Όλα ξεκίνησαν από ένα απόγευμα…. Η μητέρα μου με είχε αφήσει σε ένα φιλικό της σπίτι να με προσέχουν. Έπαιζα με τον μικρότερο γιό της και ξαφνικά ήρθε στο σπίτι ο παππούς αυτού του παιδιού.
Η μητέρα αυτού του παιδιού είχε βγει για λίγο έξω στη βεράντα να κάνει κάποια δουλειά.. Εκεί ανέμελα που έπαιζα, 6 ετών… με βούτηξε και με φίλησε βίαια στο στόμα. Σάστισα!Πάγωσα !Μου είπε με τη βρωμερή φωνή του πώς αν μιλήσω θα σκοτώσει τον πατέρα μου και με τη μάνα μου χωρίς καν να το καταλάβεις..
Ήρθαν οι γονείς μου να με πάρουν και με είδαν χαμένη και προβληματισμένη.. κοιμήθηκα το βράδυ και ένιωθα αυτή τη σιχαμερή ανάσα του. Δάγκωσα το μαξιλάρι από το κλάμμα και έβλεπα στο όνειρό μου σκοτωμένο τον πατέρα μου..
Όταν ήθελαν να με ξαναπάνε για κάποια άλλη δουλειά τους είπα ότι δεν θέλω να πάω.. Η μάνα σαν υστερική να με χτυπάει για να πάω.. Το ξαναέκανε. Παραμόνευε.. Τον χτύπησα με κλωτσιά.. από κείνη την μέρα δεν ξαναπήγα ποτέ.. μόνο με συνοδεία τον δικών μου.
Τώρα 30 χρονών βρήκα τη δύναμη να μιλήσω γιατί ντρεπόμουν.. ένιωθα άσχημα με τον εαυτό μου. Ευτυχώς δεν με βίασε. Η μάνα μου πότε δεν ήταν δίπλα μου.. ποτέ δεν με αγάπησε… Της το πα στα 30 μου.. Της είπα που ήσουν εσύ τα βράδια που έκλαιγα; Που ήσουν εσύ να με προστατεύσεις.. ο συγκεκριμένος πέθανε.. πέθανε αλλα όλο αυτό μέσα που δεν πέθανε ποτέ.
Ξέρετε πόσες φορές ενοχοποιώ τον εαυτό μου, που δεν μίλησα; Λεω.. αν το χει κάνει και αλλού; Και δεν προστάτευσα κάποιο παιδί. Στην κόλαση να πάει..
Μιλάω με μίσος και η ψυχολόγος μου καταλαβαίνει την ένταση μέσα μου. Αν το χε μάθει ο πατέρας μου, θα τον σκοτωνε.. θα πέθαινε στη φυλακή.
Τώρα έχω ένα μικρό παιδί.. το συμβουλεύω και του επισημαίνω πώς αν βρεθει κάποιος να σε αγγίξει να μου το πεις… Φοβάμαι πολύ.. με όλα αυτά τα μιάσματα που κυκλοφορούν.
Να στε δίπλα στα παιδιά σας.. εγώ δεν είχα τη μάνα μου.. ποτέ δίπλα μου.
Οι ψυχές των παιδιών μας δεν θα μαυρίσουν για κανένα απόβρασμα..
Ντόρα