτι μου και ήταν στο αθόρυβο, ούτε που το ειχα προσέξει.
Οι αστυνομικοί έκλαψαν από τα γέλια αλλά περισσότερο έκλαψα εγώ που του χάλασα την εκπληξη και που έκανε μια εβδομάδα να μου μιλήσει.
Την επόμενη μέρα πήγα και απέσυρα τη μήνυση αλλά μια βδομάδα ήμουν χάλια χωρίς εκείνον.
Τώρα που τα σκέφτομαι γελάω αλλά τότε ήμουν για κλάματα.
Μόλις τα ξαναβρήκαμε, πήγα αμέσως σε ψυχολόγο. Έκανα συνεδρίες δύο χρόνια για να συνειδητοποιήσω πόσο κακό μου είχε κάνει ο πρώην σύζυγος αλλά περισσότερο εγώ στον εαυτό μου με τις επιλογές μου.
Σήμερα είμαι ξανά παντρεμένη, τον δεύτερο σύζυγο το παιδί τον λατρεύει και περιμένουμε και μωράκι.
Ακόμα και σήμερα έχουμε να λέμε για εκείνο το σκηνικό, χαρακτηριστικά όποτε κάνουμε πλάκα γι’ αυτό μπροστά σε φίλους μας, λέει
“Τί να μου πείτε ρε μλκες για τις γυναίκες σας; Εμένα μου έφερε τους μπάτσους!”.
Δουλέψτε με τον εαυτό σας, χαμένοι δεν θα βγείτε!
Ελένη