Από τη δημόσια ομάδα Φίλοι Ψυχολογίας
Διαβάζοντας πολλές ιστορίες εδώ θέλω να μοιραστώ και την δική μου.
Όλα άρχισαν το 1986
Εγώ ήμουν 15 και αυτός 17.
Τελείωσα το σχολείο εκείνος το στρατό και το 1990 παντρευτηκαμε.
Το 91 κάναμε τόν γιό μας.
Μετά από λίγο άρχισαν οι συγκρούσεις.
Δεν ήθελε να δουλέψω για να μεγαλώσω το παιδί δεν είχα καί κανέναν να το αφήσω μου έβαζε εμπόδια για παιδικό δεν πλήρωνε και εγώ υποχωρησα.
Αφοσιωθηκα στην οικογένεια και το παιδί.
Δεν θυμάμαι ποτέ να βοήθησε στο μεγαλομα.
Βγαίνοντας από το μαιευτήριο με καισαρική δεν ρώτησε ποτέ άν θέλω κάτι να φέρει απ’έξω.
Με το μωρό στην αγκαλιά έπρεπε μόνη μου να κάνω τα ψώνια να τα βρει όλα όπως πρέπει όταν έρθει.
Έλειπε όλη μέρα από το σπίτι και με τον καιρό μάθαινα η καταλάβαινα ότι τσιλιμπουρδιζε με διάφορες.
Μία ήταν η αδερφή του γαμπρού του μια η γειτόνισσα που ήταν και ανήλικη και ερχόταν σπίτι να μου κάνει παρέα μια η αδερφή του συναδέλφου και πάει λέγοντας.
Ήμασταν μια καλά μία χάλια.
Πέρασαν τα χρόνια και το 2001 κάναμε την κόρη .
Συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο.
Η κόρη μεγαλώνοντας του τα έλεγε.
Έκανε παράπονα που δεν πήγαινε ποτέ στις σχολικές γιορτές και γενικά ήταν απών.
Τα χρόνια πέρασαν τα παιδιά μεγάλωσαν και ο γιος μας στα 25 του έπαθε ατύχημα με μηχανή και έμεινε ανάπηρος.
Εκεί άρχισε ο κατήφορος.
Εγώ να προσπαθώ να σταθώ στον γιό στην κόρη που ήταν στην εφηβεία να μαζέψω τα κομμάτια μου και αυτός να γυρνάει με τίς γκόμενες και να κάνει την ζωή του όπως αποδείχτηκε.
Το 2021 ανακάλυψα την γκόμενα γιατί πια δεν έκανε τόν κόπο να κρύβεται.
Μετά από 34 χρόνια έφυγε να ζήσει μαζί της χωρίς καν να κοιτάξει πίσω.
Χάθηκε κάθε επικοινωνία.
Μία φορά που πήγα να τον συναντήσω για μια δικαστική εκκρεμότητα η γκόμενα πήρε ένα ξύλο να με χτυπήσει.
Αυτός είπε ότι δεν έχω δουλειά εκεί στο μαγαζί που του πλήρωσε ο πατέρας μου.
Ελπίζω να μην σας κούρασα.
Δεν είναι εύκολο πενήντα χρονών να αρχίσεις από την αρχή.
Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή την ζωή.
Καλό βράδυ !!!
Να αγαπάτε τόν εαυτό σας !!!!