Χώρισα πριν ένα χρόνο. Ήμασταν μαζί 11 χρόνια. Αποκτήσαμε δύο παιδιά, κορίτσια 11 και 3 χρόνων ,σήμερα. Η απόφαση του διαζυγίου ήταν δική μου. Έπειτα που διαγνώστηκε με αυτοάνοσο νόσημα η ζωή μας άλλαξε. Κλείστηκε στον εαυτό του, έδιωξε όλους τους φίλους του από δίπλα του. Μου μιλούσε απαξιωτικά ειρωνικά και συχνά με προσβάλε, προσπαθοντας να με κάνει να νιώσω άχρηστη, και εγώ εκεί, να προσπαθώ να μην δίνω σημασία, να τον δικαιολογώ, να θέλω να είμαι δίπλα του, σκεφτόμουν πως θα μάθουμε σιγά σιγά να ζούμε με αυτό, θα πάρει χρόνο αλλά θα τα καταφέρουμε έλεγα. Δεν είχα σκοπό να κάνω δεύτερο παιδί και το ήξερε. Εκείνος όμως είχε αλλά σχέδια.
Ένα βράδυ, αυτό που βρισκόμασταν ερωτικά, μια φορά τον μήνα και αν, τελείωσε μίσος μέσα μίσος έξω. Εκείνος το ήξερε.. εγώ όχι. Ξεκινάω καινούργια δουλειά, με καλά λεφτά, πάνω στον μήνα που δούλευα εκεί, καταλαβαίνω πως είμαι έγκυος 1μιση μηνών. Το συζήτησα μαζί του και ήμουν θετική στο να κάνω έκτρωση, σκεφτόμουν τα οικονομικά μας, την σχέση μας που δεν ήταν τόσο δεμένη πια, το ότι δεν ήξερα αν θα είχε πλήρη κινητικότητα και να είναι ικανός να δουλέψει τα επόμενα χρόνια. Εκείνος έκλαψε μου είπε πως δεν θέλει να αφήσουμε το πρώτο μας παιδί μόνο, όταν θα φύγουμε από αυτή τη ζωή. Του επισήμανα πως τα πράγματα δεν πάνε καλά μεταξύ μας, και πως είναι νωρίς να κάνουμε κάτι τέτοιο τώρα, που δεν έχουμε ακομει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, είχαν περάσει μόλις 3 μήνες από τη μέρα που είχαμε μάθει για το αυτοάνοσο. Το παιδί το κρατήσαμε. Η σχέση όμως δεν βελτιωνόταν και αυτό το κατάλαβα όταν πέρασα από το μαγαζί που δούλευε τότε, εγώ έγκυος στο δεύτερο παιδί, και δύο συνάδελφοί του με έπιασαν να μου πούν πως ο άντρας μου φλερτάρει και συγκεκριμένα χουφτωνει μια κοπέλα που δούλευαν μαζί. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αλλά δεν μίλησα, δεν έκανα σκηνή.
Μετά από κάποιο καιρό τον ρώτησα πολύ ήρεμα αν έχει γίνει κάτι με αυτή την κοπέλα, η απάντηση του ήταν αρνητική. Ήθελα να χωρίσω, αλλά δεν μπορούσα με ένα παιδί κι άλλο ένα στην κοιλιά. Η μικρή γεννήθηκε, υπέροχος τοκετός που ποτέ δε θα ξεχάσω! Την θήλασα 14 μήνες, με το που διακόπηκε ο θηλασμός βρήκα δουλειά, μόνιμη με πιο ανθρώπινα ωράρια από αυτη που είχα πριν, αλλά με λιγότερα χρήματα. Συχνά κλεινομουν στο μπάνιο η στο αμάξι πριν η μετά τη δουλειά να ξεσπάσω σε κλάματα. Ήμασταν σαν συγκάτοικοι, με το σεξουαλικό κομμάτι να λείπει για πάνω από 2μιση χρόνια. Ξεσπούσα κοιτούσα στον καθρέφτη μου έλεγα μπορείς να το κάνεις, έβαζα το χαμόγελο μου και συνέχιζα. Έλεγα στον εαυτό μου πως η ζωή σου θα είναι έτσι από εδώ και πέρα και πρέπει να κάνεις ότι μπορείς για να πάει καλά και αυτό έκανα με ότι και όπως μπορούσα. Μέχρι που μια μέρα ήρθε κάποιος που ήθελε να με γνωρίσει, αρκετά επίμονος, ένα μήνα δεν του έδινα σημασια, μέχρι που κανονίσαμε να βρεθούμε για να του πω πως είμαι παντρεμένη και δε θέλω μπλεξίματα. Ήξερα τι ήθελα να κάνω, αλλά το σώμα μου μετά από τόσα χρόνια αποχής, αρνιόταν να αντισταθεί. Αφέθηκα για λίγο. Και ένιωσα λες και έφαγα χαστούκι, γερό! Λες και κορόιδευα τον εαυτό μ μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλα αυτά που υποστήριζα, πίστευα έκανα κάτι που δεν πίστευα πως θα κάνω, κερατωσα τον άντρα μου.
Μετά από αυτό έμεινα σε λίγους μήνες σιωπής, ήθελα να καταλάβω τι είχε συμβεί, τι είχα κάνει, και τι μπορεί αυτό να δείχνει. Και τότε κατάλαβα, ότι δεν ήθελα άλλο να έχω δίπλα μου κάποιον που δεν με αγγίζει και μου μιλάει υποτιμητικά. Του είπα όλη την αλήθεια και ζήτησα διαζύγιο. Έναν χρόνο μετά και μόλις χθες ήταν που με πήρε τηλέφωνο μια καλή μου φίλη να μου πει πως ο πρώην μου της τηλεφώνησε να της πει πως τάζω πράγματα στα παιδιά, δεν τα κάνω και εκείνα στεναχωριουνται και ότι εγώ κοιτάω μόνο τον εαυτό μου. Ανά διαστήματα μου λένε παλιοί γνωστοί πως ο πρώην μου τους πιάνει και τους μιλάει άσχημα για εμένα, αφού δεν μπορεί να τα λέει σε εμένα πια, βρήκε άλλους σκέφτομαι.
Όλον αυτό το χρόνο έχω επιλέξει να μην μιλάω, να κάνω πως δεν ξέρω, να μην δημιουργώ εντάσεις και γενικά ενώ έχω μάθει σε ποιους λέει και τι λέει δεν τον έχω πιάσει ούτε μια φορά να ζητήσω τον λόγο που το κάνει, η για να προσπαθήσω να προστατέψω κάπως τον εαυτό μου. Οι φίλοι μου όμως δεν αντέχουν άλλο. Εγώ τους ζητάω συγνώμη για όλα αυτά, εκείνοι μου λένε πως πρέπει να του μιλήσω να τον βάλω στη θέση του.
Ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να κάνω συζήτηση μαζί του και όχι να τσακωθούμε και δεύτερον δεν νομίζω να σταματήσει επειδή θα του το πω εγώ να μιλάει άσχημα σε όποιον βρει.
Γεωργία