Αποφάσισα να γράψω στη σελίδα σας γιατί είμαι σε τεράστιο δίλημμα. Ξέρω θα με κρίνετε σκληρά αλλά αν διαβάσετε θα καταλάβετε…
Είμαι 25 χρονών. Πριν 8 μήνες έκανα ένα κοριτσάκι, αποτέλεσμα βιασμού από τον πατριό μου. Το κατήγγειλα εννοείται και όλα έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, δρόμος δύσκολος διότι βρήκα απέναντί μου τον άνθρωπο που με γέννησε και που εγινε εχθρός μου ενώ ο σύντροφός μου που είχαμε 2 χρόνια σχέση με χώρισε νομίζοντας ότι τον απάτησα και έλεγα ψέματα. Μέχρι και σήμερα κανείς από τους δύο δεν με πιστεύει.
Πέρασα και περνάω δύσκολα. Η μπέμπα μου ειναι ένα γλυκύτατο μωρό. Αλλά δεν ξέρω, ίσως ο τρόπος με τον οποίο ήρθε στη ζωή μου, ίσως επειδή έχασα τη μάνα μου και τον σύντροφό μου που με πρόδωσαν, το μωρό αυτό μου θυμίζει άσχημα πράγματα και νιώθω πως δεν μπορώ να το αγαπήσω.
Σκέφτομαι να το δώσω για υιοθεσία ώστε να το αγαπήσει μια άλλη οικογένεια και να ζήσει ίσως καλύτερα. Από την άλλη όταν πάω να κάνω το βήμα να το δώσω, διστάζω και κάνω πίσω.
Τί να κάνω;
Σοφία