Είμαι παντρεμένη 4 χρόνια με έναν υπέροχο άνθρωπο. Γνωριστήκαμε τυχαία και μέσα σε 3 μήνες αρραβωνιαστήκαμε και έπειτα από ένα χρόνο ήρθε και ο γάμος.
Ο σύζυγος μου έχει ένα παιδί 11 χρονών από μια προηγούμενη σχέση (δεν είχε παντρευτεί ποτέ, απλά αναγνώρισε το παιδί καθότι δεν ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα αυτή και της είχε δηλώσει εξ’ αρχής ότι δεν θέλει γάμο μαζί της αλλά αν θέλει εκείνη να το κρατήσει, εκείνος θα έκανε αυτό που πρέπει και οικονομικά και κοινωνικά και έτσι κάνει). Μου είχε πει απ’ την αρχή για την ύπαρξη του παιδιού και το δέχτηκα. Να σημειώσω ότι το παιδί το βλέπουμε πολύ σπάνια, μία φορά το μήνα και αυτό όχι όλο το χρόνο, καθότι δεν μένουμε στην ίδια πόλη. Μόνο Χριστούγεννα το παίρνουμε για 4 μέρες. Σε αυτές τις μέρες ο άνδρας μου αλλάζει συμπεριφορά απέναντί μου, είναι απόμακρος, δεν με αγκαλιάζει, δεν με φιλάει, δεν μου δίνει καμία σημασία, ενώ σε γενικές γραμμές είναι πολύ εκδηλωτικός απέναντί μου. Το έχω πει πολλές φορές ότι με ενοχλεί αυτό που συμβαίνει και δεν το παραδέχεται.
Καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται να κάνουμε τα πράγματα που κάνουμε όταν είμαστε οι δύο μας και δεν ζητάω υπερβολές, όμως ένα φιλί ή μια αγκαλιά δεν θεωρώ ότι είναι υπερβολή. Όλη αυτή η συμπεριφορά με έχει κάνει να αντιδρώ στο να έρθει το παιδί του στο σπίτι μας και κάθε φορά που είναι να έρθει είτε θα μαλώνουμε όλες τις μέρες, είτε θα έχουμε μούτρα (κυρίως εγώ) ο ένας με τον άλλον είτε δε θα μιλιόμαστε καθόλου.
Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτή την κατάσταση, πως να τη χειριστώ! Πως να του δώσω να καταλάβει ότι όντως αλλάζει συμπεριφορά; Κι απ’ την άλλη νιώθω και τύψεις που δεν θέλω να έρθει το παιδί του στο σπίτι μας γιατί τον καταλαβαίνω ότι θέλει να το δει. Είναι φυσιολογικό που νιώθω έτσι για το παιδάκι, αλλά και που νιώθω παραμελημένη από τον άντρα μου και ενοχλούμαι;
Απαντά η ψυχολόγος MSc, κα Βίκυ Κυριαζή
Αγαπητή φίλη,
Το σημαντικότερο πράγμα που λες μέσα στο μήνυμά σου, είναι το γεγονός ότι ο άντρας με τον οποίο έχεις παντρευτεί είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, και μεταξύ σας βιώνετε μια δυνατή σχέση με πολλή τρυφερότητα και αποδοχή.
Είπατε ότι έχετε μιλήσει ανοιχτά πολλές φορές για το θέμα που σας απασχολεί, αρνείται όμως εκείνος ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Σε αυτήν την περίπτωση, καταλαβαίνω ότι πληγώνεστε, δε θεωρώ όμως ότι έχει κάποιο νόημα να επιμείνετε για να τον πείσετε για τα συναισθήματά σας με οποιονδήποτε τρόπο, είτε με συζήτηση είτε με τσακωμό και «μούτρα». Πολλές υποθέσεις θα μπορούσε να κάνει κάποιος για τη συμπεριφορά του, παραδείγματος χάριν σκέφτομαι ότι πιθανόν αισθάνεται αμήχανα να είναι εκδηλωτικός με μια γυναίκα μπροστά σε ένα παιδί (κάτι που συμβαίνει και σε τυπικές οικογένειες και ζευγάρια), πόσο μάλλον μπροστά σε ένα παιδί με το οποίο δεν έχει αναπτύξει, λόγω των συνθηκών, οικειότητα μαζί του.
Ωστόσο, αυτό που θα σας βοηθούσε περισσότερο, πιστεύω, είναι να αναρωτηθείτε κατά πόσο εσείς επηρεάζεστε από την ίδια την παρουσία του παιδιού εκεί. Το να βρίσκεται στο χώρο σας ένας άνθρωπος που δεν έχετε συνηθίσει να έχετε στην καθημερινότητά σας και να χρειάζεται να μοιράζει ο άντρας σας το χρόνο που συνήθως αποκλειστικά σας ανήκει, πιθανόν να σας βάζει εκ των προτέρων σε μια θέση επίθεσης, ώστε να διαχειριστείτε αυτήν την αλλαγή-«εισβολή». Κι έτσι, στο άκουσμα ή στην παρουσία του παιδιού ήδη έχετε μπει προκατειλημμένη να δείτε τα πάντα πιο δύσκολα απ’ό,τι ίσως είναι.
Κάτι άλλο που θα μπορούσατε να κάνετε, είναι να αναρωτηθείτε αν το ότι υπάρχει ένα παιδί, ένας άλλος σημαντικός άνθρωπος στη ζωή του άντρα σας, σάς δημιουργεί συναισθήματα, όπως πχ ζήλεια, με την έννοια ότι εκείνος δένεται και αφοσιώνεται και αφιερώνει χρόνο σε ένα παιδί που δεν είναι το δικό σας παιδί.
Δεν αναφέρετε, βέβαια, αν έχετε μπει σε μια τέτοια συζήτηση για απόκτηση παιδιού με το σύζυγό σας, αλλά θα μπορούσε να αγγίζει ίσως μια τέτοια πτυχή της σχέσης σας το πείραγμα που νιώθετε από την παρουσία του παιδιού του στη ζωή σας;
Σε κάθε περίπτωση, δώστε χώρο στο σύζυγό σας να νιώσει κι εκείνος άνετα με το παιδί του και χρόνο στην κατάσταση, η οποία αν και επώδυνη, είναι σύντομη και παροδική στην καθημερινότητά σας. Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε περισσότερο στα θετικά της σχέσης σας, που όπως φαίνεται είναι αρκετά δεμένη και δυνατή.
Βίκυ Κυριαζή
Ψυχολόγος, MSc