Είμαι η Κατερίνα και έχω δύο αγοράκια 5 και 7 χρονών. Είμαι χωρισμένη αλλά μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου γιατί ο μπαμπάς τους, μας πέταξε σε μια νύχτα έξω από το σπίτι. Στη δική μου ιστορία τα λεφτά και η απιστία έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Ρομαντική καθώς ήμουν πάντα και ερωτευμένη με τον άντρα μου, του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Λάθος μου.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου ήμουν αεροσυνοδός με πολλά ταξίδια λόγω επαγγέλματος, πολλούς φίλους και πολύ καλό μισθό. Εκείνος είχε εταιρία πληροφορικής και πήγαινε καλά. Όταν τον ερωτεύτηκα και παντρευτήκαμε, αποφασίσαμε να σταματήσω από τη δουλειά για να κάνουμε οικογένεια διότι καθημερινά ταξίδια και οικογένεια δεν πήγαιναν μαζί. Έδωσα όλες μου τις οικονομίες για να επεκτείνουμε την επιχείρησή του και επειδή έχω δύο πτυχία και ξέρω πολλές ξένες γλώσσες, είπαμε να αναλάβω τη διοίκηση της εταιρίας ώστε εκείνος να αναλάβει τους παλιούς πελάτες και να βρίσκει καινούριους.
Ήμουν ερωτευμένη και απόλυτα ευτυχισμένη. Η ζωή μας ήταν γεμάτη και δεν μας έλειπε τίποτα. Δεν μπορούσα όμως να μην προσέξω πόσο άπληστος είχε αρχίσει να γίνεται με τα χρήματα.
Ακόμα και μήνες που η εταιρία πήγαινε καλά, γκρίνιαζε αν εκείνο το μήνα δεν είχε πάει τόσο καλά όσο τον προηγούμενο. Το απέδωσα στο άγχος του και δεν το πήρα σοβαρά. Πάλι λάθος μου. Αφοσιώθηκα στο σπίτι, στα παιδιά και στη δουλειά. Η γκρίνια του για τα λεφτά μεγάλωνε.
Με ανάγκασε και στο ένα παιδί και στο άλλο, να γυρίσω στην εταιρία σε ένα μήνα από τον τοκετό για να μην μείνει πίσω η δουλειά. Ο ξένος εργοδότης δεν ζητάει κάτι τέτοιο από τους υπαλλήλους και εμένα μου το ζητούσε ο ίδιος ο πατέρας των παιδιών μου. Δεν είπα τίποτα, το απέδωσα στο άγχος του. Ξανά.
Με τον καιρό η κατάσταση χειροτέρευε. Δεν τολμούσα να κάνω ένα έξοδο για εμένα, γινόταν χαμός. Ούτε τα νύχια μου δεν μπορούσα να φτιάξω σαν γυναίκα, έκανε θέμα για 12 ευρώ.
Μισθό φυσικά και δεν μου έκοβε, ένσημα ανύπαρκτα τόσα χρόνια. Άρχισα να θορυβούμαι, δεν ήταν φυσιολογικά όλα αυτά. Που πήγε ο άντρας που δεν υπολόγιζε; Που με πήγαινε ταξίδια και τα κάλυπτε όλα αυτός ακόμα και όταν εγώ έβγαζα το πορτοφόλι μου να πληρώσω;
Που μου έπαιρνε πανάκριβα δώρα χωρίς ποτέ να το ζητήσω; Τα τελευταία δύο χρόνια πρίν το μεγάλο μπαμ, δεν κάναμε ούτε σεξ. Ερχόταν αργά το βράδυ και κοιμόταν στον καναπέ ή στον ξενώνα.
Ο άντρας μου είχε χρόνια δεσμό με τη γυναίκα του πατέρα του. Και εγώ η βιτρίνα της σχέσης τους, η απόφασή του να κάνουμε οικογένεια για να μην τους καταλάβουν. Τους είδε μια μέρα μια φίλη μου και δεν το πίστευα ώσπου το είδα με τα μάτια μου. Το «έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου» δεν περιγράφει αυτό που ένιωσα όταν τους είδα να φιλιούνται. Ένιωθα τη καρδιά μου να βγαίνει από το σώμα μου. Κατάλαβα τί σημαίνει να παθαίνεις εγκεφαλικό…
Όταν του τα είπα όλα, με έβγαλε τρελή και ότι τα έλεγα όλα αυτά για να τον εκβιάσω και να του φάω λεφτά. Έγινε ένας μεγάλος καυγάς και με πέταξε έξω μαζί με τα παιδιά. Σε ένα βράδυ έχασα άντρα, σπίτι και δουλειά και μπήκα στο λεωφορείο με τις πιτζάμες και τα παιδιά στα χέρια να κλαίνε και πήγα στη μάνα μου.
Χωρίς ρούχα, χωρίς πράγματα και χωρίς καθόλου λεφτά για δικηγόρο μήπως πάρω τουλάχιστον τους μισθούς μου και διεκδικήσω πράγματα. Έκανα 2 μήνες να βγω από το πατρικό μου και ο πρώην έπαιρνε και απειλούσε. Ζητούσε αν έχετε Το Θεό σας να το ξεχάσω και να γυρίσω στην εταιρία του επειδή ξέμεινε από διευθύντρια!
Μετά από 2 μήνες και ψάχνοντας για δουλειά έπιασα ταμίας σε σούπερ μάρκετ και σιγά με πολύ μικρά βήματα στάθηκα στα πόδια μου. Ήταν μια πολύ σκοτεινή περίοδος της ζωής μου που ακόμα παλεύω να ξεπεράσω με τη βοήθεια ψυχολόγου. Αλλά τα κατάφερα!
Ερχόμαστε στο σήμερα. Σήμερα είμαι Προϊσταμένη σε αυτό το σούπερ μάρκετ. Τα παιδιά μου είναι γερά και τα πάνε καλά με το σχολείο. Πάλεψα πολύ μαζί τους γιατί έπαθαν μετατραυματικό σοκ ύστερα από εκείνη τη βραδιά που βγήκαμε σαν τρελοί στους δρόμους αλλά ευτυχώς το ξεπέρασαν.
Ο μπαμπάς τους τα βλέπει πολύ σπάνια και δεν θυμάται ούτε τα γενέθλιά τους. Εγώ όμως θυμάμαι όσα πέρασα και έχω να συμβουλέψω όλες τις μαμάδες, που φοβούνται να φύγουν και δεν κάνουν το βήμα γιατί δεν έχουν δουλειά ή λεφτά, πως αυτά είναι δικαιολογίες.
Δικαιολογίες για τη δειλία μας, το φόβο μας και τη βολή μας και δεν το λέω με επίθεση, το λέω με αγάπη και το καταλαβαίνω γιατί το πέρασα. Εγώ πετάχτηκα στο δρόμο μαζί με τα παιδιά μου σε μια νύχτα και όμως επέζησα. Γιατί όχι και εσείς;
Κατερίνα
Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο singleparent.gr