Την ιστορία μου δεν τολμώ να τη μοιραστώ με κανέναν δικό μου…
Είμαι 28 χρονών και τα είχα για 2 χρόνια με μία κοπέλα που αγαπούσα πάρα πολύ και ας μην μπορούσε να κάνει παιδιά.
Μου είχε πει από την αρχή το πρόβλημά της και μου είχε δείξει και μάλιστα εξετάσεις που πιστοποιούσαν ότι όντως δεν μπορούσε να κάνει παιδιά αλλά ποτέ δεν με ένοιαξε. Την αγαπούσα πολύ και το μόνο που ήθελα είναι να είμαι μαζί της.
Όσο καιρό τα είχαμε κάθε φορά που κάναμε σεξ τελείωνα μέσα της γιατί ήξερα πώς παιδιά δεν μπορεί να κάνει άρα δεν υπήρχε κάποιος φόβος. Εξάλλου είχαμε αποκλειστική σχέση. Δεν υπήρχε κίνδυνος μετάδοσης κάποιας ασθένειας. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Πάνω που κλείσαμε δύο χρόνια μαζί και νόμιζα ότι είμαστε μία χαρά, με χώρισε και έφυγε από το σπίτι χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι και χωρίς να έχουμε κάποιο πρόβλημα τόσο σοβαρό ώστε να χωρίσουμε. Για πολύ καιρό προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί της. Την έπαιρνα τηλέφωνο, της έστελνα μηνύματα, την έστηνα κάτω από το σπίτι της αλλά τίποτα. Ούτε να με δει ήθελε, ούτε να μου μιλήσει. Εξαφανιζόλ.
Τα είχα βάλει με μένα και με κατηγορούσα ότι εγώ έκανα κάτι και έφυγε αλλά δεν έβρισκα κάτι.
6 μήνες μετά (πριν από ένα μήνα περίπου) που είχα βγει μία βόλτα να ξεσκάσω γιατί η κλεισούρα δεν αντέχεται με τίποτα, την πέτυχα εντελώς τυχαία και μάλιστα με φουσκωμένη την κοιλιά. Έμεινα. Αυτή δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, πώς ξαφνικά ήταν έγκυος και μάλιστα σε σχετικά προχωρημένη εγκυμοσύνη; Έπαθα μεγάλο σοκ γιατί εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι τόσο καιρό μου έλεγε ψέματα και πως σε λίγο καιρό θα γινόμουν πατέρας χωρίς να έχω ιδέα. Ήταν τέτοια η ταραχή μου που κοκάλωσα και δεν μπορούσα ούτε ένα βήμα να κάνω να πάω προς το μέρος της να της μιλήσω. Έμεινα να την κοιτάζω χωρίς να ξέρω τι μου συμβαίνει.
Είναι δυνατόν; Γιατί να το κάνει αυτό; Έτσι κοροϊδεύεις έναν άνθρωπο και παίζεις με τα αισθήματά του; Γιατί; Για να κάνεις ένα παιδί; Πες το μου από την αρχή ότι αυτό θες και αυτός είναι ο σκοπός της ζωής σου να τελειώνουμε. Στην τελική υπάρχουν και οι τράπεζες σπέρματος. Γιατί να χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο με αυτό τον τρόπο; Δηλαδή εγώ τώρα από το πουθενά στα 28 μου θα γίνω πατέρας και υποτίθεται πως δεν το ξέρω, έλα όμως που το ξέρω και δεν θα το αφήσω έτσι. Αυτή τη φορά θα επιμείνω. Θα περιμένω κάτω από το σπίτι της όσες ώρες κι αν περάσουν μέχρι να εμφανιστεί κι αν δεν παραδεχτεί την αλήθεια, αν δεν ζητήσει συγγνώμη, αν δεν μου δώσει εξηγήσεις και αν δεν δεχτεί να συζητήσουμε να δούμε τι θα γίνει θα την πάω δικαστικά. Αυτό που μου συμβαίνει μόνο σε ένα φίλο μου τόλμησα να το πω και με έβρισε λέγοντάς μου ότι πιάστηκα τελείως μ….ας και ότι με κάτι τέτοια δεν παίζουμε και οφείλουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί, τώρα όμως το κακό έγινε και εγώ το παιδί μου δεν σκοπεύω να το αφήσω στα χέρια της. Τι να κάνω;
Λευτέρης