Συντάραξε η πρόεδρος του Συλλόγου “Τέμπη 2023” και μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθας, Μαρία Καρυστιανού, με την ομιλία της σε εκδήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο με τίτλο “Τέμπη: Εκτροχιασμός του κράτους δικαίου”, λέγοντας ότι “ήρθαμε για να μιλήσουμε για την αξία της ζωής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είμαστε η φωνή των παιδιών μας. Είναι σαν να ακούτε τη φωνή της κόρης μου”.
Στην εκδήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Αρβανίτη για την τραγωδία των Τέμπων παρουσία συγγενών θυμάτων, βρίσκεται και ο Στέφανος Κασσελάκης.
Μιλώντας, η κα Μαρία Καρυστιανού ζήτησε από τους ακροατές, να φανταστούν ότι στη θέση της βρίσκεται η κόρη της, που έχασε τη ζωή της σε ηλικία μόλις 20 ετών. “Στη χώρα σας θα τολμούσε κανείς να βάλει τιμή στην ανθρώπινη ζωή; Σε εμάς την κοστολόγησαν, όσο ένα εισιτήριο του τρένου. Τα παιδιά μας δεν ήθελαν να πεθάνουν, ήθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. δεν ήταν αυτή η μοίρα τους, ούτε ήταν “θυσία” όπως χαρακτηρίστηκαν. Ανθρωποθυσίες δε συμβαίνουν το 2024. Θα έδινα τα πάντα για να μην ήμουν εδώ να σας μιλάω”, είπε η κα Καρυστιάνου.
Οταν ολοκλήρωσε την ομιλία της η κ. Καρυστιανού έγινε αποδέκτης θερμού χειροκροτήματος από τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση οι οποίοι σηκώθηκαν όρθιοι.
Ολόκληρη η ομιλία της
“Είμαι μια μητέρα από την Ελλάδα. Απευθύνομαι σε όλες τις μητέρες και τους γονείς του κόσμου. Πιθανότατα αρκετοί γνωρίζετε για τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ,αυτό που συνέβη όμως σε εμάς είναι μια αληθινή τραγωδία όπου δυστυχώς δεν είμαστε θεατές μιας παράστασης, αλλά τη ζoύμε πραγματικά.
Έρχομαι στην Ευρώπη γιατί η Ελλάδα είναι μέρος της ιστορίας της Ευρώπης. Η Ευρώπη πήρε το όνομά της από τον Ελληνικό μύθο και πολλά ιδανικά και αρχές γεννήθηκαν μέσα από την ελληνική φιλοσοφία.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, οι πολίτες και τα κράτη της Ευρώπης συνδέονται με πολιτισμικές καταβολές και είναι ευθύνη όλων των ευρωπαϊκών κρατών να βοηθούν το ένα το άλλο στην απόδοση δικαιοσύνης και να λειτουργούν μέσα σε ένα ενιαίο θεσμικό πλαίσιο όπου η τήρηση των κανόνων από όλους ,είναι ιερή. Ηρθαμε για να μιλήσουμε για την αξία της ζωής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας του λόγου καθώς και το δικαίωμα της ασφαλούς μετακίνησής, δηλαδή όλα αυτά που έχουν πληγεί στη χώρα μου.
Αυτά που θα ακουστούν μπορεί να σας φανούν απίστευτα αλλά είναι πραγματικά. Πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε διαφορετικά, όταν εμείς είμαστε ΠΙΑ η φωνή των νεκρών μας!
Αυτή τη στιγμή ακούτε τη φωνή της κόρης μου και των υπολοίπων 56 θυμάτων αυτής της τραγωδίας.
Στην περιοχή των Τεμπών, πριν από ένα χρόνο, συνέβη ένα τρομερό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα μεγάλο δυστύχημα αλλά ένα μεγάλο κρατικό έγκλημα.
Ένα αδιανόητο πολύνεκρο έγκλημα, με υπαίτιους πρόσωπα σε σημαντικές θέσεις, θέσεις που δεν αγγίζονται και δεν τιμωρούνται στην Ελλάδα.
Θα σας μιλήσω για ένα έγκλημα όπου οι υπεύθυνοι αντί να εφαρμόζουν τους νόμους και να προστατεύουν τους πολίτες, μας παραπλανούσαν και μας κορόιδευαν…. ότι όλα λειτουργούν καλά στην Ελλάδα, την χώρα που σύμφωνα με την τελευταία έκθεση επιτροπής διεθνούς διαφάνειας, είναι μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Αλλά ουδόλως νοιάζονται για αυτό.
Γιατί η ντροπή προϋποθέτει συνείδηση. Το έγκλημα στα Τέμπη, είναι το αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης διαχρονικής οικονομικής απιστίας που κατάφερναν να συντηρούν επειδή ακριβώς ελέγχουν και τη δικαιοσύνη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έτσι μας κρατούν σε πλάνη.
Στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 συνέβη ένα από τα χειρότερα σιδηροδρομικά δυστυχήματα στην Ευρώπη. Συνέβη στην Ελλάδα. Σκοτώθηκαν 57 επιβάτες και τραυματίστηκαν 180, σε μια μετωπική σύγκρουση δύο τρένων, ενός επιβατικού και ενός εμπορικού που βρίσκονταν αντίθετα στην ίδια γραμμή για 19 λεπτά περίπου χωρίς κανείς να αντιληφθεί τίποτα. Σε αυτό το δυστύχημα που εγώ έχασα την κόρη μου, σχεδόν 20 ετών , ήταν κυρίως νέοι άνθρωποι, φοιτητές που επέστρεφαν στα σπίτια τους ή στις σχολές τους.
Είναι μάταιο να σας μεταφέρω τον πόνο το δικό μας, όμως με σιγουριά μπορώ να πω πως η κοινωνία συγκλονίστηκε και είναι ακόμα συγκλονισμένη γιατί όχι μόνο σχεδόν όλοι είχαν ταξιδέψει έστω μια φορά με το τρένο και μπορούσαν να φανταστούν το εαυτό τους στην θέση μας ή στη θέση των αδικοχαμένων παιδιών μας, αλλά και γιατί αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό σκάνδαλο.
Αδιανόητο να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν να συμβεί μετωπική σύγκρουση τρένων εν έτη 2023 με τόσα συστήματα ασφαλείας που υποτίθεται υπήρχαν και τόσες επενδύσεις που υποτίθεται είχαν γίνει. Γιατί εμείς τέτοια ακούγαμε τόσα χρόνια.
Ζούσαμε μέσα σε μια πλασματική πραγματικότητα όπου όλα γίνονταν για το καλό μας και η ασφάλεια ήταν δεδομένη. Πού να φανταστούμε την αλήθεια!!! ??? Το μέγεθος της ακαταλληλότητας και επικινδυνότητας της μετακίνησης με τρένο. Και ότι οι επενδύσεις για τον σιδηρόδρομο ήταν μόνο παραπλανητικά αφηγήματα.
Συγκλονιστήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας.
Το Υπουργείο Μεταφορών γνώριζε το πρόβλημα και παρόλα αυτά επέτρεπε τη λειτουργία. Ο πρώην υπουργός όμως υπέπεσε και σε άλλες παραβάσεις όπως δεν προχώρησε στην σύσταση επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων, ως όφειλε από το χρόνο που ανέλαβε αλλά ούτε φρόντισε να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφαλείας που έχουν όλα τα κράτη υποχρεωτικά.
Αλλά πώς να προχωρήσει στην θέσπιση τους όταν θα έπρεπε να αναφέρει ένα προς ένα όλα τα συστήματα ασφαλείας του σιδηρόδρομου κι εμείς δεν είχαμε ούτε ένα σε λειτουργία;
Κι όμως ο πρώην Υπουργός Μεταφορών δηλώνει χωρίς ντροπή αθώος και θεωρεί ότι δικαιούται να κρατήσει το δικαίωμα της ασυλίας, να μην χρειαστεί δηλαδή ούτε καν να απολογηθεί και μπορεί ατιμώρητος να συνεχίσει τη ζωή και την καριέρα του.
Πως μπορεί λοιπόν ο σιδηρόδρομος στην κατάσταση εγκατάλειψης που βρισκόταν, να έχει άδεια λειτουργίας;
Ούτε η ρυθμιστική αρχή που αποτελεί μία επιπλέον δικλείδα ασφαλείας, λειτουργούσε σωστά.
Πώς δόθηκε άδεια λειτουργίας από την Ελληνική Ρυθμιστική Αρχή και πώς μπόρεσε αυτή να πείσει την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Αρχή για την ασφάλεια λειτουργίας των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα; Ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό επαναλαμβανόμενων συστάσεων και προστίμων για μη συμμόρφωση στους κανονισμούς;
Ακούσαμε λοιπόν τη δημόσια τοποθέτηση της πρόεδρου της ρυθμιστικής αρχής ότι δεν είχε καμία υποχρέωση να ελέγχει αν πράγματι τηρούνται οι προβλεπόμενες από τους νόμους διατάξεις σχετικά με την ασφαλή μετακίνηση των επιβατών, παρά μόνο όφειλε να συμπλήρωνει τις εκθέσεις βασιζόμενη κυρίως σε έγγραφα ή και τηλεφωνικές διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχουν προβλήματα.
Ακολούθως, έστελνε ψευδείς εκθέσεις ότι όλα λειτουργούν άψογα. Ψεύδονταν και σε μας και σε σας.
Και μας παρουσίασε το ρόλο της εντελώς τυπικό χωρίς αρμοδιότητες χωρίς ευθύνες, ξεχνώντας όμως ότι η δική της αδειοδότηση, σκότωσε 57 επιβαίνοντες, τραυμάτισε 180 και έθεσε σε κίνδυνο απώλειας ζωής και τους υπόλοιπους 113 επιβάτες από τους συνολικά 350 επιβαίνοντες όπως μας έχει αναφέρει η εταιρεία.
