Γνώρισα ένα παλικάρι όταν ήμουν 13 έμεινα έγκυος και η μάνα του επέμενε να το ρίξω. Εγώ το κράτησα σταμάτησα το σχολείο ήθελα τόσο πολύ ένα παιδί και ήμουν και γω παιδί έλεγα θα μεγαλώσουμε μαζί και θα έχουμε 14 χρόνια διαφορά.
Η μανούλα μου ήταν αυτή που με βοήθησε και μου κράτησε το χέρι στις δύσκολες στιγμές κάθε φορά ήταν εκεί να με προστατεύσει…
Ο άντρας μου με χτύπαγε επειδή το φαγητό μπορεί να είχε λίγο λάδι παραπάνω ή γιατί έβγαλα τα χαλιά να τα πλύνω με χτύπαγε έντονα αλλά ο πατέρας μου δεν το έμαθε ποτέ το ήξερε μόνο η μαμά μου και μου έλεγε να φύγω να πάω να μείνω μαζί της να τον αφήσω.
Δεν είμαι καταστροφικός άνθρωπος γι’αυτό και σκέφτηκα να δώσω μια ευκαιρία στην οικογένεια μου.
Έχασα την μαμά μου όταν ήμουν 18 πέθανε ξαφνικά από ανεύρυσμα έπαθα σοκ εκείνο το διάστημα και έτσι κατάφερα και έστειλα τον άντρα μου στον Άγιο όρος και έγινε καλά προσευχήθηκα για αυτόν.
Ταυτόχρονα εγώ δούλευα και πρόσεχε η πεθερά μου το παιδί.
Το παιδί έγινε 10 εγώ 24, και τώρα είμαστε σαν αδέρφια.. δεν σκέφτηκα ποτέ επειδή μου έκανε κακό ο άντρας μου να κάνω και γω στο μωρό.
Καμία φορά πρέπει να ζητάμε τον Θεό να μας βοηθήσει να πιστέψουμε και ίσως τότε ο θεός μας σώσει.
Πρέπει να έχεις μεγάλη πίστη στο Θεό… κρίμα για τα 3 παιδάκια που χάθηκαν τόσο άδικα.
Σάρα