Γεια σας. Είμαι ο Στάθης και είμαι 43 ετών. Συγχαρητήρια για τη σελίδα σας, είναι μεγάλο στήριγμα για εμάς τους μόνους γονείς. Αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου. Μεγαλώνω τη κόρη μου μόνος μου, είναι 4 ετών τώρα. Η μαμά της μας άφησε όταν η μικρούλα μου ήταν μερικών μηνών και έφυγε με τον αδερφό μου.
Πέρασα πολύ δύσκολα, τη γυναίκα μου την ήξερα από το σχολείο. Κλειστή κοινωνία εδώ λίγες οι επιλογές. Την ερωτεύτηκα την αγάπησα και παντρευτήκαμε. Κάναμε και τη κόρη μας και είχαμε μια ήσυχη ζωή. Τον αδερφό μου δεν τον ήξερε μόνο μέσω αλληλογραφίας γιατί δούλευε στο εξωτερικό. Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθε μετά από πάρα πολλά χρόνια από το εξωτερικό να μας δει. Ένα Πάσχα που εγώ έλεγα καταραμένο.
Δεν ξέρω αν ήταν εκείνο το Πάσχα που έγινε το κακό, από τότε όμως η γυναίκα μου άλλαξε, έγινε απόμακρη. Η κόρη μας ήταν λίγων μηνών και το απέδωσα σε επιλόχειο κατάθλιψη, στο ότι ήταν νέα μαμά και ήταν φυσικό να έχει αλλαγές στη συμπεριφορά. Ο αδερφός μου έκατσε περισσότερες μέρες από το συνηθισμένο και έφυγε, μετά όμως από δύο μήνες γύρισε. Σε αυτούς τους δύο μήνες με τη γυναίκα μου δεν κάναμε σεξ, μόνο με δική μου πίεση, ήταν σιωπηλή και όλη μέρα καθόταν στον υπολογιστή και έγραφε ενώ δεν μπορώ να πω ότι τρελαινόταν με το διαδίκτυο. Μετά κατάλαβα ότι μιλούσε στο facebook με τον αδερφό μου.
Μετά από δύο μήνες ο αδερφός μου ήρθε υποτίθεται για καλοκαιρινές διακοπές. Αλλά δεν έφυγε μόνος του. Ένα πρωί ξύπνησα και η γυναίκα μου δεν ήταν δίπλα μου. Έλειπαν τα ρούχα της, τα πράγματά της, όλα. Η μικρή κοιμόταν ήσυχη στη κούνια της χωρίς να ξέρει πως από εκεί και πέρα θα μεγάλωνε με έναν γονιό. Τρελάθηκα πήγα στην Αστυνομία. Τη παίρναμε τηλέφωνο και ήταν κλειστό, ο αδερφός μου και αυτός άφαντος. Αλήθεια δεν πήγε ο νους μου στο πονηρό. Μετά κατάλαβα…
Tο βράδυ μου έστειλε ένα email με το οποίο μου εξηγούσε. Τί; Τα ανεξήγητα. Δεν θέλω να γράψω για αυτό πονάω ακόμα. Έκανα ψυχοθεραπεία, ήρθα στην Αθήνα με το παιδί τελικά μείναμε εδώ, σε μια φάση νοσηλεύτηκα στο Αττικό νοσοκομείο. Προσπαθούσα να σηκωθώ για να στηρίξω το παιδί μου και δεν μπορούσα με τίποτα. Οι γονείς μου και αυτοί μεγάλοι άνθρωποι, πώς να με βοηθήσουν και από που; Κατάφερα να σηκωθώ και δύο χρόνια μετά άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου και μία κοπέλα που μου άλλαξε τη ζωή και με έκανε να εμπιστευτώ ξανά.
Η μητέρα της κόρης μας, είχε δρομολογήσει το διαζύγιο και έπαιρνε αραιά και που να μάθει για τη μικρή αλλά για ένα μεγάλο διάστημα χάσαμε τελείως τα ίχνη της και του αδερφού μου. Δεν ξέρουμε τι γινόταν αλλά δεν καταλάβαμε και διαφορά αφού εγώ μεγάλωνα το παιδί. Στη μικρούλα είπα πως η μαμά της δεν μπορούσε να τη μεγαλώσει και έφυγε αλλά την αγαπούσε. Έτσι μου είπε η παιδοψυχολόγος να πω.
Όταν μπήκε η κοπέλα μου στη ζωή μας, η μικρή τη λάτρεψε. Πρίν 6 μήνες της έκανα πρόταση γάμου και αρχίσαμε να συγκατοικούμε. Τα πάμε φανταστικά αλλά πρίν 2 μήνες με πήρε τηλέφωνο η πρώην γυναίκα μου και μου ζήτησε να δει το παιδί. Στην αρχή γιατί μετά άρχισε να προσεγγίζει εμένα. Με τα πολλά μου είπε πως θέλει να γυρίσει να τη συγχωρέσω και να τα ξαναβρούμε. Όταν αρνήθηκα, απείλησε πως θα διεκδικήσει την επιμέλεια. Ας κοπιάσει!
Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Εμένα μου βγήκε η ψυχή να μεγαλώσω το παιδί και να το συνεφέρω, να δικαιολογήσω τη μάνα του που μας παράτησε για τον γκόμενο και ποιόν γκόμενο; Τον αδερφό μου. Ας κοπιάσει η μαντάμ!
Στάθης