Μάθαμε για πολύ μεγάλες επενδύσεις που δόθηκαν, σε βάθος 20 ετιας, περί τα 15 δις, όταν για την αναβάθμιση ενός πολύ μεγαλύτερου δικτύου στην Γαλλία το κόστος ήταν 7,5 δις. Και εμείς έχουμε έναν μόνο βασικό άξονα σε όλη τη χώρα. …..Χρήματα Ελλήνων φορολογουμένων αλλά και χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με αγανάκτηση, λοιπόν κοιτούσαμε από την μια τα χρήματα που αναφέρονταν ότι έχουν ξοδευτεί για την δήθεν αναβάθμιση του συρμού, και από την άλλη ,τα πορίσματα των πραγματογνωμόνων , που μιλούσαν για πλήρη απουσία συστημάτων ασφάλειας, για ακατάλληλα βαγόνια, για καθημερινές βλάβες και εκτροχιασμούς και πολλά άλλα που αν τα γνωρίζαμε ουδέποτε θα επιτρέπαμε να χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι μας το τρένο.
Μας παραπλάνησαν. Μας εξαπάτησαν. Και εγώ ανήκω στους γονείς που προέτρεπαν τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν το τρένο. Γιατί θεωρούσα ότι είναι ο πιο ασφαλής τρόπος μετακίνησης και μου φαινόταν σχεδόν αδύνατο να συμβεί ατύχημα.
Πόσο τραγικό να μην μας επιτρέπεται να μείνουμε μόνο στο πένθος μας;
5 ώρες έκαιγε η φωτιά στον τόπο της τραγωδίας. Παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα για αντίστοιχες καταστάσεις, παραγκώνισαν τους δικαστικούς λειτουργούς και προχώρησαν σε πλήρη αλλοίωση του χώρου.
Έσκαψαν τα χώματα σε βάθος περίπου 1 m .
Απομάκρυναν τα χώματα αυτά.
ΆΓΝΩΣΤΟ που και αν τα έριξαν σε ένα μόνο μέρος!!!!
Προχώρησαν σε επιχωμάτωση και ασφαλτόστρωση εκεί που πριν ήταν χωράφια.
Μέσα σε λίγες ώρες θεωρήσαν πως βρήκαν ότι ήταν να βρουν απ’ τα μέλη των ανθρώπων μας.
Αλλοίωσαν Τον χώρο που θεωριτικά οι πραγματογνώμονες έπρεπε να διερευνούν για όσο χρειαστεί προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε κάθε στοιχείο. Με αυτές τις κινήσεις, όπως καταλαβαίνετε, απέκρυψαν και συγκάληψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους Έλληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη δικαιοσύνη.
Μέσα σε 3 μέρες η εικόνα στον τόπο του εγκλήματος ήταν εντελώς διαφορετική. Σαν να μην συνέβη ποτέ…
Σε αυτό το πολύνεκρο δυστύχημα η πραγματογνωμοσύνη συντάχθηκε μέσα από γραφεία . Οι πραγματογνώμονες ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΠΟΤΕ στον χώρο του εγκλήματος!!!! Αποφάνθηκαν χωρίς αυτοψία ! Μάλιστα έγραψαν ένα ημιτελές πόρισμα , γνωστοποιώντας μας ότι ΔΕΝ θα ασχοληθούν με την έκρηξη.
Σε αντίθεση με την ελληνική αδιαφορία η Ευρωπαική Ρυθμιστική Αρχή κινητοποιήθηκε άμεσα και προθυμοποιήθηκε να στείλει ειδικούς πραγματογνώμονες και να ξεκινήσει η έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος παράλληλα με τις ελληνικές κινήσεις .
Πώς όμως θα δικαιολογούσαν την πράξη του μπαζώματος και μάλιστα με την ανοχή των ανακριτών στην ΕΡΑ και πως θα μπορούσε η ΕΡΑ να κάνει επιτόπιους ελέγχους στο πλήρως μπαζωμένο χώρο που έγινε σε λιγότερο από μια εβδομάδα χωρίς να έχει γίνει ουσιαστική και ενδελεχής έρευνα από ειδικούς πραγματογνώμονες, παρά μόνο από τους διορισμένους από το υπουργείο ;
Το ελληνικό Υπουργείο Μεταφορών αρνήθηκε την συμβολή της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αρχής να βοηθήσει με εξειδικευμένο προσωπικό την κατάσταση..
