Είμαι 45 ετών με μία κόρη 15. Σας θαυμάζω για όλη τη στήριξη και την αγάπη που δίνετε στους μονογονείς.
Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε όταν δούλευα σε ραδιοταξί, εγώ ήμουν στο τηλεφωνικό κεντρο και αυτός οδηγός. Αγαπηθήκαμε αμέσως και μετά από 3 παντρευτήκαμε.
Μεγάλος έρωτας, πολύ ωραίος άντρας ο ίδιος δεν περνούσε απαρατήρητος γι’ αυτό κι εγώ ζήλευα παραπάνω.
Κάναμε την κόρη μας και η ζήλια μου μεγάλωσε διότι είχα παχύνει, είχα κλειστεί στο σπίτι με το μεγάλωμα του παιδιού, στη συνέχεια παραιτήθηκα κιόλας γιατί δεν είχαμε ποιος να την κρατήσει οπότε όσο εκείνος δούλευε το ταξί εγώ ημουν μόνη στο σπίτι. Δεν ξέρω πραγματικά πώς και δεν πήρα χαμπάρι ότι ειχε σχέση με τη νονά της κόρης μας.
Εκείνη τη μέρα είχα αφήσει τη μικρή στο σχολείο (πήγαινε έκτη δημοτικού τοτε) και θα πήγαινα σε συνεντευξη για δουλειά, είχα αποφασίσει να εργαστώ ξανά να πάρω τα πανω μου. Στον δρόμο με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου “Λίτσα τρέχα σπίτι, ο Θοδωρής!”. Δεν καταλάβαινα τί έλεγε από τα κλάματα και τα ουρλιαχτά, γύρισα επί τόπου πίσω στο σπίτι.
Ο Θοδωρής γυμνός, του είχαν ρίξει ένα σεντόνι. Μα εγώ τον είχα αφήσει ντυμενο έτοιμο να πάει για δουλειά. Πώς βρέθηκε σπίτι και μάλιστα γυμνός; Δεν καταλάβαινα τί γινόταν.
Με πήρε παραέξω η μάνα μου, την ωρα που περιμέναμε το γραφείο τελετών να τον πάρει. Την κάλεσε σε βοήθεια η νονά της κόρης μου, έκλαιγε και της έλεγε ότι έμεινε στον τόπο ενώ έκαναν σ#ξ και ότι δεν φταίει αυτή. Ναι έτσι ακριβώς. Δεν είχε μείνει μόνο ο Θοδωρής στον τόπο ειχα μείνει κι εγώ. Τί κατραπακιά ήταν αυτή και για ποιο να πρωτοκλάψω; Για το κέρατο; Που έμεινα μόνη με μικρό παιδι; Για την προδοσία της φίλης μου; Για τί απ’ όλα; Κάναμε ιατροδικαστική εξέταση, το πόρισμα ανακοπή καρδιάς.
Παίζει να ήμουν η μόνη χήρα που δεν έκλαψε στην κηδεία του άντρα της. Όλοι γύρω μου χτυπιόντουσαν εγώ δεν ξέρω…δεν μου έβγαινε. Ένιωθα ότι ειχα πεθανει εγω και δεν μου εβγαινε ούτε ένα δάκρυ. Η πεθερά μου με κοιτούσε με μίσος, όσοι δεν γνώριζαν με κοιτούσαν με μίσος. Εκείνη φυσικά και εξαφανίστηκε, ούτε στην κηδεία ήρθε ούτε καν στο σπίτι της δεν πήγε ξανά. Άνοιξε η γη και την κατάπιε, μέχρι και τηλέφωνο άλλαξε. Ηθική δεν άλλαξε βέβαια, την ίδια ανύπαρκτη έχει και σήμερα. Έμαθα πρόσφατα ότι έμεινε έγκυος από τον αδερφό του αρραβωνιαστικού της και τους έκανε κ#λο οικογενειακώς. Άμα είναι πόρνη στην ψυχή η γυναικα τί να κάνεις…
3 χρόνια τώρα, τη σύνταξή του δεν την κρατάω για το παιδί ή τα έξοδα του σπιτιού. Τα καλύπτω από τη δουλειά μου όλα αυτά. Τη σύνταξή του όμως κάθε ΣΚ την κάνω στα μπουζούκια φύλλο και φτερό, δεν μένει ούτε πενηντάλεπτο. Με το που μπαίνει στον λογαριασμό, τη βάζω στην τσέπη και την “καίω” πότε στον Κιάμο, πότε στον Γονίδη και πότε στη Θεοδωρίδου μέχρι να τελειώσει. Δεν ξέρω αν το κάνω από εκδίκηση αν μου έχει μείνει ψυχολογικό, οι φίλες μου λένε ότι πρέπει να δω ειδικό και ό,τι δεν είναι νορμάλ αυτό που κανω.
Ίσως…ισως να θέλω να γλεντήσω όλα αυτά τα χρόνια που όσο εγώ δεν πήγαινα ούτε μέχρι το περίπτερο και κοιτούσα μόνο την οικογένειά μας, εκείνος κοιτουσε τον κ#λο της κουμπάρας.
Ευτυχώς το παιδάκι μου είναι καλα και το πρροστατέψαμε όσοι το γνωρίζαμε, δεν έμαθε ποτέ τίποτα για τον μπαμπά και τη νονά της. Όταν ρώτησε που ειναι η νονά της είπαμε οτι έφυγε για δουλειά σε άλλη χώρα. Δεν την αναζήτησε και δε ξαναρώτησε. Ίσως το έντικστό της να ξέρει το γιατί.
ΖΗΣΤΕ! Μη θυσιάζεστε για κανένα μλκα. Να έχετε δική σας τσέπη, δική σας δουλειά, να προσέχετε ΠΟΛΥ ποιούς βάζετε στα σπίτια και στις ζωές σας και όταν θέλετε πολύ κάτι να το αγοράζετε, να το χαίρεστε, να το γλεντάτε.
Κανείς δεν θα το κάνει για εσάς!
Ευαγγελία