Αυτό που είδαμε το πρωί, μας έκανε να νιώσουμε άβολα. Ακόμα και εμείς που δεν παρακολουθούμε τηλεόραση, βρίσκουμε τις ”καλύτερες” στιγμές της στην αρχική μας σελίδα και γενικότερα σε κάθε γωνιά του ίντερνετ.
γράφει ο Κωνσταντίνος Δέδες – provocateur.gr
Πλέον η σχέση των δύο είναι αλληλένδετη και τίποτα δεν μοιάζει ικανό να μπει ανάμεσά τους. Αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε, όπως πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα προγράμματα και το περιεχόμενό τους, βασίζονται στις προτιμήσεις του κοινού, ή τέλος πάντων, στις προτιμήσεις της πλειοψηφίας που κάθετε στον καναπέ της απέναντι από ένα κουτί 50 ιντσών. Τι θέλει η πλειοψηφία για να ξυπνήσει εκτός από καφέ; Τον Στράτο Τζώρτζογλου χωρίς μπλούζα να σηκώνει την Φαίη Σκορδά στον αέρα και να κάνει γνωστό μεταξύ σοβαρού και αστείου πως, υπό άλλες συνθήκες, θα την είχε παντρευτεί.
Δεν σοκαριστήκαμε με αυτή την εικόνα, έχουμε δει και χειρότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα γαστρικά μας υγρά δεν ανεβαίνουν με την ίδια ευκολία στον ουρανίσκο μας. Θα πρέπει, εκτός από τσιρλίντινγκ, στα σχολεία να γίνεται cringe διαπαιδαγώγηση ή τουλάχιστον οι γονείς να κρύβουν με τις παλάμες τους τα μάτια των παιδιών τους για να τα προφυλάξουν. Συγγνώμη, αλλά δεν θέλω να βλέπω τον Στράτο Τζώρτζογλου και τον κάθε Στράτο Τζώρτζογλου να βγάζει τη μπλούζα του και να σφίγγεται και δυστυχώς, δεν υπάρχει και τρόπος να το αποφύγω. Παλαιότερα, απλά άλλαζες κανάλι, τώρα συνεχίζεις ακάθεκτος το scroll σου και πέφτεις πάνω στην ίδια είδηση ξανά και ξανά.
Προσοχή, ακολουθεί το βίντεο για τα άτομα με γερό στομάχι:
Δεν θα απενεργοποιήσω τα προφίλ μου στα social media γιατί η ελληνική τηλεόραση βουτάει καθημερινά στο βούρκο και αποφασίζει να πνιγεί για να κάνει νούμερα. Ούτε θα σταματήσει εκείνη να κάνει ό,τι κάνει γιατί ενοχλούμαι εγώ. Απλά συνεχίζουμε να υπάρχουμε και οι δύο, ο καθένας με τις επιλογές του αν και η τηλεόραση, θέλοντας και μη, επιβάλλει τις δικές της, κάτι που είναι άδικο. Εντάξει, δεν είπαμε σε μία πρωινή εκπομπή να εμφανιστεί o Ουίλιαμ Φ. Μπάκλεϊ και να φέρει μαζί και την συντηρητικότητά του, ούτε να γίνει ένα αφιέρωμα για τα φανζίν στην Ελλάδα. Ξέρουμε πού ζούμε, ξέρουμε ποια είναι η τηλεόρασή μας και ξέρουμε ποιο είναι το κοινό που την κρατά ζωντανή σε εποχές που αντί να τη δούμε να εξελίσσεται, μας γυρίζει πίσω, στην παλαιολιθική εποχή με γελοία θέματα συζήτησης και ξεγυμνώματα.