Προφανώς φοβούμενοι ότι θα προχωρούσαν και στους απαιτούμενους ελέγχους για τα αίτια του δυστυχήματος, κάτι που ήταν επιβεβλημένο να γίνει σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς κανονισμούς . Ως απλή ευρωπαία πολίτης αναρωτιέμαι, ο ευρωπαικός φορέας που παρέχει αυτά τα κονδύλια στην Ελλάδα πώς είναι δυνατόν να μην έχει το δικαίωμα και ταυτοχρόνως την υποχρέωση του ελέγχου για την αποκατάσταση του εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα αλλά και τη διερεύνηση του εγκλήματος της 28ης Φεβρουαρίου του 2023;
Και ακόμη αναρωτιόμαστε, πως μπορεί να γίνει πραγματογνωμοσύνη χωρίς αυτοψία;
Και πώς είναι δυνατόν οι πραγματογνώμονες να επιλέξουν να ασχοληθούν μόνο με το ένα σκέλος του εγκλήματος αν δεν έχουν αυτές τις οδηγίες από τους εντολείς;
Η έκρηξη που ήταν πραγματικά τεράστια με διάμετρο 80 m δεν μπορούσε να προκύψει από την σύγκρουση δύο ηλεκτροκίνητων τρένων και προκάλεσε χημικά εγκαύματα σε δέρμα ,πνεύμονες και λάρυγγα, στους διασώστες και στους παρευρισκόμενους.
Είναι απορίας άξιο πως ο ανακριτής, ο οποίος δεν επισκέφτηκε επίσης ΠΟΤΕ το χώρο του εγκλήματος ως όφειλε , παρά μόνο εννέα μήνες αργότερα, ΔΕΝ ενδιαφέρθηκε να μάθει την αιτία πρόκλησης αυτών των χημικών εγκαυμάτων.
Ακόμα και όταν το Χημείο που Κράτους, μετέβει στην περιοχή για ελέγχους ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ επιμονή των συγγενών και ΟΧΙ του ανακριτή και με καθυστέρηση 40 ημερών ,στον μπαζωμένο χώρο, εξέδωσε πόρισμα όπου καταγράφεται η ύπαρξη εκρηκτικών ουσιών όπως ξυλολίου αρχικά και ακολούθως σε δεύτερο έλεγχο επίσης με απαίτηση των συγγενών οχτώ μήνες αργότερα, την ύπαρξη και άλλων εκρηκτικών ουσιών όπως τολουλόλιου, προπάνιου και βουτάνιου, που βρέθηκαν σε ρούχα και αντικείμενα. Και παρόλο που είναι γνωστό ότι αυτές οι ουσίες χρησιμοποιούνται στην νοθεία καυσίμων, ο ανακριτής και οι εισαγγελείς, ΔΕΝ ενδιαφέρθηκαν να προβούν σε περαιτέρω έρευνες παρόλο που το γνώριζαν από το Δεκέμβριο…..
Και ούτε τους έκανε εντύπωση γιατί η κυβέρνηση, σε κατάσταση πανικού απροκάλυπτα και χωρίς να έχει κανένα νομικό δικαίωμα προέβη στο μπάζωμα με σκοπό την συγκάλυψη ανεύρεσης αυτών των ουσιών.
Και σε πόσα ποινικά αδικήματα υπέπεσαν ανακριτές και εισαγγελείς επιτρέποντας την αλλοίωση του χώρου του εγκλήματος , τη μη σχολαστική συλλογή των ανθρώπινων υπολειμμάτων και την άτακτη μεταφορά βαγονιών και χωμάτων σε διαφορετικό σημείο, χωρίς κανένα λόγο;
Άραγε θα είχαν διακινδυνεύσει να υποπέσουν σε τέτοια αδικήματα αν πίστευαν ότι θα τιμωρηθούν;
Μάλλον πίστευουν ότι βρισκόταν σε κοινή γραμμή πλεύσης με τον Άρειο Πάγο.
Αν αυτό δε δείχνει ότι η δικαστική εξουσία λειτούργησε προς όφελος της κυβέρνησης, τι μπορεί να δείχνει;
Σίγουρα πάντως ΟΧΙ αμερόληπτη εφαρμογή των νόμων.
Ειδικά αν σκεφτούμε ότι ανακριτές και εισαγγελείς, είχαν στα χέρια τους το αρχικό ημιτελές πόρισμα των πραγματογνωμόνων , που αναφέρει ότι προκύπτουν υπουργικές ευθύνες.
Δεν γνώριζαν ότι όφειλαν να το παραδώσουν αμελλητί στην Βουλή για άρση της ασυλίας , σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, που ορίζει ότι όταν υπάρχουν έστω και υποψίες για υπουργικό αδίκημα γίνεται άρση της ασυλίας και οδηγείται ο υπουργός σε ειδικό δικαστήριο;
Αντ’ αυτού επετράπει στον πρώην υπουργό να δηλώσει ξανά υποψηφιότητα για τις εκλογές.
Του επετράπη δηλαδή να ξανα θέσει τον εαυτό του υποψήφιο σε μία τέτοια σημαντική θέση ευθύνης απέναντι στους πολίτες.
Και δεν είχαν περάσει πάρα 1-2 μήνες από το αδιανόητο έγκλημα.
