Την παρακάτω ανάρτηση αναδημοσιεύουμε από την ομάδα στο fb Untold Stories με την άδειά της συντάκτριάς του, Άννας Βήχου
Η μαμά μου είναι μια γυναίκα δύο σπιθαμες κι όμως μου φαίνεται τεράστια.
Έμεινε χήρα πριν 9 χρόνια και σήκωσε κι άλλο τα ήδη σηκωμένα της μανίκια. Σε χωράφι δουλεύει. Σπέρνει θερίζει, φτιάχνει κασπω, τριανταφυλλιές, ταιζει τα 39 σκυλιά που της έχουν “πετάξει” κάποιοι καλοί άνθρωποι, τους δίνει νερό, τους φτιάχνει “πισίνες”. Η μαμά μου είναι εκείνη που στην φωτιά στο Τατόι το καλοκαίρι αντί να φύγει , πάλευε να σώσει το χωράφι αλλά κυρίως πάλευε να σώσει τα σκυλιά της. Τα έβαζε σε αμάξια και τα μοίραζε στα σπίτια μας.
Η μάνα μου είναι εκείνη που 18 χρόνων κοριτσάκι γνώρισε τον μπαμπά μου και τα δύο του παιδιά και τον παντρεύτηκε. Πηρε μαζί της τα δύο μικρότερα αδέρφια της και τα έσμιξε με τα δικά του. Και μετά κανανε εμένα. Ένα μικρό σπίτι με 5 παιδιά κι έναν σκύλο. Φωνές , καυγάδες αλλά και γέλια και πλάκες!
Στα 18 μου ήρθε η βαριά κατάθλιψη. Με σήκωνε αγκαλιά ολόκληρη γαιδουρα και με κρατούσε να πάω τουαλέτα. Με έπλενε. Με πήγαινε σε γιατρούς μέχρι να βρούμε τι έχω. Η μάνα μου με περίμενε στην πόρτα την μέρα που πέταξα τα ψυχοφαρμακα και βγήκα έξω μετά από δύο χρόνια. Δεν υπήρχαν κινητά τότε. Άσπρη σαν το πανί ήταν όταν μπήκα σπιτι και σωριαστηκα στον καναπέ ψελιζοντας πως τα κατάφερα. Βγήκα στον δρόμο. Έμεινα όλη μέρα ανάμεσα στους ανθρώπους. Και εκείνη σήκωσε τους ώμους δήθεν αδιάφορα. “Φυσικά! Πώς αλλιώς?” ενώ ταυτόχρονα έβρισκε πάλι την ανάσα της.
Μαμά γεννάω της είπα εκείνο το απόγευμα του Σεπτέμβρη και με περίμενε στην πόρτα του μαιευτηρίου . Ακόμα αναρωτιέμαι πώς έφτασε πριν από εμένα….
-μαμα δεν θέλω , δεν αντέχω να πεθάνει ο μπαμπάς.
-Δεν θα πεθάνει μην φοβάσαι. Εγώ, εγώ θα του δώσω τα πνευμόνια μου.
-μαμα χωρίζω
-Θα σε ξεμαλλιασω , ενώ ταυτόχρονα έπαιρνε ταξί να έρθει πλάι μου.
-μαμα
-ποσα?
-μαμα τον αγαπάω
-ειναι καθίκι. Θα το μετανιώσεις.
-δεν με νοιάζει
-προσεχε .
“Αν την πληγώσεις ξανά θα σε καταστρέψω.”
-Μαμα αν σκότωνα το παιδί μου όπως εκείνη, θα με στηριζες?
-Θα σε σκότωνα και μετά θα πέθαινα. Εγώ θα ήμουν το τέρας αν εσύ σκοτωνες το παιδί σου.
-Μαμα κουράστηκα πολύ σήμερα.
-Αντε ξάπλωσε. Πάρε το μωρό αγκαλιά (τον δωδεκάχρονο εννοεί) και χουχουλιαστε.
-μαμα…
-ερχομαι….