Όλοι όσοι μετακινούνται με αυτοκίνητο πρέπει να είναι δεμένοι. Τα παιδιά δεν έχουν το ανάστημα, να χρησιμοποιήσουν τις ζώνες ασφαλείας οπότε χρειάζονται ειδικά καθίσματα.
Το παιδί πρέπει να δένεται στο ειδικό κάθισμα από τη στιγμή που θα εξέρθει από το μαιευτήριο έως ότου φτάσει τα 36kg. Μετά απ’ αυτό το βάρος που λογικά συνοδεύεται και από αντίστοιχο ύψος (1.30cm), μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ζώνες έστω και με την υποβοήθηση καθίσματος έδρας (booster). Πολλά νέα αυτοκίνητα διαθέτουν ενσωματωμένα τέτοια καθίσματα.
Τούτων δοθέντων πάμε να θυμηθούμε μερικά βασικά για τα παιδικά καθίσματα. Βασικά έχουμε τρεις κατηγορίες: από 0 – 9kg και 1 έτους, από 9 – 18kg και 18 – 36kg. Στην πρώτη κατηγορία το παιδί κοιτά προς το πίσω παρμπρίζ γιατί δεν μπορεί να στηρίξει τον αυχένα του σε περίπτωση έκτακτου βίαιου φρεναρίσματος. Τοποθετείται με κλίση 45 μοιρών. Στις άλλες δυο το παιδί κοιτά προς το εμπρός παρμπρίζ.
Τοποθετούμε το παιδικό κάθισμα στο μέσον του πίσω καθίσματος ή διαγώνια με τον οδηγό για πιο εύκολη οπτική επαφή με το παιδί όταν το όχημα δεν κινείται. Είναι ασφαλέστερο να τοποθετείτε το παιδικό κάθισμα πίσω – αν χρειαστεί να τοποθετήσετε παιδικό κάθισμα που βλέπει προς τα πίσω στο κάθισμα του συνοδηγού, απενεργοποιείστε τον αερόσακο! Αν δεν το κάνετε το παιδί θα συνθλιβεί όταν αυτός θα ενεργοποιηθεί!
Στην κατηγορία 9 – 18kg χρησιμοποιούνται οι ειδικές ζώνες του καθίσματος. Τα περιστρεφόμενα κατά 90 μοίρες καθίσματα διευκολύνουν τη διαδικασία. Από 18 – 36kg χρησιμοποιείται η ζώνη του αυτοκινήτου για το δέσιμο του παιδιού στο παιδικό κάθισμα.
Όσον αφορά στη χρήση των τριών σταθερών υποδοχών πρόσδεσης (isofix) που φέρουν όλα τα αυτοκίνητα από το 2006, καλό είναι να προσέξετε τη συμβατότητα του καθίσματος με τις υποδοχές. Αν δεν έχει πιάσει σωστά δε θα συμπεριφερθεί όπως προβλέπεται σε μια ακραία κατάσταση.
Υπάρχουν πολλές μελέτες και απόψεις γύρω από το αν είναι πιο ασφαλές το σύστημα isofix σε σχέση με αυτό που χρησιμοποιείται η πρόσδεση ζώνης. Εφόσον όλα λειτουργούν σωστά είναι ασφαλέστερο, σε πλείστες περιπτώσεις όμως συμβαίνει το αντίθετο, εκεί πιθανόν η ενδοτικότητα του παλιού συστήματος να είχε αποδειχτεί σωτήρια.
Πολλές φορές οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με την απειθαρχία των παιδιών που αρνούνται να παραμείνουν δεμένα πίσω. Σε μεγάλα ταξίδια είναι απαραίτητο για τα παιδιά να ξεκουράζονται μετά από 90 λεπτά.
Η ειδική συνεργάτης μας και ψυχολόγος Νίκη Μπίγγου δίνει μερικές πρακτικές συμβουλές για το πώς μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν οι γονείς τα παιδιά που δεν πειθαρχούν:
Το αυτοκινήτο είναι ένας χώρος, όπου θα πρέπει να τήρουνται κάποιοι βασικοί κανόνες συμπεριφοράς. Ο πιο σημαντικός κανόνας είναι ότι το αυτοκίνητο δεν ξεκινά αν δεν κάθονται όλοι στη θέση τους.
Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν από μικρή ηλικία, ότι για την ασφάλειά τους θα πρέπει να είναι καθισμένα και «δεμένα» με τη ζώνη τους στο κάθισμά τους. Συχνά τα παιδιά δυσφορούν μέσα στο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν. Μια σταθερή και ψύχραιμη συμπεριφορά από τη δική σας πλευρά, σύντομα θα τα οδηγήσει στην ηρεμία. Στις περιπτώσεις που οι γκρίνιες και οι φωνές γίνουν πιο έντονες και το κλίμα μέσα στο αυτοκίνητο γίνει εκρηκτικό, καλό θα είναι να σταματήσετε το αυτοκίνητο.
Τις περισσότερες φορές οι ενήλικες πιστεύουν ότι δεν επηρεάζονται από αυτή τη συμπεριφορά των παιδιών, όμως η πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Για να γίνει η βόλτα με το αυτοκίνητο μια ευχάριστη στιγμή για όλους, φροντίστε να έχετε κάποια CD με μουσική που ξέρετε ότι αρέσει στα παιδιά σας ή ακόμα και κάποια παιχνίδια που μπορούν να τα κρατήσουν απασχολημένα, όσο εσείς θα είστε ήρεμοι και συγκεντρωμένοι στην οδήγηση και στο δρόμο.
Νίκη Μπίγγου MSc, Ψυχολόγος – Ειδ/μενη Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια ([email protected])
Πηγή: newsauto.gr