Επιτέλους θα παντρευτούμε! Αποφασίσαμε μετά από 3 χρόνια σχέσης, πως ήρθε η ώρα να επισημοποιήσουμε την αγάπη μας και τι καλύτερη εποχή υπάρχει από τα Χριστούγεννα. Την γιορτή της αγάπης.
Όμως, στο μυαλό μου στριφογυρίζει μια ανησυχία.Ο γάμος λένε σκοτώνει τον έρωτα. Ένας γάμος δεν είναι όπως όταν συζείς, που παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις. Είναι μια μακροχρόνια δέσμευση και σίγουρα μια απαιτητική υπόθεση ανεξάρτητα με το πόση αγάπη ή έρωτας υπάρχει ανάμεσά μας.Φοβάμαι πως η καθημερινότητα και η πίεση που θα ασκείται από τις υποχρεώσεις και τα προβλήματα, θα μας επηρεάσουν αρνητικά και θα καταλήξουμε στο να είμαστε σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι ή ακόμη και στο διαζύγιο.
Άραγε μπορεί ο γάμος μας να μείνει ανεπηρέαστος και άφθαρτος μέσα στα χρόνια;Όσο και να αγαπιόμαστε, είμαστε δυο ξεχωριστοί άνθρωποι και με διαφορετικές προσωπικότητες. Σίγουρα θα συγκρουστούμε για κάποια μικρά ή μεγάλα ζητήματα. Θα τα καταφέρουμε να τα ξεπεράσουμε ή οι έντονες συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις θα κάνουν τον γάμο μας, να χάσει την λάμψη του;
Σαν γυναίκα έχω την τάση να θέλω να ευχαριστήσω τον σύζυγό μου αλλά μήπως καταλήξω να κάνω θυσίες που αργότερα με κουράσουν και νιώσω δυστυχισμένη και παγιδευμένη;Μήπως, εξαφανιστεί το ‘εγώ’ μου;Τότε η αρνητική μου διάθεση, από την θλιβερή οπτική της ζωής μου, θα κάνει τον γάμο μου να είναι δυστυχισμένος.Μήπως, και οι θυσίες που θα αναγκαστεί να κάνει και ο αγαπημένος μου, επηρεάσουν και αυτόν και τα αισθήματά του για μένα;
Ποιά είναι η συνταγή για να πετύχει ο γάμος μας;Που βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας;Πως να κρατήσουμε την φλόγα της αγάπης μας ζωντανή;
Χριστίνα