Πριν από μερικά χρόνια η πρώην γυναίκα μου μετά το σεξ πήρε το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό από τα σκουπίδια, ξάπλωσε στο πάτωμα με τα πόδια ψηλά και χρησιμοποίησε το σπέρμα μου βάζοντάς το μέσα της πάνω στην απόγνωσή της να μείνει έγκυος.
Ευτυχώς για μένα δεν πέτυχε το στόχο της, αλλιώς αυτή τη στιγμή θα ήμουν πατέρας με το ζόρι και συναισθηματικά και οικονομικά παγιδευμένος για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Οικονομικό πρόβλημα από την πρώην μου δεν υπήρχε. Ήταν μία αρκετά πλούσια γυναίκα που μπορούσε να στηρίξει οικονομικά και ένα και δύο και δέκα παιδιά, ωστόσο η ιστορία αυτή με έκανε να καταλάβω ότι είναι πολλές οι γυναίκες που χρησιμοποιούν τους άντρες ως τράπεζα σπερματοζωαρίων και ως τράπεζα γενικά.
Η Danielle Lloyd δήλωσε «απογοητευμένη και σε απόγνωση» επειδή ο πρώην σύζυγός της και ποδοσφαιριστής Jamie O’Hara, δεν της έδωσε διατροφή για ένα μήνα (ύψους 30.000 δολαρίων) παρόλο που ισχυρίστηκε ότι της έδωσε 660.000 δολάρια όταν πήραν διαζύγιο τον περασμένο χρόνο. Παρόλο που ο σύζυγος έκανε παιδιά εν γνώσει του και δεν έπεσε θύμα καμίας πλεκτάνης, είναι ένα ακόμη παράδειγμα του πόσο εύκολα μπορούν οι άντρες να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης λόγω ενός άδικου νομικού συστήματος που ευνοεί τις μαμάδες.
Σκοπός μου δεν είναι να παροτρύνω τους άντρες να μην πληρώνουν διατροφή. Πρέπει να πληρώνουν για τα παιδιά τους, που τους έχουν ανάγκη. Πρέπει να πληρώνουν για την οικογένειά τους, όταν αυτή τους έχει ανάγκη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι γυναίκες μπορούν να τους εκμεταλλεύονται για να τους «φάνε» τα λεφτά χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να βρουν μία δουλειά για να υποστηρίξουν οι ίδιες τον εαυτό τους και τα παιδιά τους.
Στις περισσότερες σχέσεις βλέπω ότι είναι η γυναίκα που ποθεί περισσότερο ένα μωρό, ενώ ο άντρας είναι γενικά λιγότερο ενθουσιασμένος με την ιδέα.
Αφού είναι οι γυναίκες που ονειρεύονται να γίνουν μαμάδες, γιατί να μην αναλάβουν και την οικονομική ευθύνη; Δεν πιστεύουν ότι είναι αρκετά έξυπνες και ικανές γι’ αυτό; Δεν τιμά και πολύ τις γυναίκες να κυνηγούν έναν άντρα μόνο και μόνο για τα λεφτά. Διαιωνίζουν έτσι το μύθο ότι οι γυναίκες είναι αράχνες και καταστρώνουν περίπλοκα σχέδια για να πιάσουν στη φάκα άντρες-ανυποψίαστα θύματα, που θα σκάνε μια ζωή τρελά ποσά χωρίς εκείνες να κάνουν τίποτα.
Μία φίλη μου είπε μία πολύ σωστή κουβέντα: «Πολλές γυναίκες χρησιμοποιούν τη μήτρα τους παρά το ταλέντο τους ή τις ικανότητές τους. Επιβάλλουν ένα παιδί σε κάποιον αναγκάζοντάς τον να πληρώνει μία ζωή αντί να κάνουν κάτι να βγάλουν δικά τους χρήματα».
Σε μία εποχή ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών δεν είναι καιρός να σταματήσουμε να φερόμαστε έτσι;
Είμαι χωρισμένη εδώ και 11 χρόνια και εξακολουθώ να είμαι μόνη. Μπορεί να μην έκανα παιδιά, βλέπω όμως πόσο αξιολύπητες και απαιτητικές μπορούν να γίνουν κάποιες μαμάδες.
Πράγματι πολλοί άντρες γίνονται μπαμπάδες, επειδή αναγκάζονται από γυναίκες που σκοπίμως έμειναν έγκυες χωρίς να τους ενημερώσουν για τις προθέσεις τους.
Γνωρίζω γυναίκες που επεδίωξαν μία εγκυμοσύνη είτε κάνοντας ελεύθερο σεξ τις γόνιμες μέρες του κύκλου τους είτε κάνοντας σχέσεις της μιας βραδιάς συνήθως με νεότερους και πιο ευάλωτους άντρες.
