Είμαι ερωτευμένος με τη γυναίκα του κολλητού που έφυγε από τη ζωή πριν από 5 μήνες αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτή με βλέπει μόνο φιλικά.
Ο κολλητός μου ήταν μόλις 42 ετών όταν πέθανε. Διαγνώστηκε πέρυσι με λευχαιμία και δυστυχώς οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Όσο ζούσε λάτρευε τη γυναίκα του και τα παιδάκια τους και ήταν υπόδειγμα οικογενειάρχη. Μου άρεσε η γυναίκα του από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα αλλά δεν τόλμησα ποτέ να κάνω κίνηση. Τη γνώρισα ως κοπέλα του κολλητού μου, μετά αρραβωνιάστηκαν, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και το πράγμα έμεινε εκεί. Γνωριζόμαστε πάνω από 20 χρόνια αλλά από τη στιγμή που ήταν παντρεμένη με τον κολλητό μου δεν υπήρχε περίπτωση ούτε τα μάτια μου να σηκώσω πάνω της.
Τους τελευταίους 5 μήνες που η γυναίκα αυτή έμεινε μόνη με δύο παιδιά στέκομαι κερί αναμμένο στο πλευρό της και τη στηρίζω όσο μπορώ. Όσο περισσότερο είμαι μαζί της τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι την έχω ερωτευτεί. Κάποιοι έχουν καταλάβει ότι τη θέλω και μου λένε ότι είναι μεγάλο λάθος. Ποιο είναι μεγάλο λάθος; Ότι την αγαπώ; Ότι θέλω να την κάνω ευτυχισμένη; Ποιο από όλα;
Δεν σκοπεύω να το βάλω κάτω. Ο κολλητός μου, Θεός σχωρέστον έφυγε από τη ζωή. Δεν έχει δικαίωμα η γυναίκα αυτή να ξαναβρεί την ευτυχία και μαζί της και εγώ; Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν έχει τα ίδια συναισθήματα με μένα. Πολλές φορές έχω μπει στον πειρασμό παρόλο που είναι νωρίς ακόμα να της πω τι αισθάνομαι αλλά φοβάμαι την απόρριψη. Δεν θα το άντεχα.
Τί λέτε, να της μιλήσω;
Θέμης