Αναγκαζόμαστε παρά το πένθος μας να αγωνιζόμαστε για την δικαίωση της μνήμης τους. Και να εμποδίσουμε την προσπάθεια συγκάλυψης έχοντας απέναντί μας την κυβέρνηση , την δικαστική εξουσία που οι ενέργειες της μας προβληματίζουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν αναδεικνύουν τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.
Οι νόμοι στην Ελλάδα είναι δίκαιοι. Υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τους Έλληνες πολίτες..
Όμως είναι εμφανής η αρνησιδικία με την οποία λειτουργεί η δικαιοσύνη στο συγκεκριμένο έγκλημα αλλά και σε κάθε ποινικό αδίκημα που εμπλέκεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία της χώρας.
Το πλάνο όμως της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης ήταν σιγά-σιγά το θέμα να σβήσει. Σταμάτησαν να ασχολούνται μόλις ένα μήνα μετά καθώς ξεκινούσε η προεκλογική περίοδος και η υπόθεση των Τεμπών δεν “βοηθούσε” την εικόνα της κυβέρνησης. Από κει και πέρα υπήρχε μόνο παραπληροφόρηση και στήριξη του πρωθυπουργού και των υπουργών που δημόσια βιάστηκαν να αποφανθούν ως άλλοι δικαστικοί λειτουργοί ότι το αίτιο για το έγκλημα ,ήταν το ανθρώπινο λάθος. Μάλιστα ένας υπουργός με περισσή έπαρση, δήλωσε ότι το ΕΚΛΟΓΙΚΟ αποτέλεσμα έξέδωσε και την ετυμηγορία σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη, προϊδεάζοντας μας για την καθολική ατιμωρησία που θα ακολουθούσε και η οποία είχε ήδη αποφασιστεί.
Για το μπάζωμα, που πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκαν τα χρήματα 650.000 Ε ο εξοπλισμός, τα εργατικά χέρια και συνέβη το θαύμα.
Και μόνο σαν θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δεδομένης της απίστευτης καθυστέρησης σε όλες τις άλλες διαδικασίες που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο και ΟΧΙ μόνο. Σκεφτείτε ότι συμβάσεις του 2004 που αφορούσαν τα τρένα, ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί.. Και όλες οι υπόλοιπες συμβάσεις οι οποίες έπαιρναν συνεχώς αδικαιολόγητες παρατάσεις για τους ίδιους κάθε φορά λόγους και το μόνο που άλλαζε ήταν ότι αυξανόταν το κόστος του έργου για να φτάσουμε να μιλάμε σήμερα για πενταπλάσια αύξηση. Χρήματα που έχουν δοθεί χωρίς να έχουμε παραλάβει τίποτα. Ο Έλληνας οικονομικός εισαγγελέας πάντως, που ασχολήθηκε με την σύμβαση 717, την έβαλε στο αρχείο…….δίπλα στις άλλες.
Να σημειώσω ότι το κόστος λειτουργίας της τηλεδιοίκησης ,ένα από τα μέτρα ασφαλείας που θα απέτρεπε το έγκλημα εκείνο το βράδυ, κόστιζε 200.000, το 1/3 του κόστους του μπαζώματος .
Και ακούγαμε από τους υπουργούς τα τελευταία 8 χρόνια τουλάχιστον να μιλούν για τεράστια κονδύλια που δαπανώνται στην αναβάθμιση του συρμού , στην γρήγορη και ασφαλή μετάβαση μεταξύ δυο πόλεων ,Θεσσαλονίκης και Αθήνας σε 4,5 ώρες!
Το πιστέψαμε , μας φάνηκε λογικό με τέτοιες επενδύσεις που διαφημίζονταν . Εξάλλου πάντα ήταν το πιο χρησιμοποιούμενο μέσο μετακίνησης οπότε δικαιολογούσαμε και επικροτούσαμε αυτήν την ακριβή επένδυση. Και το χρησιμοποιούσαμε, το στηρίξαμε απόλυτα…..ακόμα και με τη ζωή μας. Που να φανταστούμε την τραγική αλήθεια και τον κίνδυνο που διατρέχαμε εμείς και τα παιδιά μας κάθε φορά.
Οι μηχανοδηγοί, που το ζούσαν από κοντά και γνώριζαν με λεπτομέρειες τις παθογένειες, διαμαρτύρονταν. Έστελναν υπομνήματα, εξώδικα στους Υπουργούς μεταφορών. Άδικα. Δεν άλλαζε τίποτα. Επέμεναν όμως, γιατί η κατάσταση χειροτέρευε και πλέον δεν ήταν πιθανός αλλά ορατός ο κίνδυνος δυστυχήματος.
Φανταστείτε να είναι υποχρεωμένοι να συνεχίζουν να δουλεύουν ενώ ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτωθούν….. Και τι έκανε η κυβέρνηση; Πετούσε τα υπομνήματα στον κάλαθο των αχρήστων και κήρυττε τις κινητοποιήσεις τους παράνομες…..