Μένουν έγκυες τάχα μου αδιαφορώντας για μία σχέση ή δέσμευση, αλλά όταν το μωρό έρθει στη ζωή «ξεκοκαλίζουν» το Ε1 του συντρόφου τους για να δουν από πόσες μεριές μπορούν να του αποσπάσουν χρήματα.
Όταν χώρισα με τον πρώην σύζυγό μου, δεν καταδέχτηκα να πάρω ούτε μία δεκάρα. Είχα κάθε δικαίωμα να ζητήσω διατροφή ως μέρος της συμφωνίας του διαζυγίου, αλλά δεν το έκανα σε αντίθεση με άλλες γυναίκες, επειδή ένιωθα ότι δεν είχα κανένα δικαίωμα να βάλω χέρι στα χρήματα που είχε βγάλει με τόση σκληρή δουλειά και πολλή προσπάθεια. Το οικονομικό ήταν δική μου ευθύνη, δική μου δουλειά.
Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα στις σύγχρονες σχέσεις είναι ότι οι γυναίκες αναζητούν μετά μανίας εύπορα αρσενικά και με διάφορα τεχνάσματα και πονηριές πετυχαίνουν να μείνουν έγκυες για να βολέψουν τα παιδιά τους και να βολευτούν και οι ίδιες για την υπόλοιπη ζωή τους. Πριν την εγκυμοσύνη τον αντιμετωπίζουν ως τον πιο τέλειο, τον πιο ιδανικό άντρα του κόσμου και εκείνες παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως τις πιο τυχερές. Όταν έρθει το παιδί όλα αλλάζουν. Εφόσον ο στόχος έχει επιτευχθεί, ποιος ο λόγος να εξακολουθούν να προσποιούνται; Το αποτέλεσμα είναι να προκαλούν μεγάλη σύγχυση στους άντρες αυτούς, οι οποίοι πλέον βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι τις γυναίκες που κάποτε ερωτεύτηκαν. Πλέον τα όμορφα συναισθήματα μπαίνουν στην άκρη και τη θέση τους παίρνουν πρόχειροι υπολογισμοί: πόσα δηλαδή χρειάζονται μηνιαίως μάνα και παιδί για να ζήσουν; Ξέρουν ότι είναι πλέον αναγκασμένοι να πληρώνουν μία ζωή.
Καλό θα ήταν μερικοί άντρες να είναι λίγο παραπάνω προσεκτικοί και να μην παρασύρονται. Οι γυναίκες αράχνες είναι πολλές και το μόνο που θέλουν είναι να τους «στραγγίξουν» οικονομικά.
Παράδειγμα ένας πολύ καλός μου φίλος, υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο, μένει σε γκαρσονιέρα νοικιασμένη και ίσα που τα βγάζει πέρα.
Με παρακάλεσε να περάσω από το σπίτι της πρώην συντρόφου του και να της δώσω 100 ευρώ, αλλιώς θα τον πέρναγε η λεγάμενη από σαράντα κύματα.
Πήγα στο σπίτι της που μόνο σπίτι δεν ήταν. Ήταν μία τεράστια βίλα που της αγόρασε ο πάμπλουτος μπαμπάς της και μου εμφανίστηκε στην πόρτα αγκαλιά με το παιδί της, το οποίο ήταν ντυμένο από πάνω μέχρι κάτω με Burberry ρούχα και αξεσουάρ.
Ο άλλοτε λατρεμένος της φίλος ξαφνικά έγινε βάρος και οι ατέλειες του, για τις οποίες μέχρι να μείνει έγκυος εσκεμμένα αδιαφορούσε, έγιναν ξαφνικά αφόρητες.
Ίσιωσε τις καλτσούλες του μωρού και με ευχαρίστησε ευγενικά για τα χρήματα. Είχε μάλιστα το θράσος να μου πει ότι ευτυχώς που ήρθα, αλλιώς δεν θα είχε λεφτά να αγοράσει παπούτσια στο παιδί της.
Μπορεί οι άντρες να αναγκάζονται να πληρώνουν διατροφή, ωστόσο δεν μπορούν να ασκήσουν κανένα έλεγχο για το πώς τα χρήματα αυτά που δίνουν για την ευημερία των παιδιών τους, τελικά δαπανώνται.
Ηθικό δίδαγμα: Όσο αίμα κι αν φτύνεις για να βγάλεις τα χρήματα αυτά, δεν μπορείς να ξέρεις που θα τα ξοδέψει η πρώην.
Είναι λοιπόν δίκαιο να είναι κάποιος οικονομικά υποχρεωμένος να δίνει διατροφή χωρίς να έχει λόγο για το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά του; Αν οι μπαμπάδες δεν εκτιμώνται, γιατί να πρέπει να αναγκάζονται να πληρώνουν για ένα αμφίβολο προνόμιο, όπως είναι η πατρότητα στις συγκεκριμένες περιπτώσεις;