«Με ενδιαφέρει μόνο να μάθω την αλήθεια. Είναι δεδομένο ότι όλοι με μισούν, λένε ότι είμαι μια Μήδεια που έχει σκοτώσει τα παιδιά της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;».

Με τα λόγια αυτά η Ρούλα Πισπιρίγκου συνέχισε να απολογείται για δεύτερη μέρα ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας και να υπερασπίζεται την αθωότητα της έναντι της βαριά κατηγορίας που αντιμετωπίζει για τους θανάτους των δύο μικρότερων παιδιών της: της Μαλένας και της Ίριδας.

Η κατηγορούμενη δέχθηκε και σήμερα σειρά ερωτήσεων από την έδρα εν αναμονή της έκδοσης της ετυμηγορίας τους που θα εκδώσουν σε λίγο καιρό.

Αυτές αφορούσαν κυρίως στις συνθήκες νοσηλείας της Μαλένας στο νοσοκομείο με διάγνωση λευχαιμίας ιάσιμης σε ποσοστό 90%. Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις της προέδρου η κατηγορούμενη μίλησε για σπασμούς του παιδιού μετά από εξέταση στο νοσοκομείο με την έδρα, όμως, να της επισημαίνει πως η περιγραφή που έχει δώσει για αυτό το περιστατικό ο πατέρας του κοριτσιού, Μάνος Δασκαλάκης, είναι διαφορετική.

«Το παιδί όταν ήρθε στο δωμάτιο είχε σπασμούς, τιναζόταν και χέρια και πόδια, ήμουν εγώ μέσα μαζί με τον πατέρα της. Ξαφνικά το παιδί σαν να τρελάθηκε, προσπαθούσαμε να την κρατήσουμε. Αυτό κράτησε ένα δίλεπτο, φωνάξαμε και δυο νοσοκόμες. Εγώ της κρατούσα τους ώμους και ο πατέρας της τα πόδια» είπε χαρακτηριστικά η Ρούλα Πισπιρίγκου.

Μάλιστα στην κατηγορούμενη μητέρα επιδείχθηκαν φωτογραφίες και βίντεο με το μικρό κοριτσάκι ενώ βρίσκεται στο νοσοκομείο.

Πρόεδρος: Εδώ βλέπετε κάποιο παραλήρημα;

Κατηγορούμενη: Το παιδί ρώτησε «γιατί βλέπω δύο μπαμπάδες;» και έτσι καταλάβαμε ότι κάτι γίνεται. Και μετά είπε μόνη της, ξαφνικά, την προσευχή που έλεγε στο σχολείο.

Πρόεδρος: Η περιγραφή του κ. Δασκαλάκη διαφέρει. Λέει ότι το παιδί είχε απλώς μια υπερένταση και αναφέρει ότι όλο αυτό κράτησε μέχρι να βάλετε το παιδί να κάτσει κανονικά. Δηλαδή ότι δεν υπήρχαν σπασμοί, αλλά το παιδί απλώς δεν συνεργαζόταν. Αυτή η διαφορά στις περιγραφές πως την εξηγείτε;

Κατηγορούμενη: Στη μήνυση που έχουμε κάνει για σπασμούς μιλάει. Τώρα γιατί εδώ το διαφοροποιεί, δεν το ξέρω.

Πρόεδρος: Πώς γίνεται να υπάρχει αυτή η διάσταση απόψεων;

Κατηγορούμενη: Θεωρώ ότι δεν υπάρχει διάσταση, απλώς το λέει με άλλα λόγια. Αφού λέει για τις νοσηλεύτριες, τα λέει τα υπόλοιπα.

Πρόεδρος: Οι γιατροί είπαν ότι το παιδί δεν είχε σπασμούς, ότι δεν είχε τίποτα και ότι όλο αυτό δεν τέθηκε ποτέ υπόψη τους.

Κατηγορούμενη: Δηλαδή οι νοσηλεύτριες δεν είδαν σπασμούς; Μήπως το αποκρύπτουν; Γιατί μήπως αυτό δεν ήταν κάτι φυσιολογικό; Μήπως θέλουν να συγκαλύψουν; Δεν γίνεται δύο άτομα να βλέπουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Δασκαλάκης έλεγε άλλα στη μήνυση του τότε και άλλα τώρα.

Η Ρούλα Πισπιριγκου αντέδρασε όταν την ρώτησε η πρόεδρος τους δικαστηρίου τι την ενδιαφέρει περισσότερο να μάθει την αλήθεια για το θάνατο των παιδιών της ή να κριθεί αθώα:

«Με ενδιαφέρει μόνο να μάθω την αλήθεια. Είναι δεδομένο ότι όλοι με μισούν, λένε ότι είμαι μια Μήδεια που έχει σκοτώσει τα παιδιά της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Με ρώταγαν οι συνήγοροί μου «τα σκότωσες τα παιδιά;» και εγώ ούτε να εκστομίσω τη λέξη δεν μπορούσα. Ειλικρινά αν ήσασταν στην άλλη δίκη (σ.σ. για τη Τζωρτζίνα) θα καταλαβαίνετε τι σημαίνει μίσος και προκατάληψη. Με μια καταδίκη 7 – 0 για ανύπαρκτη κεταμίνη, αλλά θα τα δούμε αυτά στο Εφετείο. Εμένα αυτό με έχει φάει: Γιατί έγινε όλο αυτό. Μου έχουν μουρλάνει το μυαλό οι ιατροδικαστές και δεν ξέρω από τι έφυγαν τα παιδιά μου».

Η δική συνεχίζεται.