Οι μηχανοδηγοί όμως δεν το έβαλαν κάτω. Απείλησαν ακόμα και με παραιτήσεις και κάποιοι , που δεν άντεξαν να αναλάβουν το βάρος του εγκλήματος, παραιτήθηκαν. Οι παραιτήσεις έγιναν δεκτές αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Και όλα σε γνώση και του πρωθυπουργού και του Αρείου Πάγου..
Και μετά από ένα χρόνο, προφυλακιστέοι βρίσκονται δύο υπάλληλοι της εταιρείας…. ο σταθμάρχης και ο επόπτης του. Το αφήγημα του ανθρώπινου λάθους ως την μοναδική αιτία αυτής της τραγωδίας παίρνει σάρκα και οστά χωρίς αυτό βέβαια να απαλλάσσει το ανθρώπινο δυναμικό από τις ευθύνες του.
Θα μιλούσα για ντροπή…..
Αλλά τότε πως θα χαρακτήριζα τις συμβουλές που μας έδωσε μια εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, όταν την συναντήσαμε για να διαμαρτυρηθούμε για όλες τις παραλείψεις και καθυστερήσεις στην υπόθεση μας.
Μείναμε άναυδοι όταν μας συμβούλεψε να μην ασχολούμαστε με το γεγονός παρά να κοιτάξουμε τη ζωή που μας απομένει να την περάσουμε με ηρεμία και γαλήνη ,με την βοήθεια της εκκλησίας. Αυτή η κυρία είναι εισαγγελέας Αρείου Πάγου , υπεύθυνη για την δική μας υπόθεση και φυσικά είναι εν ενεργεία πάρα αυτά που λέει και που κάνει ή μάλλον που δεν κάνει.
Και δεν τολμούν να αναβαθμίσουν τις κατηγορίες για αυτό το τρομακτικό έγκλημα στο οποίο ακόμα και η ανώτατη ποινή φαντάζει ΆΔΙΚΗ και ΜΙΚΡΗ. Μήπως γιατί οι ένοχοι, ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που ΔΕΝ τιμωρούνται,? Και μήπως αν η υπόθεση αφορούσε απλούς πολίτες, η μέχρι τώρα διαδικασία να ήταν διαφορετική και δίκαιη ? Και μήπως αυτό σημαίνει ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί με διαφορετικά κριτήρια στην Ελλάδα? Άλλο κριτήριο για τους πολίτες και άλλο για την άρχουσα τάξη;
Μα στην άρχουσα τάξη ΟΙ ΝΟΜΟΙ θα έπρεπε να είναι πιο αυστηροί γιατί οι πράξεις τους αφορούν τη ζωή του συνόλου της κοινωνίας και δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται η ελάχιστη πιθανότητα να πληγεί η κοινωνία. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα.
Όχι από επιλογή αλλά από επιβολή. Οι άνθρωποι που εμπιστευτήκαμε τη ζωή και την ευμάρειά μας αποδείχτηκαν δολοφόνοι μας.
Ελάτε στη θέση μας.Να έχετε ακούσει τον υπουργό μεταφορών από το βήμα της Βουλής να εξυμνεί την άριστη λειτουργία των τρένων μόλις 7 μέρες πριν το έγκλημα και να να δείχνει θιγμένος όταν ερωτάται για την ασφάλεια τους.
Να παραπλανά τον κόσμο ,να τον προτρέπει να χρησιμοποιεί άφοβα το σιδηρόδρομο ώστε να κόβονται εισιτήρια ενώ γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση του δικτύου και την επικινδυνότητα του.
Τολμήστε για λίγο να νιώσετε το μέγεθος του εμπαιγμού και της εξαπάτησης .
Και η παραπλάνηση δεν έχει σταματημό. Επιτρέπουν την Hellenic train να διαφημίζει την υπερσύγχρονη αίθουσα τηλεδιοίκησης ενώ γνωρίζουν ότι οι εικόνες ήταν από την αίθουσα της Ιταλίας.
Και ότι στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υπήρχε τηλεδιοίκηση αλλά ούτε και κανένα άλλο σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία.
Ακόμα και τα πεπαλαιωμένα χειροκίνητα συστήματα ελέγχου , υπολειτουργούσαν. Φανταστείτε ο χειροκίνητος πίνακας ελέγχου εμβέλειας 4000 m έδειχνε γύρω στα 1700 m επειδή δεν είχαν αντικατασταθεί τα καμμένα λαμπάκια του πινακα. Άραγε η trenitalia που λειτουργεί στην Ελλάδα ως Hellenic train θα τολμούσε να κινήσει τα τρένα με τις ίδιες συνθήκες ακαταλληλότητας και την ίδια επικινδυνότητα στην Ιταλία ?
Έχοντας μάλιστα την κάλυψη των Υπουργών Μεταφορών και της Ιταλικής Ρυθμιστικής Αρχής; ΄Η εκεί υπάρχει σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και οι νόμοι ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως και σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιρνε άδεια λειτουργίας.
