Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που φροντίζουν τους γονείς τους από γνήσιο ενδιαφέρον και σε εκείνους που θεωρούν αυτή την ευθύνη σαν βάρος.
Η αντίληψη αυτή, έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία.
Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνετε τη σύνδεση, αλλά είναι ένας τρόπος να καταλάβετε τον τρόπο σκέψης αυτών των ανθρώπων.
Στο άρθρο αυτό, αναλύονται 7 συνηθισμένες εμπειρίες των ανθρώπων που έχουν αυτή την αίσθηση. Να θυμάστε πως η κατανόηση των παρακάτω εμπειριών, είναι το κλειδί της κατανόησης της συμπεριφοράς τους.
Οι άνθρωποι που θεωρούν βάρος τους ηλικιωμένους γονείς τους, είχαν αυτές τις 7 εμπειρίες μεγαλώνοντας
- Απουσία συναισθηματικής υποστήριξης
- Ανεπίλυτες συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας
- Ανέλαβαν ευθύνες ενηλίκων από την παιδική ηλικία
- Απουσία προτύπων
- Υπερβολικές προσδοκίες
- Απουσία συναισθηματικού χώρου
- Απουσία επικοινωνίας
Απουσία συναισθηματικής υποστήριξης
Δυστυχώς, δεν μεγαλώνουν όλοι οι άνθρωποι απολαμβάνοντας συναισθηματική στήριξη.
Εκείνοι που θεωρούν τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων τους βάρος, μπορεί να μην έχουν δεχτεί τη συναισθηματική στήριξη που είχαν ανάγκη ως παιδιά.
Μπορεί οι γονείς τους να ήταν απόντες, σωματικά ή συναισθηματικά απόμακροι, απασχολημένοι με τις δουλειές τους και να μην κατάφεραν να παρέχουν στα παιδιά τους την απαραίτητη ασφάλεια. Οι άνθρωποι αυτοί, μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνονται την μέριμνα για τους γονείς ως βάρος, λόγω της συναισθηματικής απόστασης που εξακολουθεί να τους χωρίζει.
Ανεπίλυτες συγκρούσεις της παιδικής ηλικίας
Όταν ένας άνθρωπος μεγαλώνει κουβαλώντας βάρη και ανεπίλυτες διαφωνίες από το παρελθόν, αυτές αργότερα, επισκιάζουν κάθε πτυχή της σχέσης με τους γονείς.
Το παιδί δεν παύει να βλέπει τους γονείς τους ως τους ανθρώπους που δεν το κατάλαβαν ποτέ.
Μπορεί να μοιάζει μικρό και ασήμαντο, αλλά τα ανεπίλυτα ζητήματα από το παρελθόν, διαιωνίζουν τον θυμό, κάνοντας την ευθύνη της φροντίδας των γονέων να μοιάζει με αγγαρεία.
Ανέλαβαν ευθύνες ενηλίκων από την παιδική ηλικία
Η ανάληψη δυσανάλογων ψυχολογικών και συναισθηματικών ευθυνών σε μικρή ηλικία μπορεί να αποδίδεται στην ανικανότητα ή την ανωριμότητα ενός γονέα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου του.
Αυτό μπορεί να συνδέεται με μία πληθώρα παραγόντων, από προβλήματα ψυχικής υγείας, εξαρτήσεων, εργασιομανία ή την απώλεια ενός γονέα.
Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, τα παιδικά που έχουν κληθεί να αναλάβουν ευθύνες ενηλίκου, στερούνται πολύτιμες πτυχές της παιδικής τους ηλικίας.
Η ανάληψη ευθυνών από την πρώιμη ηλικία, μπορεί να οδηγήσει σε θυμό και απογοήτευση κατά αργότερα, στην ενήλικη ζωή.
Όταν οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να αναλάβουν τη φροντίδα των γονέων τους, αισθάνονται πως εξαναγκάζονται να αναλάβουν εκείνον τον δυσάρεστο ρόλο.
Η κατανόηση του μοτίβου αυτού, μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεστε και να σας βοηθήσει να απεγκλωβιστείτε από τον φαύλο κύκλο.
Απουσία προτύπων
Ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνει ένας άνθρωπος, καθορίζει και τη συμπεριφορά του προς τους γονείς του αργότερα στη ζωή.
Αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου έβλεπε τους γονείς του να φροντίζουν, να αγαπούν και να σέβονται τους δικούς τους γονείς, διαμορφώνουν ανάλογα και τη δική τους συμπεριφορά.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου, οι άνθρωποι δεν είδαν τους γονείς τους να ενδιαφέρονται και να προστατεύουν τους παππούδες τους.
Τα αρνητικά πρότυπα, καθορίζουν ανάλογα και την αντίληψη των ανθρώπων γύρω από τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων.
Μέσα από την κατανόηση των επιρροών ντου παρελθόντος, ο άνθρωπος μπορεί να επαναπροσδιορίσει τη στάση και τις αντιδράσεις του, ώστε να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά τις παρούσες ανάγκες.
Υπερβολικές προσδοκίες
Οι προσδοκίες είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί από την μία να προσφέρουν κίνητρο, όμως την ίδια στιγμή, μπορεί να δημιουργούν και βάρος, όταν είναι υπερβολικές ή μη ρεαλιστικές.
Αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις υψηλές προσδοκίες των γονέων του, δέχεται πίεση.
Οι γονείς, μεγαλώνοντας και έχοντας ανάγκη από φροντίδα, τα συναισθήματα αυτά πληθαίνουν και εντείνονται, ξυπνώντας και πάλι τις προσδοκίες.
Η αντίληψη της φροντίδας ως ένα βάρος που πρέπει να σηκώσουν τα παιδιά, παρά ως φροντίδα και ένδειξη σεβασμού από αγάπη και ενδιαφέρον.
Η αναγνώριση του συναισθηματικού βάρους, είναι η πρώτη κίνηση για τη διαχείριση. Πρέπει να θυμίζετε στον εαυτό σας ότι είστε άνθρωποι και δεν χρειάζεται να ανταποκρίνεστε στις απαιτήσεις του καθένα. Κάθε απόφαση της ενήλικης ζωής, κάθε βήμα και κίνηση επισκιάζεται από την προσδοκία αυτή.
Ο άνθρωπος νιώθει ότι ζει τη ζωή κάποιου άλλου.
Όταν οι γονείς μεγαλώνουν και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τα παιδιά τους, η κατάσταση αυτή τους κάνεις να νιώθουν ότι είναι βάρος.
Απουσία συναισθηματικού χώρου
Ο προσωπικός χώρος, η προστασία του σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο, είναι καθοριστικής σημασίας για την υγιή ανάπτυξη και την ευημερία του παιδιού.
Όταν ένας άνθρωπος μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον χωρίς να απολαμβάνει προσωπικό χώρο, όταν δεν τον σέβονται και τον παραβιάζουν, αυτό οδηγεί σε αισθήματα απελπισίας και θυμού.
Φανταστείτε ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς τον δικό του χώρο, τις απόψεις και τις σκέψεις του.
Η έλλειψη σεβασμού στα προσωπικά όρια αφήνει μακροπρόθεσμα σημάδια.
Στην ενήλικη ζωή τους, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι η φροντίδα των γονέων είναι βάρος.
Η παραβίαση προσωπικού χώρου, κάνουν την ευθύνη αυτή να μοιάζει επίμοχθη.
Μέσα από την κατανόηση του λόγου αυτού, οι άνθρωποι μπορούν να θέσουν υγιή όρια, όπου ο χώρος τους θα γίνεται σεβαστός, ενώ φροντίζουν τους γονείς τους.
Απουσία επικοινωνίας
Όταν ένας άνθρωποι μεγαλώνει σε μια οικογένεια που δεν υπάρχει επικοινωνία, μπορεί να δημιουργήσει πολλές παρανοήσεις και ανεπίλυτα ζητήματα.
Ενδεχομένως, οι γονείς να είχαν την τάση να καταπιέζουν τα συναισθήματα, να μην τα εκδηλώνουν.
Ο ανοιχτός διάλογος αφήνει το αίσθημα στον άνθρωπο ότι έχει παρεξηγηθεί.
Καθώς οι γονείς μεγαλώνουν και εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από εμάς, η απουσία της ανοιχτής επικοινωνίας, μπορεί να κάνει τη φροντίδα τους να μοιάζει με βάρος.
Τα ανεπίλυτα ζητήματα, τα ανέκφραστα συναισθήματα και η έλλειψη κατανόησης, ορθώνουν ένα τείχος ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά.
Το κλειδί για να ρίξετε τον τοίχο αυτό, είναι η ανοιχτή επικοινωνία. Ποτέ δεν είναι αργά να ανοίξετε μια κουβέντα με τους γονείς σας, να εκφράσετε τα συναισθήματά σας, να προσπαθήσετε να τους καταλάβετε καλύτερα.
Tips
Το παρελθόν μας μπορεί να επηρεάσει τα συναισθήματα της ενήλικης ζωής μας.
Η κατανόηση των εμπειριών αυτών, δεν μας απαλλάσσουν από τις ευθύνες, αντίθετα μας εξοπλίζουν με την ψυχική αντοχή να τις αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά. Δείτε την ευκαιρία να καλλιεργήσετε τη συμπόνοια προς τους γονείς σας που μεγαλώνουν.
Ο διάσημος ψυχολόγος, Carl Rogers, είχε πει πως: «Όταν κάποιος σας ακούει χωρίς να ασκεί κριτική, χωρίς να προσπαθεί να αναλάβει την ευθύνη για εσάς ή χωρίς να σας πατρονάρει, είναι πολύ όμορφο συναίσθημα».
Ίσως έχει έρθει η ώρα να εφαρμόσετε τη σοφία αυτή στη σχέση σας με τους γονείς σας. Είναι ώρα να ακούσετε και να κατανοήσετε τις ανάγκες τους, τους φόβους τους, και τα συναισθήματά σας. Η φροντίδα δεν είναι πάντα βάρος. Αντίθετα, η φροντίδα είναι πράξη αγάπης και σεβασμού, αναγνώρισης και ικανοποίησης των συναισθηματικών τους αναγκών.
Η κατανόηση είναι το πρώτο σημαντικό βήμα προς την υπέρβαση των δυσμενών εμπειριών και την αλλαγή.