Τρίτη 22 Δεκεμβρίου, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, το MJacksonTruth έχει ήδη προγραμματίσει άλλες δυο αναρτήσεις ως το τέλος της χρονιάς και, όπως σέρφαρα στο διαδίκτυο, εμφανίστηκε μπροστά μου μια πολύ γλυκιά και συγκινητική ιστορία που θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι φιλόζωοι.
Αποφάσισα να τη βάλω τώρα, παρ’όλο που η επόμενη προγραμματισμένη ανάρτηση είναι για τις 23/12 και στο MJacksonTruth θέλω οι δημοσιεύσεις να απέχουν χρονικά μεταξύ τους και να μην είναι πάρα πολλές. Ο λόγος είναι απλός: ταιριάζει στο πνεύμα των Χριστουγέννων, το πνεύμα της αγάπης.
Ζούμε στην εποχή των επιφανειακών ανθρώπων και των επιφανειακών επαφών και αξιών κι ο πολύς κόσμος γιορτάζει τα Χριστούγεννα καταναλώνοντας πολύ φαγητό, γλεντώντας και στολίζοντας. Μα όλα αυτά δεν έχουν καμία αξία, αν ταυτόχρονα δεν προσφέρουμε. Και στους ανθρώπους και στη φύση.
Γιατί, αν δεν αγαπήσεις και δε λυπηθείς ένα ζώο, όπως ένα πουλάκι, τότε πώς μπορείς να λες ότι αγαπάς; Πώς μπορεί να λέει κάποιος ότι έχει αγάπη στη ζωή του, όταν η αγάπη του περιορίζεται (αν περιορίζεται, αν υπάρχει έμπρακτα δηλαδή) στους πολύ κοντινούς του και μόνο στους ανθρώπους;
Πώς μπορεί ο άνθρωπος να καυχιέται ότι είναι ανώτερος από τα ζώα, όταν δεν αναγνωρίζει πως έχτισε το βασίλειό του (τις σύγχρονες τσιμεντουπόλεις) στη γη, σε χωράφια που προορίζονται από τη φύση και για τον ίδιο και για τα ζώα και στη συνέχεια δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τη ζωή των ζώων, εφόσον τους στέρησε τόσο τη στέγη όσο και τις πηγές τροφής;
Σκεφτείτε το, τα σπίτια μας είναι χτισμένα σε περιοχές όπου κάποτε υπήρχαν πλούσια βλάστηση, ρυάκια κλπ. Τα ζώα είχαν καταφύγιο και πηγές τροφής. Με την τσιμεντοποίηση έμειναν απροστάτευτα και δίχως τροφή. Γι’αυτό έχουμε καθήκον να τα φροντίζουμε.
Ο Μάικλ Τζάκσον το έκανε αυτό κι η ιστορία που σας διηγείται το MJacksonTruth είναι μια από τις πολλές που αφορούν την αγάπη και το ενδιαφέρον του για τα ζώα. Η ιστορία ξεκινά με αφορμή μια συνάντηση με το φίλο του Ματζέστικ και προφανώς τη γνωρίζουμε χάρη σ’αυτόν:
Μια μέρα της άνοιξης ο Majestik μιλούσε στον Μάικλ όταν κατάλαβε ο Μάικλ δεν ήταν πλέον δίπλα του αλλά είχε σκύψει κάτω κοιτάζοντας το έδαφος και έκλαιγε.
Είπε: «Μάικλ, Τι κάνεις;»
Ο Μάικλ απάντησε με δάκρυα να τρέχουνε στο πρόσωπό του: «Κοίτα είναι ένα πουλί μωρό και είναι νεκρό!»
Ο Majestik, καθώς δεν ήταν το ίδιο ευαίσθητος με τη φύση όπως ο Μάικλ Τζάκσον και είχε το μυαλό του στον αρχικό προορισμό τους, είπε: «Μάικλ, είναι απλά ένα πουλί. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις γι ‘αυτό τώρα. Έλα, φίλε μου, είναι νεκρό. Έλα, πρέπει να φύγουμε. Πάμε «.
Ο Μάικλ σηκώθηκε και τον κοίταξε και με την απαλή φωνή του με την τεράστια καρδιά του τον ικέτευσε:
«Majestik, αυτό ήταν ένα ζωντανό πλάσμα με μια καρδιά και μια ψυχή σαν κι εμάς. Πρέπει να κάνουμε κάτι!»
Ο Majestik κατηγορηματικά επέμεινε, «Τι θα κάνεις, Μάικλ; Είναι ήδη νεκρό. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις τώρα.»
Όπως ο ίδιος προσπαθούσε να πείσει τον Μάικλ να συνεχίσει να περπατάει, συνειδητοποίησε ότι ο Μάικλ είχε γονατίσει κάτω στο έδαφος και έσκαβε μια τρύπα με γυμνά χέρια για να θάψει το πουλί και ταυτόχρονα του είπε:
«Πρέπει να το θάψουμε. Πρέπει να θάψουμε αυτό το πουλί. Δεν μπορούμε απλά να το αφήσουμε εδώ και έχουμε να πούμε μια προσευχή για αυτό το πουλί.»
Στη συνέχεια τέλειωσε το σκάψιμο της τρύπας, τοποθέτησε το πουλί μέσα, το κάλυψε με χώμα χτυπώντας τρυφερά “ταπ ταπ” με τα χέρια του και στη συνέχεια σηκώθηκε και επέμενε να σταθεί και ο Majestik πάνω από το νέο τάφο των νεκρού πουλιού και να πουν μαζί μια προσευχή. Ο Μάικλ οδήγησε τους δυο τους σε μια προσευχή και ζήτησε από το Θεό να ευλογήσει το μικρό πουλί μωρό και να το πάρει στον ουρανό.
Τέλειωσαν με την προσευχή και ο Majestik προσπάθησε και πάλι να παρακινήσει τον Μάικλ να φύγουν λέγοντας: «Εντάξει, έλα τώρα. Έλα. Έχουμε δουλειά να κάνουμε. Πάμε! Τώρα!»
Αλλά ο Μάικλ ήταν καθηλωμένος και, αγνοώντας τις παρακλήσεις του, κοιτούσε ψηλά και συνειδητοποίησε ότι το νεκρό πουλάκι είχε πέσει από ένα κοντινό δέντρο
Ξαφνικά ανέβηκε στο δέντρο. Ανεβαίνοντας στο δέντρο στο σημείο όπου ήταν η φωλιά, στεραίωσε προσεκτικά τη φωλιά τους ώστε να μην έπεφταν άλλα πουλάκια.
Η αποστολή του στο Θεό εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα εκπληρώθηκε, κατέβηκε, τίναξε τις σκόνες από πάνω του και συνέχισε με τον Majestik τη διαδρομή του προς το στούντιο για να δουλέψουν.
Η ιστορία τελειώνει εδώ.
Ο Μάικλ Τζάκσον ήταν μεγάλος φίλος των ζώων και λάτρης της φύσης. Μπορείτε εδώ να δείτε το ποίημα που έγραψε για τη φύση, που δεν είναι παρά μόνο ένα δείγμα, καθώς για τη φύση μιλά και μέσα από την τέχνη του και με άλλα ποιήματα
Κι εδώ μπορείτε να δείτε ένα βίντεο για τη σχέση του με τα ζώα
Πηγή: MJacksonTruth,