Αλλά και μετά την τραγωδία, η παραπλάνηση συνεχίζεται. Έχουν περάσει λίγες μέρες μόνο και ο υφυπουργός μεταφορών, εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης για να μας δείξει ότι υπάρχει σε λειτουργία η τηλεδιοίκηση. Μας παρουσιάζει όμως τον τοπικό πίνακα ελέγχου, αυτόν με τα καμμένα λαμπάκια σαν τηλεδιοίκηση και έρχεται σε πολύ δύσκολη θέση όταν ο σταθμάρχης τον διαψεύδει.
Και ενώ εμείς και η κοινωνία παγώνουμε από το μέγεθος της παραπληροφόρησης, οι δημοσιογράφοι και η δικαιοσύνη , παρακολουθούν προκλητικά αδιάφορα. Οι μεν γιατί τέτοιες οδηγίες έχουν από τους προϊσταμένους και οι δε γιατί οφείλουν υπακοή σ’ αυτούς που τους διόρισαν. Και όσο αφορά στην πολιτική ηγεσία αυτή έχει το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ!!!
Παρερμηνεύοντας εσκεμμένα το συγκεκριμένο νόμο της βουλευτικής ασυλίας , η οποία υπάρχει για όλους τους βουλευτές με σκοπό να τους επιτρέπει να επιτελούν ανεμπόδιστα το έργο τους, προστατευμένοι από κακόβουλες κίνησεις πολιτών. Είναι δυνατόν όμως να το επικαλούνται όταν υπάρχουν ποινικά αδικήματα ακόμα και υποψία για εμπλοκή σε αξιόποινη πράξη;
Πώς όμως θα στοιχειοθετηθεί ακόμα και η υποψία εμπλοκής σε αξιόποινη πράξη όταν αυτό καλείται να το αποφασίσει ένα σώμα βουλευτών και όχι ένα δικαστήριο. Και μάλιστα όταν σε αυτό το σώμα βουλευτών οι συμμετέχοντες δεν προέρχονται από όλες τις πολιτικές δυνάμεις ισόποσα, γεγονός που θα ενέπνεε για μια πιο δίκαιη και δημοκρατική απόφαση;
Δυστυχώς όμως η σύσταση του σώματος είναι βάσει της εκλογικής δύναμης και οι αποφάσεις πολύ συχνά αποτέλεσμα κομματικής πειθαρχίας.
Αυτο το σώμα βουλευτών υποκαθιστά την δικαστική λειτουργία και μη έχοντας τις νομικές γνώσεις, μη γνωρίζοντας την δικογραφία, μη έχοντας πρόσβαση σε σημαντικά έγγραφα εκτός δικογραφίας, όπως η μήνυση των συγγενών και η μήνυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου ζητείται η άρση ασυλίας για δυο υπουργούς και τέλος μη επιλέγοντας όλους τους ουσιώδεις μάρτυρες καλείται να αποφανθεί για το αν θα γίνει άρση της ασυλίας ή όχι..
Γνωρίζουμε όμως , όπως και εσείς, ότι στις δημοκρατικές κοινωνίες τα εγκλήματα δικάζονται στα δικαστήρια και όχι στα κοινοβούλια με αμεροληψία και ακεραιότητα.
Γιατί οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους? Για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε τότε; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Δικαιώματα δεν είχαν οι επιβάτες που σκοτώθηκαν; Δικαιώματα εμείς οι συγγενείς δεν έχουμε να μάθουμε τι έγινε πραγματικά ? Δικαίωμα δεν έχει η κοινωνία στην ασφαλή μετακίνηση;
Παρακαλώ, φανταστείτε τους σιδηροδρόμους στις χώρες σας. Τους γνωρίζετε. Τους χρησιμοποιείτε καθημερινά. Νιώθετε ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Τώρα που μάθατε πως λειτουργεί ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα, Θα τολμούσατε να κάνετε την σύγκριση; Θα τολμούσατε να ταξιδέψετε με τρένο στην Ελλάδα? Θα επέτρεπε η δικιά σας κυβέρνηση, αυτήν την ασυδοσία και τον ευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξη; Αλήθεια, στην χώρα σας, θα τολμούσε κανείς να βάλει τιμή στην ανθρώπινη ζωή; Σε μας τόλμησαν .την κοστολόγησαν όσο ένα εισιτήριο τραίνου. Και όταν αυτό ειπώθηκε, όχι μια φορά μόνο, κανένας δημοσιογράφος δεν τόλμησε να πάρει θέση και κανένας Εισαγγελέας δεν έδωσε εντολή να συλλάβουν αυτόν τον άνθρωπο . Όχι βέβαια γιατί δεν είναι παράνομο αυτό στην Ελλάδα αλλά γιατί , αυτός που το είπε είναι Υπουργός και μπορεί να λέει και να κάνει ότι θέλει.
