Αυτές τις ημέρες άκουσα κάτι που με έφερε σε βαθιά σκέψη. Ο Χριστός μας λέει, εμφανίστηκε σε μια αγιασμένη γιαγιούλα και της είπε με βαθύ παράπονο, ότι οι άνθρωποι τον έχουν ξεχάσει, ούτε 10 λεπτά την ημέρα δεν τον θυμούνται.
Δεν σας κρύβω, αγαπητοί μου φίλοι, ότι ακούοντας αυτά τα λόγια, ελέγχθηκα, προβληματίστηκα και αποφάσισα ότι ο Θεός μας έχει απόλυτο δίκιο. Δεν προσευχόμαστε, μα και όταν το κάνουμε, ο νους μας καλπάζει εδώ και εκεί, με αποτέλεσμα να λείπει η καρδιά, την οποία ζητάει ο Κύριος.
Καλοί μου φίλοι, ελάτε όλοι μαζί ενωμένοι, να κάνουμε μια προσπάθεια να μην λυπούμε τον φιλάνθρωπο Χριστό. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα όλοι μας, να προσευχόμαστε με καρδιά, με ζέση, ουσιαστικά και γνήσια και όχι τυπικά να παπαγαλίζουμε κάποια εκκλησιαστικά κείμενα. Δεν χρειάζεται πολύ ώρα, άλλωστε η σύγχρονη ζωή δεν μας το επιτρέπει με τους τρελούς ρυθμούς της, μόνο 10 λεπτά την ημέρα.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε, ας ξυπνήσουμε από μέσα μας το φιλότιμο, την μεγάλη αυτή αρετή και ας αναλογιστούμε πόσα έκανε για μας ο Κύριος, πόσο μας αγαπά, ας κάνουμε λοιπόν και εμείς κάτι. Έτσι αγαπητοί μου αδελφοί, ας πορευόμαστε από σήμερα, με την ταπεινή, καθημερινή, προσευχούλα μας, η οποία τόσο ευαρεστεί τον ουρανό.
Αμήν. Σας εύχομαι καλή μετάνοια, ο Χριστός και η Παναγία μαζί μας. Αμήν. Καλή Ανάσταση. Ένας ανάξιος πιστός της Ορθοδοξίας
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Πρέπει να φιλάμε το χέρι του παπά;
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Πέθανε ο γέροντας ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την ιερατική σχολή. Με χαρά φιλούσατε το χέρι του γέροντα ιερέα. Αλλά τώρα σας ήρθε ένας νεαρός! Πως να του φιλήσετε το χέρι αφού είναι πολύ νεότερός σας;
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον σέρβο βασιλιά Μίλος. Κάποτε θα λειτουργούσε ένας όχι ηλικιωμένος, αλλά πολύ νέος ιερέας. Ο γερο – βασιλιάς ήταν πολύ ευσεβής. Η Θεία Λειτουργία δεν άρχιζε, αν δεν είχε ακόμη πάει και αυτός στην Εκκλησία. Και όταν επήγε, στάθηκε στη μέση στο θρόνο του, και προσευχόταν όπως όλοι.
Όταν τελείωσε η Λειτουργία, ο βασιλιάς πήγε να φιλήσει το χέρι του παπά και να πάρει αντίδωρο. Μα εκείνος από σεβασμό έδωσε το αντίδωρο, και τράβηξε γρήγορα το χέρι του, για να μην το φιλήσει ο γερο – βασιλιάς. Τότε ο βασιλιάς Μίλος τον κοίταξε αυστηρά και του είπε: –
Δος μου το χέρι σου. Δεν φιλάω το δικό σου χέρι, πάτερ. Την ιερωσύνη σου προσκυνώ, που είναι πιο μεγάλη και από μένα και από σένα! Τώρα το καταλαβαίνεις το νόημα. Ο γερο – βασιλιάς μίλησε στην εκκλησία θεόπνευστα.
Ο ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιερωσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν λοιπόν του ασπάζεσθε το χέρι, προσκυνάτε την ιερωσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας. Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.