Πότε θα σταματήσει αυτό το χάλι σε αυτή την χώρα; Γιατί ενοχλεί τους ανθρώπους (αν λέγονται άνθρωποι) αυτό που τον άλλον τον γεμίζει χαρά;
Πάω pole dancing την μεγάλη μου κόρη 9 ετών εδώ και 2 χρόνια, δεν θες να ξέρεις τι έχω ακούσει μεταξύ σοβαρού και αστείου δήθεν, ακούω αισχρά πράγματα για ένα παιδάκι 9 ετών, από δήθεν σοβαρούς ανθρώπους που στέλνουν τα παιδιά τους βαμμένα στο σχολείο σε ηλικία 7 ετών που δεν έχουν ιδέα πως φέρονται τα παιδιά τους ή τι ανάγκες έχουν γιατί έχουν χρόνο μόνο για να θάβουν αυτά που δεν φτάνουν.
Αυτοί οι υπάνθρωποι κάνουν πλάκα λοιπόν με το άθλημα που επέλεξε το δικό μου κορίτσι για να μου κουνήσουν το δάχτυλο για το πόσο λάθος έκανα που το επέτρεψα, σε ένα παιδί που είναι αθλητικό παιδακι από μωρό, που δεν έχει στο μυαλό της πως αυτό που κάνει, κάποια ζώα το βλέπουν πρόστυχο.
Για εκείνη είναι το άθλημα της που πονανε τα ποδαράκια της από την προσπαθεία σε κάθε προπόνηση, που χαίρεται όταν καταφέρνει να εκτελέσει μια άσκηση που κάνει μια ολόκληρη ώρα προπόνηση για να ανέβει 25 λεπτά στον στύλο, ντρέπομαι για αυτούς όλους.
Γελάνε και σχολιάζουν μάνες με παιδιά στην ίδια ηλικία, καλά για δήθεν άντρες δεν θα πω όταν την ρωτάνε τι άθλημα κάνεις, στο κολυμβητήριο ή στον στίβο δεν έχουν σχόλια, στο pole παθαίνουν υστερία.
“Θα σε κάνει πλούσια” μου είπε μια μέρα δήθεν αστεία μια καρακάξα και με ρώτησε το παιδί “μαμά γιατί το λέει αυτό;”. Η κυρία μου στο pole δεν είναι πλούσια εγώ πως θα γίνω;;
Μυαλά απαρχαιωμενα, αηδία με πιάνει όταν θυμάμαι όσα έχω ακούσει…
Ηλιάνα