Τα παιδία μας δεν ήθέλαν να πεθάνουν. Ήθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Δεν ήταν αυτή η μοίρα τους. Ούτε ήταν η τραγική θυσία , όπως αναφέρθηκε πολλές φορές, αλλά ήταν το αποτέλεσμα μια χρόνιας εγκληματικής οικονομικής απάτης . Ανθρωποθυσίες δεν συμβαίνουν το 2023. Μόνο σκόπιμες παραλείψεις, εγκληματικές παραβάσεις και αδιαφορία για τον άνθρωπο.
Δεν μιλώ κομματικά. Δεν έχω κάποιο όφελός και θα έδινα τα πάντα να μην ήμουν εδώ να μην σας μιλάω γι αυτό .Και ντρέπομαι που μιλάω για την υποβάθμιση της αξίας και των δικαιωμάτων του πολίτη στην χώρα μου.
Παραμένω όμως περήφανη για τους προγόνους μου που έβαλαν τις βάσεις για τον δυτικό πολιτισμό αλλά και για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες που η ψυχή τους είναι σήμερα εδώ μαζί μας και οραματίζονται να επανέλθει στην χώρα μας η χαμένη της αξιοπρέπεια, η αίγλη και η περηφάνεια.
Μιλάω πολιτικά. Ως ενεργός πολίτης, που φωνάζει για το αυτονόητο.
Μας ενδιαφέρει να τιμωρηθούν οι ένοχοι που σκότωσαν με την διαφθορά και την απραξία τους τα παιδιά μας.
Μας ενδιαφέρει να αποδοθεί δικαιοσύνη και δικαίωση.
Μας ενδιαφέρει να ζούμε σε ένα Κράτος Δικάιου, με τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα απέναντι στους νόμους.
Μας ενδιαφέρει η κατάργηση της πολιτικής ασυλίας για εγκλήματα κατα της ζωής. Γιατί το ακαταδίωκτο είναι το συγχωροχάρτι της διαφθοράς, της ασυδοσίας και του ευτελισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μας ενδιαφέρει, η αδέσμευτη λειτουργία τη Δικαιοσύνης. Γιατί αλλιώς γίνεται συνένοχη και ένοχη για εγκλήματα κατά της ζωής και της αξιοπρέπειας. Και χωρίς αυτήν η κοινωνία είναι καταδικασμένη.
Μας ενδιαφέρει η ελευθερία του Τύπου γιατί είναι θεμελιώδες δικαίωμα μας να γνωρίζουμε την αλήθεια, ώστε να βγαίνουν όλα στο φως εκεί που το ένοχο θα ντρέπεται και θα ΞΕΡΕΙ ότι θα τιμωρηθεί.
Αλλιώς βασιλεύει μαζί με την διαφθορά, την ασυδοσία και την αποδόμηση.
Το έγκλημα στα Τέμπη, είναι το αποτέλεσμα μιας χρόνιας οικονομικής απιστίας και σωρείας καταχρήσεών, παραλείψεων και λαθών. Ακολούθως, πλήθος κυβερνητικών ενεργειών προσπάθησε να παραποίησει και να συγκαλύψει τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Όμως η αλήθεια είναι το φως. Και το φως είναι ζωή.
Και επειδή δεν ανεχόμαστε άλλο την παρανομία ,την ανισότητα και την αδικία, μόνοι μας αποφασίσαμε να έχουμε φωνή. Και φτιάξαμε ένα ψήφισμα προκειμένου να ζητήσουμε να καταργηθεί αυτό το απαράδεκτο δικαίωμα της ασυλίας ,των πολιτικών όταν υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Το ψήφισμα αυτό το στηρίζουν πολλοί συμπολίτες μου και καθημερινά αυξάνονται. Βρισκόμαστε περί τις 300,000 υπογραφές πολιτών ανεξαρτήτως πολιτικών κομμάτων.
Υπογραφές Ελλήνων που επιθυμούν αυτή την αλλαγή για την χώρα τους.
Η Ελλάδα μας είναι μια πανέμορφη μήτρα πολιτισμού ,φιλοσοφίας, επιστημών ,τέχνης, θεραπείας . Εδώ γεννήθηκαν αξίες , ιδανικά , αρετές , και καλλιεργήθηκε το ήθος και η αξιοπρέπεια, με ανθρώπους υπέροχους και δημιουργικούς που αγωνιούν και εργάζονται ως προς την αποκατάσταση του Κράτους Δικαίου.
Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα. Αυτή η κατάσταση οδήγησε κι εμάς σήμερα εδώ ενώπιον σας. Σας ευχαριστούμε για την δυνατότητα που μας δώσατε να ακουστεί η φωνή μας. Σας καλούμε να φανείτε αρωγοί στην προσπάθεια μας. Σας Ευχαριστούμε“.
Ενός λεπτού σιγή
Στην αρχή της εκδήλωσης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης ξεκίνησε την ομιλία του τονίζοντας “Δικαιοσύνη παντού”
Αναφέρθηκε επίσης και στο ψήφισμα για το κράτος δικαίου, λέγοντας ότι το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν έστειλε ένα μήνυμα στη χώρα, αλλά έστειλε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση.