Ιστορία αναγνώστριας: Πρόκειται για την κυρία Αλεξάνδρα, η οποία θέλησε να δημοσιοποιήσει την προσωπική ιστορία της. Η εξομολόγησή της φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στη σελίδα «singleparent.gr». Αναλυτικότερα όσα ανέφερε στην εξομολόγησή για τη ζωή της:
Ιστορία αναγνώστριας: Πώς ξεκινά
«Ο άντρας μου πέθανε πριν από 9 μήνες. Από τότε ζω μόνη μου με τη γατούλα μου που είναι η μόνη μου συντροφιά και παρηγοριά. Είμαι 58 χρονών και δεν ξέρω τι θα κάνω αν τη χάσω κι αυτή. Πιστεύω πως τότε θα μείνω πραγματικά μόνη. Αυτά είναι τα πρώτα μου Χριστούγεννα χωρίς τον άντρα μου. Φέτος για πρώτη φορά συνειδητοποίησα αυτό πολλοί λένε, ότι τα Χριστούγεννα δηλαδή είναι η χειρότερη εποχή για τους ανθρώπους που είναι μόνοι».
Η ίδια λέει επίσης για την ιστορία της: «Ένας καλός μου φίλος με κάλεσε σπίτι του την ημέρα των Χριστουγέννων για να γιορτάσουμε όλοι μαζί αλλά δεν θέλω να πάω. Ο άνθρωπος θα είναι με την οικογένεια του, τι δουλειά έχω εγώ; Χειρότερα πιστεύω θα νιώσω αν πάω, βλέποντάς τον με τους δικούς του ανθρώπους να γελάνε, να διασκεδάζουν, να κάνουν αστεία, να χορεύουν και να τραγουδάνε. Θα θυμηθώ όλα όσα θα μπορούσα να έχω αλλά δεν έχω και θα νιώσω πολύ άβολα».
Τι αναφέρει στη συνέχεια
«Δεν είναι ότι δεν έχω παιδιά. Τέσσερα έχω, ζωή να έχουν, αλλά μου ξεκαθάρισαν ότι δεν με θέλουν σπίτι τους, ούτε τις άλλες μέρες ούτε τις γιορτές (ειδικά τις γιορτές!). Ήθελα πολύ να γιορτάσουμε όλοι μαζί, να δω τα εγγόνια μου, να τους πάρω δώρα και να περάσουμε όμορφα, αλλά μου «έκοψαν» τον αέρα. Ο λόγος; Όπως μου είπε η κόρη μου δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με μένα και ότι όποτε πάω σπίτι τους, τους «μαυρίζω», αφού όλο μιλάω για τον άντρα μου και κλαίγομαι επειδή είμαι μόνη και δεν έχω κανέναν».
Η αναγνώστρια τονίζει για την ιστορία της: «Περίμενα μεγαλύτερη κατανόηση από τα παιδιά μου, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν διαθέτουν, παρά μόνο αναισθησία. Λυπάμαι πολύ που αφήνουν τη μάνα τους μόνη σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για εκείνη. Δεν σκέφτονται καν ότι είναι τα πρώτα μου Χριστούγεννα χωρίς το μπαμπά τους μετά από 38 χρόνια γάμου. Θα έπρεπε να σεβαστούν το γεγονός ότι δεν έχω κανέναν άλλον άνθρωπο στη ζωή μου πέρα από εκείνα και να «ρίξουν» λίγο νερό στο κρασί τους. Απ’ ότι φαίνεται όμως όχι. Προτιμούν να με πετάξουν σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι παρά να με καλέσουν σπίτι τους να περάσουμε αυτές τις άγιες μέρες μαζί. Δεν πειράζει. Καλή καρδιά! Θα μείνω σπίτι μου μόνη με τη γατούλα μου, το μόνο «άνθρωπο» που μου έμεινε στη ζωή».