Ρομπέρτο Κάρλος, η βολίδα με το φονικό αριστερό
Ρομπέρτο Κάρλος, ένα όνομα, μια ιστορία, ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο των 90’ς και 00’ς! Ένας μύθος, αλλά μπήκε και στην ποπ κουλ. Πόσες αναμνήσεις και κληρονομιά έχει αφήσει αυτός ο παικταράς.
Το φάουλ (πριν το Μουντιάλ) με την Γαλλία στις 3 Ιουνίου 1997.
Το γκολ με την Τενερίφη στις 21 Φεβρουαρίου του 1998.
Η διαφήμιση της PEPSI με τον πιτσιρικά να λέει “Ρουμπεεεέρτου Κάρλους”.
Τον έπαιρνες στο PRO και τον έβαζες επίθεση. Έβλεπες μια ταχύτατη καραφλή βολίδα να μην μπορεί να σταματηθεί με τίποτε και κάθε σουτ να ήταν οδυνηρό. Ας δούμε περισσότερα για αυτόν τον τιτάνα.
Γεννημένος στις 10 Απριλίου του 1973, σε μια μικρή πόλη που ζούσε από τις φυτείες καφέ, ο Ρομπέρτο Κάρλος είχε την ενθάρρυνση των γονιών του να ξεκινήσει να παίζει ποδόσφαιρο. Ο πατέρας του ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και είδωλο για τον μικρό Κάρλος, που έβλεπε την υποστήριξη αυτή ως το καλύτερο δώρο που μπορούσε να λάβει. Η μετακόμιση της οικογένειας στο Σάο Πάολο άλλαξετην ζωή της οικογένειας, μιας και ο μικρός, πέρα από τον πατέρα του, βρήκε δασκάλους που τον υποστήριξαν και τον ενθάρρυναν να ασχοληθεί με αυτό που ήθελε να γίνει: ποδοσφαιριστής σαν τον πατέρα του.
Ο πατέρας του είχε μια συμβουλή: πρώτα ο Θεός, μετά η οικογένεια και τρίτη η διασκέδαση και τα πάθη – που είναι το ποδόσφαιρο.
Το 1986 ο προπονητής του, σε μια από τις αποφάσεις που άλλαξαν δραστικά την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή, τον μετατρέπει σε αριστερό μπακ, από επιθετικό. Στα 18 του ήταν στην Ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας (1992) και μεταγράφεται στην Παλμέιρας to 1993. Στην Ίντερ τον βάζουν στο κέντρο, όπου το μισεί και μετά μεταγράφεται στην Ρεάλ όπου κερδίζει τα πάντα μεταξύ 1996 και 2003. Το ίδιο κάνει με την Βραζιλία.
Μετά την Ρεάλ πέρασε από τη Φενέρ, από τη Ρωσία, από τη χώρα του και έκλεισε την καριέρα του στην Ινδία σε ηλικία 43 ετών.
Όπως και ο κολλητός του (με τον οποίον έχει κοιμηθεί περισσότερες φορές μαζί, παρά με τις γυναίκες του, όπως έχει πει και ο ίδιος), ο Κάρλος ήταν ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Συνδυάζε τεχνική, ταχύτητα, δύναμη, φαντασία, εκπληκτική αμυντική ικανότητα και τα σουτ που εξαπέλυε ήταν απλά οδυνηρά. Δεν άφηνε τους αντιπάλους του να ξεκουραστούν πουθενά και ποτέ στον αγώνα. Ήταν μια μίξη της σάμπα και της ωμής φυσικής δύναμης.
Τα τάκλιν του ήταν οδυνηρά. Ένας λυσσασμένος σκύλος που φοβόσουν να πλησιάσεις.
Στην επίθεση, πέρα από τα εκπληκτικά σουτ, έβγαζε και τρομερές ασίστ όπως φυσικά αυτή στον τελικό του 2002.
Και τραυματίζονταν σπάνια, παρά τη γνωστή party animal φύση του (11 παιδιά με 7 γυναίκες και προσεχώς τέταρτο διαζύγιο).
Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν διατροφολόγοι, μέθοδοι προπόνησης και ολόκληρες ομάδες πάνω από ποδοσφαιριστές στον βαθμό που είναι σήμερα, ο Ρομπέρτο Κάρλος ήταν ένα τέρας φυσικής κατάστασης.
Όπως τονίζει και ο ίδιος:
“Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να βαράω τα φάουλ. Αλλά η προπόνηση είναι πολύ σημαντική. Αυτός που θέλει να μάθει πως να εκτελεί φάουλ, πρέπει να προπονηθεί σκληρά”.
“Κάθε μέρα προπονούμαι. Δεν υπάρχει μυστικό στις εκτελέσεις των φάουλ μου, είναι θέμα συγκέντρωσης”.
Ένας μύθος του ποδοσφαίρου με απίστευτο παλμαρέ τίτλων και με κατορθώματα που ξεπερνάνε τα όρια της φυσικής!