Δηλαδή φαντάζομαι ότι όποιο ρόλο να κάνω από εδώ και πέρα θα είναι ο Φατσέας που κάνει τον τάδε ρόλο» δήλωσε ο γνωστός ηθοποιός.
Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης έδωσε συνέντευξη στην On Time και στην Σίσσυ Μενεγάτου κι εξέφρασε την ενόχλησή του που η συντριπτική πλειοψηφία τον θυμάται από το ρόλο του «Φατσέα».
«Το θεωρώ και λίγο έλλειψη στοιχειώδους παιδείας κι ευγένειας, αφού σου αρέσει ένας ηθοποιός, μάθε και το όνομά του. Επίσης δεν μπορώ να διανοηθώ ποτέ να το έκανα εγώ» είπε ο γνωστός ηθοποιός για το συγκεκριμένο θέμα.
Αναλυτικά το απόσπασμα της συνέντευξης
Όταν κάποιος έχει κάνει τόσο σημαντικούς ρόλους στον κινηματογράφο και στο θέατρο και του έρχεται η μεγάλη δημοσιότητα με κάτι που πιστεύω ότι σας… κυνηγάει μέχρι σήμερα με το ρόλο του Φατσέα στην τηλεοπτική σειρά «Το Καφέ της Χαράς» -ο οποίος έγινε μέχρι κι «είδωλο» στα σχολεία, δεν σας ήταν πρωτόγνωρο όλο αυτό;
Ήταν πρωτόγνωρο για εμένα, άργησα να προσαρμοστώ και να το ερμηνεύσω και να το αποδεχτώ. Συνειδητοποίησα όμως μετά ότι δεν νικιέται αυτό το «τηλεοπτικό φαινόμενο», δεν γίνεται να αλλάξω αυτήν την ταμπέλα με τίποτα. Δηλαδή φαντάζομαι ότι όποιο ρόλο να κάνω από εδώ και πέρα θα είναι ο Φατσέας που κάνει τον τάδε ρόλο. Δεν θα είναι ο Σκιαδαρέσης που κάνει τον τάδε ρόλο. Ο Φατσέας μου έχει γίνει πια δεύτερη φύση. Στους 100 ανθρώπους έξω που κυκλοφορώ, οι 90 θα με φωνάξουν Φατσέα!
Σας ενοχλεί αυτό;
Με ενοχλεί, αν θέλετε, η προχειρότητα με την οποία λειτουργεί ο κόσμος. Το θεωρώ και λίγο έλλειψη στοιχειώδους παιδείας κι ευγένειας, αφού σου αρέσει ένας ηθοποιός, μάθε και το όνομά του. Επίσης δεν μπορώ να διανοηθώ ποτέ να το έκανα εγώ. Να έλεγα κάποιον με ένα άλλο όνομα από ένα ρόλο. Μου κάνει εντύπωση και με ενοχλεί λιγάκι αυτή η ευκολία που υπάρχει στο να υιοθετήσουν αυτό το όνομα. Καταλαβαίνω ότι αυτό έχει ταυτόχρονα και τη θετική του πλευρά. Έχει και μια μεγάλη αγάπη, χαρά που σε βλέπουν, που σε συναντάνε, το συμμερίζομαι αυτό απόλυτα, αλλά στην αρχή με ταλαιπώρησε πάρα πολύ.
Γιατί ξαφνικά με φωνάζαν όλοι με ένα άλλο όνομα κι έχασα κάθε ιδιωτικότητα που μπορεί να ήθελα κι αισθάνθηκα ότι πλέον δεν μπορώ ούτε τον καφέ μου να πιω χωρίς να πρέπει να μιλήσω, να χαιρετήσω, να εξηγήσω, να απολογηθώ για χίλια δύο πράγματα