Με την κολλητή μου είμαστε φίλοι από το νηπιαγωγείο. Είμαστε και οι δύο 45 χρονών.
Εγώ παντρεύτηκα έκανα δυο παιδιά και χώρισα. Εκείνη δεν παντρεύτηκε ποτέ, μάλιστα σε μια φάση της ζωής της που ετοίμαζε γάμο, σκοτώθηκε ο αρραβωνιαστικός της σε τροχαίο και έκτοτε δεν ξαναέκανε κάτι σοβαρό.
Στο σήμερα, ένα βράδυ όπως είχαμε βάλει ένα κρασί στο σπίτι μου και τα λέγαμε, μου ζήτησε να τη βοηθήσω να γίνει μάνα. Έχει πολλά λεφτά δεν θέλει τίποτα από μένα λέει, ούτε να συμμετάσχω στο μεγάλωμα του παιδιού παρά μόνο αν θέλω εγώ. Δεν απαιτεί δηλαδή την αναγνώριση.
Μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν δεχτώ και ότι η επόμενη λύση είναι να κάνει παιδί με σπέρμα δότη. Ο λόγος λέει που μου το πρότεινε είναι διότι ξέρει τί άνθρωπος είμαι και πιστεύει πως το παιδί θα πάρει καλά γονίδια.
Αν ήμουν σε άλλη φάση θα έλεγα όχι. Τώρα όμως το σκέφτομαι. Είμαστε πολύ ταιριαστοί και δεμένοι αλλά δεν είχαμε σεξουαλική σχέση, ούτε είχε περάσει ποτέ από το μυαλό κανενός. Πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια είμαστε μόνο φίλοι.
Είναι και το άλλο, εγώ δεν θα το αφήσω έτσι, φυσικά και θα το αναγνωρίσω το παιδί αλλά τί θα πω στα παιδιά μου που την ξέρουν σαν θεία τόσα χρόνια;
Από την άλλη δεν θέλω να την αφήσω να το κάνει μόνη της και να το περάσει όλο αυτό μόνη.
Τί να κάνω;
Γιώργος